မနက်ဝေလီဝေလင်းအချိန်ကတည်းက စထွက်လာတဲ့အိမ်စီးကားငယ်လေးဟာ မနက်နေထွက်ပြီးအချိန်မှာ ဦးတည်ရာကမ်းခြေနေရာသို့ ဆိုက်ရောက်လာခဲ့ပြီ..။
"အူဝါးးး 바다다"
ကားပေါ်ကနေပင်လယ်ဘက်ဆင်းပြေးသွားတဲ့Hyung.. ဘယ်လောက်ထိပျော်နေလဲဆိုတာသိပ်သာပါတယ်.. သူလည်းရယ်မောလျက်ဖြင့်သာ Hyungနောက်ပြေးလိုက်ရတော့တယ်..။
"Hyung! စောင့်အုံးလေ"
"မြန်မြန်လာ!!"
ရေထဲအထိပြေးဆင်းဖို့လုပ်နေတဲ့Hyungကို ခါးကနေဆွဲဖက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ထိသည်အထိ ဆွဲဖက်လိုက်တယ်...
"Hyung ရေထဲဆင်းလို့မရသေးဘူးလေ"
"ဘာလို့လဲ? ကူးငယ်နဲ့အတူတူဆင်းမယ်လေ"
"ဟိုတယ်ခန်းအရင်ယူရမယ်လေ.. ပြီးရင်တူတူဆင်းမယ်"
"အွန်း.. ကူးငယ်~ Hyungတို့ဒီမှာဘယ်နှရက်နေရမှာလဲ"
"3ရက်လောက်ပေါ့"
"ဟမ် 3ရက်တည်း.. 10ရက်လောက်နေချင်တာ"
"ကျနော်က အလုပ်မှာ၃ရက်ပဲခွင့်တိုင်ခဲ့တာ လေ Hyungကိုနောက်တကြိမ်ထပ်လာပို့ပေးပါ့မယ်.."
"ဟီး.. မွ"
Hyungက သူ့ပါးပြင်ကိုနမ်းပြီးလှည့်ထွက်သွားတော့တယ်..။
"Hyung!.."
...........
"အခန်းခက ၃ရက်စာ.. x,xxx,xxx ပါ"
Receptionက ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းဆီက ကြားလိုက်တဲ့အခန်းခကြောင့် Hyungကသူ့လက်ကိုဆွဲဆိတ်လာတယ်.. Hyungကို သူမျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်တယ်..။
"စကားပြောရအောင်"
Hyungကရုတ်တရက်လှည့်ထွက်သွားတော့ သူလည်းReceptionကဝန်ထမ်းကောင်လေးကို တချက်ပြုံးပြပြီးမှထွက်လာလိုက်တယ်..
"ဘာဖြစ်လို့လဲ Hyung"
"အခန်းခကဈေးကြီးလိုက်တာ.. ၁ရက်ပဲနေကြမလား"
တိုးတိုးလေးအနားကပ်ပြောတဲ့ Hyungကြောင့် သူရယ်လိုက်မိတာတော့အမှန်ပင်.. ၁၀ရက်လောက်နေချင်တဲ့သူက ၁ရက်ပဲနေတော့မလို့တဲ့...။
"Hyungက ၁ရက်ပဲနေရလည်းအဆင်ပြေတယ်နော်.. ကူးငယ်Hyungကိုအားနာစရာမလိုဘူး"