Jiminඋත් ඉක්මණට Hoseokව බදාගෙන ඒ පපුව අස්සේ මූණ හංග ගත්තා. Jimin එහෙමම එයාගේ ඇස් දෙක පියාගත්තේ ඇස් අඟින් කඳුලක් වැටෙනකොට වැඩිවෙලාවක් නොගිහින් එක දිගට කඳුළු ගලාගෙන ගියේ එයාට Jayhyunව මතක් උන නිසා. එයාට විතරක් නෙවෙයි Hoseokටත් Jaehyunව මතක් උනා. ඒත් එයා ඇඬුවේ නෑ හැබැයි එයාගෙ ඇස් අඟ රැඳිලා තිබුණ කඳුළු නම් සාක්ෂියක් වුනා එයා අඬන්නෙ නැතුව නෙවෙයි එයා අඬන්න ඕන උනත් නොඅඬයි ඉන්නේ කියන්න.
One Month Later
"ආෂ් ඇයි මේ මිනිස්සුන්ට හරියට investication එකක්වත් කරගන්න බැරි.. මේ මොන විදිහේ පොලිසි ද?"
Hoseok කෑගැහුවේ Jayhyunගෙ මරණේ වෙලා මාසයක් ගිහිල්ලත් ඒ සම්බන්දව කිසිම වැරදිකාරයෙක් හොයාගන්න පොලිසියට බැරිවුණ නිසා.
"Hyung please calm down...."
"මම කොහොමද Chimi සන්සුන් වෙන්නේ... මේ මිනිස්සුන්ට තාම මුකුත් කරගන්න බැරිවුණා.. Jayhyun නැතිවෙලත් මාසයක්!! මට නම් තේරෙන්නෙ නෑ එච්චර වෙලත් මේ මිනිස්සු මොනා කරනවා ද කියලා..." කියන ගමන් Hoseok සෝෆා එකෙන් වාඩිවුනා.
"ම්ම්ම්" Jimin ඇවිත් Hoseok ගාවින් වාඩිවුනා.
"ඔයාට මොනාහරි කියන්න තියෙනවා ද?"
"ඔව් hyung... Jae hyungගෙ ගෙදර අය කියලා මේ පරීක්ෂණ ඔක්කොම නවත්තන්න කියලා..."
"ඒත් අයි?" Hoseok ඇහුවේ හිටිය තැනිනුත් නැගිටලා.
"දන්නේ නෑ hyung.. සමහරවිට...." Jimin එතනින් එහා මුකුත් නොකියා බිම බලාගත්තා.
"Jimin සමහරවිට කියන්නේ මොකක්ද?" Hoseok Jimin දිහාට හැරුනා.
"Jae hyungගෙ ඩයිරි එක hyung..." Jimin කිව්වේ බිම බලාගෙන.
"ඒකෙයි මේකෙයි සම්බන්දෙ මොකක්ද ?"
"Hyung මට දවසක් Jae hyungගෙ ඩයිරි එක හම්බෙලා ඒක කියෙව්වා..."
🔴Flashback One Year Ago🔴
"කෝ මේක..... hyung කිව්වේ මෙතන කියලනේ.. කෝ නෑනේ....." කිය කිය Jimin මේසයක් උඩ මොකක්හරි හොය හොය හිටියේ.
ඒ එක්කම Jiminගෙ අතින් ඒ මේසේ උඩම තිබුන පොතක් බිම වැටුණා.
"මේ මොකක්ද...?" කියන ගමන් Jimin ඒක අතට ගත්තා.
