Guguk Kuşu

9

"Ama bir dakika ya" aniden durup bir iki adım önüme geçmiş olan Mert'in sırtına baktım şaşkınca.Ben durunca o da yavaşlayıp durdu ve bana döndü.

"ne oldu civciv niye durdun?"deyip şaşkın halime gülümsedi.

" burası neresi ya, mekan yok bir şey yok, nereye geldik anlamadım? "

Elini uzatıp parmaklarını oynattı.

" Gel korkma gel "

" Yok korktuğumdan değil de? "

" Sürpriz dedim ya oğlum gel işte "

" Yok sürpriz olmasın ya söyle hadi artık?"

Saatlerdir birlikte dışarıdaydık, önce yemek, sonra kitapçılar çarşısı sonra ben çok isteyince sahil boyunca motorla gezmiştik. Çok güzel bir gündü ve tatlı bir yorgunluk çökmüştü üstüme,sonunda bana sürprizi olduğunu söyleyince saat daha erken olduğundan buraya kadar gelmiştim. Alper ile ayrıldığımızdan beri nefes aldığımı hissettiğim son bir kaç gündü ve onları da hep Mert ile geçirmiştim.

"Mert hadi söyle lütfen?"

Bir kaç adım atıp elini bileğime sardı ve arkasını dönüp beni de yanına çekerken devam etti.

"Bize gidiyoruz"

"Aa, ama niye ya?"

"Annemlerle tanıştırıcam seni "

"Nasıl, niye, neden ki?"

"Bir nedeni mi olması lazım tanıştırıcam işte diycem şey , bu benim civciv, en olmadı size damat getirdim filan derim "

Yüzüme bakıp göz kırptı ve ardından büyüyen gözlerime bakıp bir kahkaha attı.

" Nasıl ya?"dediğimde tekrar önüne dönüp yürümeye ve beni de peşinden yürütmeye devam etti.

" Korkma oğlum civciv yemiyoruz akşamları evde "

" Mert dalga geçme"

"Tamam şaka gel, açma o elmaslarını yine eşşek gözü gibi"

" Ya Mert, gitmeyelim ayıp olur şimdi tanımaz etmezler beni, he? demi bak ayıp olur bence? "

Dönüp durdu ve bileğimi nazikçe bırakıp gözlerime baktı, yalvarır gibi çıkmıştı çünkü sesim.

"Arda sakin olur musun, altı üstü bir arkadaşımı ailemin de içinde yaşadığı evime götürüyorum"

"Evet ama.. "

"Sokaklarda mekanlarda sandalye tepelerinde götümüz daha fazla ağrıyacağına evde takılırız ,sana balkonda bir akşam sofrası kurarım, sonra çay demlerim, bir de film açarız, çıtır çerez, of, mis?" göz kırptı.

" Daha güzel olmaz mı ?"

Düşününce evet haklıydı, çünkü Mert ile ortak noktamız buydu zaten, mekan mekan gezip sandalye tepesinde oturmayı ve piyasacı tipler tarafından rahatsız edilmeyi ikimiz de sevmezdik sevmezdik de ben niye bu kadar heyecan yapmıştım?

" Şey aslında çok güzel olur ama.. "

Kaşları hafifçe yukarı çıkınca cümlemi tamamlamamı beklediğini anladım, ağzımı açıp geri kapattım, söylemeye utanmıştım çünkü heyecanım sebepsiz değildi, aslında korkuyordum.

Böyle bir kompleksim vardı benim, babam iyi bir baba olmuştu ama aniden bizi bırakıp gittiği günden beri kimseyi ailem ile tanıştıramadığım, göğsümü gere gere bu annem bu da babam diyemediğim için başkasının ailesi ile tanışmayı da istemezdim, babamı soracaklar diye ödüm kopardı çünkü. Belki birazda kıskanırdım.