Not: Tarihi olay ve kişilerden esinlenilmiştir. Kurgu tamamen hayal ürünüdür.
Başladığınız tarihi belirtebilirsiniz..
⚜️Uyanmak büyük bir iltica. Uyanmak o perdenin bir daha açılmayışı çünkü artık perde kalkmış, kalp uyanmıştı.
°
GÜNÜMÜZ
İnsan, aramak için doğmuştu. Aradığını bulduğundaysa ölmek için yaşıyordu. Hayatı kimi zaman böyle tanımlardım. Keza içimdeki hissiyatta bunları dile getiriyordu.
Kuvvetle aradığım bir şey. Daima aradığım bir şey. Tüm duygulardan bile üstündü. Tüm maddiyattan bile üstündü. Bu yüzden bunu genelde gece aya bakarken düşünürdüm. Bilmem nedendir, bir tek gece beni anlayacakmış gibi.
Rüzgara fısıldardım hep derdimi. Sanki onu kucaklıyor ve uzaklara savuruyordu. Sonra iki avucun arasında edilen duanın asıl rüzgar olduğunu öğrendim. O andan sonra da ellerimi açıp göğe yeniden fısıldadım.
"Aradığımı sen biliyorsun Allahım. Beni ona yalnız sen kavuşturursun."
Aynı dua fısıltıyla dökülürken dilimden elimdeki bilete baktım. Tek yön gidiş.. İstanbul...
Kadim şehir İstanbul...
Anlamı benim için büyüktü. Küçüklüğümden beri gelen bir hayranlığım vardı.
Gidecektim lakin dönmeyecektim zannımca. O dönüş biletini almak hiç içimden gelmemişti çünkü.
Anons yapılırken yerimden kalktım. Benimle beraber uçağa giden kalabalığın arasına karıştım.
Arkama bakmalı mıydım ?
Hislerim bir kez dönüp bakmam gerektiğini haykırıyordu. Bende bu sese kulak verdim.
Arkamda gördüğüm hiçlik buruk bir tebessüm oluşturdu yüzümde. Kısa sürede yeniden önüme döndüm.
"Bismillah."
Kelimesi dökülürken dudaklarımdan uçağa bindim.
Elimdeki bilete yeniden bakıp yerimi bulduğumda cam kenarına oturdum. En azından güzel bir yolculuk olacaktı.
Gerekli uyarılar yapıldıktan sonra kemerlerimizi taktık.
Türkiye'nin bir ucundan diğerine gidiyordum.
Şiirlere, destanlara ve daha önemlisi Peygamberimizin (sav.) övgüsüne layık olan şehre gidiyordum.
Yolculuk başladığında sessizce camdan dışarıyı izlemeye başlamıştım.
Yeni bir hayatın başlangıcı olabilir miydi bu ?
Hep yapmak istediğim o gidişi yapabilmiş miydim şimdi ?
Kuvvetle aradığım bir şey ?
Düşüncelerimin beni daha fazla karmaşıklığa sokmasına izin vermeyip çantamdan kitabımı çıkardım ve kaldığım yeri açmaktansa gözlerimi kapatıp benim için seçilmiş sayfayı açacaktım.
Nasibime hangi cümle denk gelecekti acaba?
Gözlerim kapalı sayfaları yavaş yavaş geçerken uçak aniden sarsıldı.
Kendime geldikten sonra yere düşen kitabı kaldırdım. Kitap açık bir şekilde düşmüştü bende o şekilde kaldırınca karşıma bir sayfa çıkmıştı.
Gözüme ilişen ilk cümleyi okudum.
"Uyanmak büyük bir iltica. Uyanmak o perdenin bir daha açılmayışı çünkü artık perde kalkmış, kalp uyanmıştı."
Hayret edilesi bir cümleydi.
Yeniden kitabı kapattığımda zihnimde sürekli o cümle dönmeye başlamıştı.
İstanbula yaklaştığımızda yeniden anons yapıldı. Telefonu elime alıp uçak modundan çıkardım arama yapmalıydım.
"Selam, inmek üzereyim siz müzeye geçtiniz mi?"
"Selam canım, biz geçtik ama senin için araç havaalanında bekliyor."
"Tamam, görüşürüz."
Kısa konuşmadan sonra telefonu yeniden çantama koydum.
Uçak inişe geçmişti ki yeniden aynı şekilde sarsıldı. Bu sarsıntının bir önceki sarsıntı gibi geçeceğini düşünürken tam tersi şekilde uçağın aşağı inişi hızlanmıştı. Keza uyarılar ve uçaktaki sesler bir şeylerin ters gittiğini gösteriyordu.
Kemerimi kontrol edip koltuk kenarlarını sıkıca tuttum.
"Neler oluyor ?!"
"Sıkı tutun, bırakma oğlum ?!"
"Aaahh?!"
Bağırışlar arka arkaya sıralanırken ve başım kuvvetle sarsılırken benimde dudaklarımdan feryat dökülmüştü.
Saniyeler içerisinde gözlerim karanlıkla buluşurken bedenim şok içerisinde hissiz bir halde kalakalmıştı.
O andan sonra ise geriye kalan yalnızca son dakika haberlerinde yayınlanan haberimiz olmuştu.
"Saat 13:30 sularında Şanlıurfa'dan İstanbula yola çıkan yolcu uçağı inişe geçtiği sıralarda arızalanarak düştü. Tüm ekipler anında olay yerine giderken bir çok ağır yaralı ve ölünün olduğu bize ulaşan ilk bilgiler arasında..."
Uyanmak büyük bir iltica..
Uyanmak, o perdenin bir daha açılmayışı...
Peki ya benim için perde kapanmış mıydı?
.
Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin🪻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbin Aynası
Historical Fictionİnsan, aramak için doğmuştu. Aradığını bulduğundaysa ölmek için yaşayacaktı.⚜️ Biri Fatih'e hayran, diğeri Fatih'in askeri.. Fetihlerin en güzelinde buluştu kalpleri.. Güneş, yeniden İstanbul toprağında parıldadığında Devleşen bir devlet vardı ya...