@Mila; Tamam sakin ol kimse yemiyor beni senden başka
@serenity; Ne?
Ben ne yazmıştım telefonu hemen cebime koyup okulun bahçesinde yürümeye başladım. Heyecandan yanıyordum resmen elimdeki kağıtla yelpaze yapıyordum kendime "Ben ne dedim az önce?" anlıma vurdum.
"Ya Mila mal mısın aşırı utandım ya ağlıcam." Heyecandan ağlıcaktım galiba öyle pat diye denir mi ya "Niye ağlıyorsun Milacık." Yanımdan gelen sese döndüm.
Akın sırıtıyordu "Çocuğa ne dedin kal geldi put gibi telefona bakakaldı." Kahkaha attı elimdeki kağıtlarla kafasına vurdum "Sussana Akın heyecandan bayılcam." Yürümeye başladık.
"Anlatsana bana anlatmadı." Büyük bir nefes aldım "Dedi ki seni benden başkası yiyemez bende dedim ki sevgili değiliz ki yer, o da sinirledi bende dedim ki sakin beni senden başkası yemiyor dedim." Ağlamaklı sesimle öyle bir kahkaha attı ki bahçedeki herkes dönüp bize baktı.
"Ne ne ay Allahım." Ellerimi panikle omuzuna koydum "Sus Allah aşkına burda felandır sus Akın." Gülüşünü zor da olsa bastırdı "Tamam sustum sustum. Ama şey dicem sen aşık mı oldun anonime." Olduğum yerde pat diye durdum bu soruya hiç hazır değildim.
Akına baktım imayla bana bakıyordu bi sıcak bastı beni ya "Ben şey şey." Akın kafasını salladı "Tamam aşıksın sus anladım." Tam itiraz için ağzımı açıyordum ki "İtiraz etme doğduğumuzdan beri her halini biliyorum." Adımları yavaşladı "Aslanın yanına gitmem lazım gelsene benle." Kafamı salladım.
Yönümüzü sola çevirdik bankta oturuyordu elinde telefon vardı. Şapkası kafasındaydı ilk kez yanına gidiyordum Akınla arkadaşlardı "Aslan." Kafasını kaldırdığında ilk Akına baktı sonra bana baktı üç dört saniye bakıp Akına döndü.
"Projeyi soracaksan bitti." Yanındaki dosyayı Akına uzattı "Sağol da belki hâl hatır sormaya geldim." Kaşlarını çattı kahve gözleri kısıldı sonra bana döndürdü gözlerini.
"Üff gidiyoruz biz." Arkasını dönüp yürümeye başladı Akın anlamadığım bir şekilde Aslanla bakışıyorduk "Mila gelsene be." Aniden korkuyla irkildim gözlerimi Aslandan çekip arkamı döndüm.
Rezil olmuştum Akının yanına geldiğimde "Normalde gergin değil ama bu sıralar aşırı gergin." Ona baktım "Aslan hep böyle değil mi sinirli agrasif." Gözlerine hüzün düştü.
"Aslan dışardan göründüğü gibi değil, annesini üniversitenin başında kaybetti ondan ilk zamanlar kavga ediyordu hep normalde kalbi yüreği çok iyidir." Duyduklarımın altında ezildim. Annesini kaybetmiş bir çocuk o sıra o kadar utandım ve kendime sinirlendim ki.
Hakkında hep kötü düşünmüştüm hep yargılamıştım onu. "Anladım." Daha çok konuşmadım.
