Sever O Beni (Girl×Girl) [Hanzeh]

30. BÖLÜM

Ehehhe :)

Bu bölümde çok önemli bir şey öğreneceksiniz :)

İyi okumalarr

●●●

(9 YIL ÖNCE)

"HANDE! Bu karnenin hali ne dedim sana?"

Hande annesinin elinde salladığı karnesine baktı. "Takdir aldım işte. Hem sınıf birincisiyim."

"Bu notlarla birinci olduğuna göre demekki sınıfın aptallardan ibaret. Şuna bak matematik ortalam yetmiş üç!"

"Özür dilerim seneye düzelteceğim." dedi Hande sıkılganlıkla. Saatler süren bu azardan sıkılmıştı.

Annesi bu sefer sinirle koltukta oturan eşine döndü. "Hep senin yüzünden oldu bunlar. Kalkıp voleybola yazdırdın şunu. Voleybola başladığından beri ortalamaları düştü. O saçma spora tüm vaktini harcıyor!"

"Hem sporu hem okulu aynı anda götürecek yeteneğe sahip değilse bu çocuk ben ne yapayım!" diye cebapladı adam aksice.

"Hep sen şımarttın bunu. Voleybol kursundan kaydını aldırıyorsun Hande'nin."

Hande'nin gözleri korkuyla açıldı. Hayır, bu olmazdı. Voleybol onun hayatıydı. Geleceğinde bütün planları voleybol üstüne kuruluydu.

"Hayır, anne lütfen. Derslerime daha dikkat edeceğim. Beni voleybokdan almayın."

Annesi çatık kaşlarla baktı ona. "Senelerdir gidiyorsun bir halta yaramadı ama. Boş yere harcanacak paramız yok bizim."

Hande yumruğunu sıktı sinirle. "Eğer bir maçıma gerseydiniz boş yere olmadığını görürdünüz! Eczacıbaşı'nın alt kadrosunda oynamak için teklif aldım bu sene üstelik!"

"Bu konuyu konuştuk. Senin gerçek mesleğin olacak, voleybolculuk bir meslek değil."

Hande dahada sinirlenirken arkasını döndü ve salondan çıktı. Odasına gidip kapısını sertçe kapattığında annesinin onun arkasından ettiği birkaç hakareti duymuştu.

Voleybolcu olmak istiyordu. Ne olursa olsun. Bu hayalinin önüne kimsenin geçmesine izin veremezdi.

***

"Abla, gelebilir miyim?" Kapısı tıklatıldığında ve onun arkasından duyduğu kardeşinin sesiyle tebessüm etti Hande.

"Gel."

Ayşenur kapıyı açıp içeriye girdi. Normalde ablasının kapısını çalmak gibo bir huyu yoktu. Odasına direkt girerdi ama ablası sinirliyken yalnız kalmak isterdi her zaman. Bu yüzden böyle zamanlarda yanına gitmeden önce ondan hep izin alırdı.

Ayşenur yatağına sırtını yaslamış yerde oturan ablasının yanına gidip oturdu sessizce. Konuşmadan önce birkaç saniye boyunca ablasının karşıdaki duvara bakan yüzüne bakmıştı.

Karşıdaki duvarda Hande'nin çok sevdiği voleybolcunun resmi asılıydı. Eda Erdem.

Ayşenur ablası sayesinde tanıyordu bu  voleybolcuyu. Milli takımda oynuyordu ve Hande'nin idölüydü.