Fic Name - Always
Start - 17.6.23
End - 29.7.23
{Completed✔}ခိရီက one shot မရေးဖူးတော့ တပုဒ်လောက်ရေးကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်... ဒါပေမဲ့ရေးနေရင်းပဲရှည်သွားပါတယ်.. တပိုင်းထဲအရမ်းရှည်နေရင် ဖတ်ရပျင်းမှာစိုးလို့ အပိုင်းတွေထပ်ခွဲထုတ်ထားပါတယ်.. upက အကြာကြီးမစောင့်ရပါဘူး.. မြန်မြန်လေးupပေးပါ့မယ်.. feedbackလေးတွေချန်ခဲ့ဖို့မမေ့ပါနဲ့နော်..။ 🫶
_______________
[UNICODE]
ဗုန်း!!🌊
ပင်လယ်ပြင်မှလှိုင်းရဲ့ရိုက်ခတ်သံမှာ တဗုန်းဗုန်း.. ဇင်ယော်ငှက်ငယ်လေးများမှာလည်း ပင်လယ်မျက်နှာပြင်ပေါ်ပျံသန်းနေကြတယ်... ကြက်ဥအနှစ်လိုနေလုံးကြီးကလည်း ညနေဘက်ပင်လယ်ထဲနစ်ဝင်နေတော့တယ်..။ ဒါဟာ ယော့ဒိုဂျန်းဆိုတဲ့တံငါရွာလေးရဲ့ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ရှုခင်းလေးတခုပင်ဖြစ်တယ်...။
"Hyung!!"
အင့်~
"မပြေးလာနဲ့လေ.. ကူးငယ်~"
တံတားပေါ်မှာရပ်နေတုန်း သူ့ကိုပြေးလာပြီးဖက်ထားတဲ့ကူးငယ်..။ ကူးငယ်ကအသက်၁၀နှစ်သာရှိသေးတဲ့ကလေးငယ်လေး... သူကတော့ကူးငယ်ကိုစောင့်ရှောက်ပေးနေတဲ့အကိုကြီးဆိုပေမဲ့ သူ့အသက်ကလည်း၁၅နှစ်သာရှိသေးတယ်... မိဘတွေကပင်လယ်ထဲမှာ မုန်တိုင်းဒဏ်ကြောင့် အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ်.. အဲ့အချိန်ကစပြီး ကူးငယ်ကိုသူပဲစောင့်ရှောက်လာခဲ့တယ်.. သူကတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့သားအရင်းဆိုပေမဲ့ ကူးငယ်ကတော့ မွေးစားသားဖြစ်တယ်..။
"သားက Hyungကိုလိုက်ရှာနေတာ"
"ကျောင်းမှာစာသေချာလုပ်ခဲ့ရဲ့လား.. ထမင်းရောကုန်ရဲ့လား"
"ဟုတ်ကဲ့Hyung"
"Hyungရဲ့ကူးငယ်လေးက လိမ္မာတယ်.. မွ"
"ဟီး"
ကူးငယ်ပါးပြင်လေးကို မွှေးကြူလိုက်တိုင်း ကူးငယ်ကယုန်သွားလေးတွေပေါ်သည်အထိ ပြုံးပြတတ်တယ်...။
............
ယော့ဒိုဂျန်းရွာဟာ တံငါရွာဆိုသည့်အတိုင်း ငါးဖမ်းလုပ်ငန်း ငါးခြောက်လုပ်ငန်းတွေကိုပဲ အဓိကလုပ်ကိုင်ကြတယ်.. ယောက်ျားသားတွေကလည်း ငါးဖမ်းလှေလုပ်ငန်းကိုသာ လုပ်ကြတယ်.. ဒီအလုပ်ကြောင့်သာ မိဘတွေ ဆုံးပါးသွားသည်မို့ ဆော့ဂျင်ကတော့ ပင်လယ်ကိုကြောက်တယ်..။