Taming The Beta (Taming Series 2)

Chapter Eleven

Chapter Eleven

* * *

Maria Farah McMahon

NANG masabi ko kay Veronica ang lahat na sekreto na tinatago ko ay nakaramdam ako ng gaan sa ulo. Tila bang mabunutan ako ng tinik sa dibdib.

Magaan talaga sa pakiramdam kung may matalik kang kaibigan na masasandalan.

Nasa packhouse ako ngayon nakatulala sa kawalan sa kakaisip kung nasaan ang pahina na nawala sa talaarawan ni Oliver. Hindi rin pala alam ni Veronica iyon dahil hanggang doon lang din ang mabasa niya.

What kind of chaos is this? Oliver is our uncle but I only know his name. Where is he? Is he really dead? At talaga bang ninakaw ng tatay ni Davin ang identity ng aking tiyuhin? I need to know more about this. I need to talk to Davin about this. Baka may tinatago pa siyang mga sekreto tungkol sa kanyang ama.

Napukaw ang pag-iisip ko nang marinig kong bumukas ang pinto ng opisina ko. Napasimangot ako dahil sa amoy na nalanghap ko. Alam ko kung sino ang pumasok. It’s my brother. Malayo pa lang naamoy ko na ang amoy ng kapatid ko. Nakakasira ng modo.

“Sis, what’s up? Why are you still ignoring me? I’m sorry, okay? I admit, I was wrong. Hindi ko dapat ginamit ang ranggo ko para takutin ka.”

Nanatili akong nakatunganga sa kisame at kunwaring hindi siya nakita. Naramdaman kong humila siya ng upuan sa harap ng lamesa ko.

“Sis... I’m sorry for everything. I’m sorry if I didn’t tell you the truth. I’m just protecting you. I don’t want you to be hurt and I don’t want to lose you.”

Napatingin ako sa aking kapatid pagkatapos niyang magsalita. I saw the sincerity in his eyes. Nangungulap naman ang mata ko dahil sa sinabi niya.

“I am already hurt, brother,” I said coldly. Umiwas ako ng tingin, hindi ko siya kayang bigyan ng tingin dahil naiiyak ako.

“I’m sorry, sis. I regretted it. How are you? What happened when you went to the east? Why were you bleeding when you arrived at the mansion last time?”

This time I gave him a weird look. Talaga bang na-curious siya? Hindi ba sinabi ng Alpha ng Red Moon Pack ang nangyari? Impossible.

“I know, okay? I just want to know it from you. Gusto ko ikaw mismo magkwento sa nangyari,” dagdag niya. Mabilis niya namang nakuha ang inisip ko. Clever, indeed.

“It’s just a waste of time. Mahiya naman ako sa iyo, Alpha,” malamig kong tugon at mas diniinan ko pa lalo sa pagbigkas ng ranggo niya.

I rolled my eyes when he embraced me. His warm embrace made my whole system calm. Tila bang naramdaman ko sa bisig niya na ito ay ang aking tahanan. I miss his warm embrace. Hindi ko mapigilan ang sarili, sinubsob ko lalo sa dibdib niya ang aking mukha at niyakap siya ng sobrang higpit.

“Always remember this, you’re not a waste of time. Everything about you is worth it. Sis, I’m here. I am your brother. You’re home and safe in my arms. I will protect you, always.”

Napangiti ako at hindi ko mapigilan ang aking luha. Naiiyak ako habang yakap-yapap ang aking kapatid. He’s so sweet. I can’t believe that my brother comforts me like this. He is mature and caring. Dati, he hates drama. But now, he is comforting me.

“Thank you, Lanz. I just can’t believe that you’re comforting me now. Like this... embracing me isn’t your thing.”

Kumalas ako sa pagkakayakap at tiningnan siya ng maigi. Napaiwas naman siya ng tingin at ngimiti sa akin.

“I just felt that you need a hug from your brother. I just felt that you’re lonely and you need my comfort. You’re important to me and I can't afford to lose you. Baka kasi mabaliw ka kung hayaan kitang mag-isa,” he chuckled.