Son Şans/ENDGAME

6

Uçurumun kenarına sonunda gelmişlerdi.

"Burası çok korkunç"

Diyerek fikrini belirtmişti Bruce. Herkes Bi açıklama bekliyordu Clint'en.

"Burada yani burdan aşağı atladı. Aşağıda olmalı."

Uçurumun yüksekliği bir kez daha sızlattı yürekleri.

"O sizi bekliyor"

Herkes şaşkınca Red Skula döndü. Buraya bunu umut ederek gelmişlerdi ama yinede zaman geçmişti bunun üzerinden.

"Ben inebilirim"

Sam , Falcon kanatlarını açarken havalandı ve aşağı doğru inişe geçti.

Bir süre sonra Bucky ayağa kalkmıştı.

"Geliyorlar Falconun sesini duyuyorum "

Bruce , Steve ve Clint anlamayarak Bucky bakmakla yetinmişti. Sonradan Falcon ve kucağındaki Natasha uçurumdan çıkmıştı ve şimdi Falcon yavaşça yere inmişti.

İndiği gibi onu yere koyarken şaşkınlığını üzerinden hala atamamıştı.

" O yaşıyor, bu mümkün olabilir mi Steve?"

Steve ne yapacağını artık bilmiyordu. Herşey buraya kadar iyiydi ama şimdi bu olanları anlamıyor.  Gelişen olaylara yetişemiyordu.

Bruce ,Natasha'yı kontrol etmek için yanına giderken Clint olduğu yerde kalmıştı. Bu olanlar artık onun için bardağı taşıran son damlaydı. Natasha'nın yanına çökerek başını eğdi ve buraya geldiğinden beridir tuttuğu göz yaşları sel olurken dostunu uzunca öptü ve kokusunu içine çekti. Onu özlemişti ve onun ölümünden her ne kadar kendisi yüzünden olmasada kendisini sorumlu tutuyordu.

Onu dostu olarak görüyordu daha fazlası değil. Hayatını kurtaran ama hayatını kurtaramadığı dostuydu.

Steve en sonunda bir şey yapması gerektiğini düşünerek şok halinden çıkmıştı.

"Sam ,Bucky birlikte gidin gemiyi getirin "

Sam tekrar Falcon kanatlarını açtığında Bucky itiraz edecek gibi olmuştu ama sonradan doğru zaman olmadığı için somurtarak Sam'ın kendisini kaldırarak gemiye götürmesine razı olmuştu. Nede olsa birinin hayatı söz konusuydu.

.
.
.

Thor ,Heimdall'ın kendisini götürdüğü odaya girmişti. İçeride yatan kişinin kanlı canlı kardeşi olduğunu hâla benimseyememişti.

Dışarıda halkının katledilen kısmının dirilmesini  bile şaşıramadan kardeşinin yanındaydı şimdi.

Uyuyordu , rahatsız olduğu çok belliydi . Kaşları çatıktı ve savaşın izleri hâla belliydi. Yanına çöktü ve saçlarını okşadı. Eskiye göre artık daha değerliydi onun için.  O Thanos'a karşı geldiğinden beri, ailesinden tek kişi kaldığından beri Thor için ayrı Bi yerdeydi. Ama 5 yıl önce herşey altüst olmuştu fakat şuan buradaydı, yanındaydı. Çokta geçmişe takılmamak gerekir.

Kendisini izleyen Caroldan habersizdir Thor. Carol ikisinin arasındaki ilişkiyi merak ediyordu . Sahi bunun için mi heyecanlanmıştı bu kadar. Belkide sevdiğidir diyerek yavaşça uzaklaştı oradan. Thorun hayatında biri olması neden onu bu kadar sıkmıştı?

.
.
.

İki ekipte yola çıkmıştı. Thor ,Heimdall'a halkını nereye goturmesi gerektiğini söylemişti ki zaten Heimdall bunu görebiliyordu.
Dostu ve halkından vedalaşarak tekrar ekibinin yanına gittiğinde kucağındaki kardeşini de Bi zamanlar kendisinin yattığı yere yatırmayı  unutmamıştı.

Thor şimdi Mantis'e bakıyordu. Mantis ne istediğini biliyordu. Önceden kendisine yapılanın yapılmasını istiyordu. Mantis bir kez daha baktı Thora ve Thor bir kez daha yapmasını istedi.

Carol bu ortama gerilmişti . Ne oluyordu ?

Mantis yavaşça vardı lokinin yanına.  Parmaklarını alnına koydu ve hissetmeye çalıştı.

"O acı çekiyor ve çok üzgün. "

Thor ondan daha fazlasını beklerken biranda geri çekilir Mantis. Herkes ona anlamaz gözlerle bakarken o konuşur.

" O , o bizi hissediyor. Burada olduğunu biliyor."

Selamm. Yine ben nasıldı sizce ?

Yavaş yavaş sona yaklaşıyoruz kemerleri takın hızlanıyoruz.

!!ヽ(ﾟдﾟヽ)(ﾉﾟдﾟ)ﾉ!!