Chasing the Moon

Chapter 2

"Elara!"

Napahinto ako sa pagbabasa nang may tumawag sa akin, sinundan ko kung saan galing. I raised my eyebrows when I saw Sam laughing towards me. Nasa isang coffee shop ako ngayon dahil gusto ko mag focus sa pagrereview dahil may upcoming exam kami next week bago kami mag internship sa hospital.

"What?" naiiritang tanong ko nang makalapit siya sa akin.

"Ito naman napaka sungit" umupo siya sa harap ko at bumusangot.

I sighed. "Look Sam, I have so many books that I need to read. Tell me, what is it?" malumanay kong sagot. Si Sam ang pinakabata sa amin at pinaka softhearted, mabilis siyang masaktan at magtampo kaya kailangan mo talaga mag isip mabuti ng mga bibitawan mong salita sa kanya. At bilang nakakatanda sa kanila, iniintindi ko siya palagi kahit na minsan ay mali na siya.

"May quiz kasi kami bukas sa Biochem kulang ang notes ko kasi hindi ako nakapasok last week" She sighed.

I know how frustrated she is right now. Studying medical course is never easy, it takes you a lot of patience. Ultimo pagtulog hindi mo magawa dahil kailangan mo aralin lahat ng dapat mo aralin na related sa medicine.

"Bakit ka ba absent?" I sipped my coffee.

"I'm not feeling well that time Elara, I tried to get up pero hindi talaga kaya ng katawan ko" malungkot na sabi ni Sam.

I understand Sam. Minsan talaga kahit gusto mong pumasok hindi mo magawa dahil hindi kaya ng katawan mo. As a medical student, every minute and every subject is important. . Halos kalahati ng buhay mo ilalaan mo para sa medicine.

I sighed. "Sige Sam, I will sent some notes to your emails" Ngumiti siya. Naitabi ko naman yung mga notes ko noon kaya mabibigyan ko siya ng copy beside hindi naman ako madamot, unless invalid ang reason niya.

"Kaya sa'yo ko e. Lahat ng notes mo tinatabi mo. Ganda mo Elara " ani niya.

"Bolera" inirapan ko siya

"Tanga hindi. Totoo nga ang sinasabi ko"

I ignore her and sipped my drinks.

Na-tanga pa.

Lumapit lalo si Sam sa akin at bumulong "Ano ba sikreto mo bakit ang sipag mo mag-aral. Ang sipag mo rin magtago ng mga notes mo"

"Walang sikerto Sam. Kapag mahal mo ang ginagawa mo sisipagin ka. I love this. I want to save lives that's why i chose this profession even it takes a lot of patience and time." I sighed. "To be honest, It really sucks, sometimes I want to give up pero sa tuwing nakikita kong nahihirapan ang mga tao sa iniinda nilang sakit, naiisip ko na 'kailangan nila ako' I need to save them" mahaba kong wika. I looked at her. "Kaya Sam, kung mahal mo ang inaaral mo at kahit ilang beses ka na umiiyak dahil sa hirap, if you really want to save them, quitting is not a reasons to give up" I added.

"Kaya sayo ko e. Lodicakes talaga kita" Sam laughed. "Sige na, bye na. Mag aaral ka pa eh,  I'll wait your emails" tumayo na siya at mabilis na umalis. Hindi man lang ako pinagsalita.

Pinagpatuloy ko ang pagbabasa ng books at notes ko. Ang dami kong kailangan aralin ngayon.

Mabilis lumipas ang oras na hindi ko man lang namalayan na gabi na pala. I looked my wrist watched and its already 7 o'clock pm. Niligpit ko ang mga gamit ko at tumayo na. I was about to leave the cafe when I saw something familiar. Mariin kong pinikit saglit ang mga mata ko at nang tingnan ko muli ang tinitingnan ko kanina bigla itong nawala.

I shooked my head.

Baka kakabasa ko lang ito.

Tuluyan na kong lumabas ng Cafe at agad na nagpara ng taxi. Sinabi ko sa driver kung saan ang address ko. Pinikit ko ang mga mata ko nang magsimula na umandar ang sasakyan. I'm so tired.