Karanlık/LOKİ

7# Kanlı

Yenilmezler ile olan akşam çoktan bitmiş, ve Lauren ile ben eve dönmüştük. Elbette Tony Stark'ın özel şoförü getirmişti. Öncelikle rahat pijamalarımızı giyip kendimizi koltuğa attık.

"Amanda?"

"Evet?" Lauen'in heyecanlı bir şekilde bana bakmasına tek kaşımı kaldırdım.

"Sence Thor ile bir daha görüşebilir miyim?" gerçekten mi der gibi baktım. Kız Thor'a abayı yakmıştı.

"Sen daha yeni sarışınlardan haz etmediğini söylemiyor muydun?" dizime yattı, bende saçını okşamaya başladım.

"Fikirler değişir, hem, adam yakışıklı." gülümseyip başımı iki yana salladım. Lauren esnerken ağzını kapattım.

"Thor'un yakışıklı olmasını boşver şimdi, hadi yatalım artık." mızmız bir çocuk gibi doğrulup kapıya yöneldi. Arkasını dönüp eliyle bana öpücük könderip gitti.

"Sana da iyi geceler, Lauren." ses alamayınca kalkıp odama yöneldim.

Yatağıma yatıp gözlerimi kapattım. Ama uyumak ne mümkün, aklım Rogers'ın söylediklerindeydi. Loki değişiyor demişti, hem de benim sayemde. İnanılır gibi değil. Loki'nin böyle biri olduğunu düşünmezdim, ama böyleydi işte. Onunla konuşması zevkliydi.

Siyah örtülü yatağımdan kalkıp balkona çıktım. Küllüğün yanında ki sigaramı alıp yaktım. Ardından derin bir nefes çektim. Sanki saatlerdir nefes alamıyormuşum gibi.

Sonra aklıma babam geldi. O'nun gönderdiği mektup. Keşke... Keşke gebersede sonsuza kadar kurtulsam O'ndan.

Sigaram bitince odama adımladım. Gece uyuyamayacağımı anladığım için iki tane uyku hapı alıp, susuz bir şekilde yuttum. Karanlık beni ele geçirirken hiç uyanmamayı diledim.

★★★

Küfür ederek gözlerimi açtığımda elim anında telefonuma gitti. Saatin öğleni geçtiğini görünce aniden kalktım. Bu kadar yatmam normal değildi. İki tane uyku ilacı içmem hataydı.

Alelacele üstümü giyinip günlük rutinimi hallettim. Ev boştu, bu yüzden hiç oyalanmadan kapıya gittim. İş bulmam gerekiyordu. Kapıyı açmam ve kapamam bir oldu.

Kalp atışlarım hızlanırken hayatımın bittiğinden emindim. Kapının arkasında O vardı. Babam olacak O adam vardı. Lanet olsun!

"Orada olduğunu biliyorum, Amanda!" kapıyı kilitleyip bir kaç adım geriledim.

"Git buradan! Silahım var!" elim kalbimin üstüne giderken ne yapacağımı şaşırdım. Doğru düzgün düşünemiyordum bile. İçeriye koşup mutfaktan büyük bir bıçak aldım.

"Amanda! Beni içeri al ve konuşalım. Ne kadar özlediğini biliyorum," ve devam etti. "Aç şu kapıyı!"

Telefonumu çıkarıp 911'i tuşlayacakken gözüm Loki'nin ismine takıldı.

"Sana aç şu kapıyı dedim! Baban seni çok özledi!" yerimden sıçrayıp bıçağı daha sıkı kavradım. Loki'yi ararsam nasıl olurdu. Belkide denemeden bilemezdim. Hızla ismine tıklayıp aramayı başlattım. Birkaç saniyenin ardından açıldı.

"Amanda?"  derin bir nefes verdim.

"Loki. E-eve gelebilir misin?" Loki'nin endişeli sesini duymam saniyelerimi almadı. Sesimin değişikliği O'nu tedirgin etmiş olmalıydı.

"Bir sorun mu var?"

"Kapıda biri var. Lütfen sadece gel."

"Endişelenme, hemen geliyorum."  aramayı sonlandırıp kapının ardındakine seslendim.