Սև Հայելի

Գլուխ 2

Դողում էր սակայն նա շարունակում էր ձեռքը մտցնել պատի մեջ, այն խորն էր ու դատարկ, միայն թե ձեռքի վրա զգում էր մեղմ կաթող հեղուկը։ Այն տակ էր, միևնույն ժամանակ սառը։

Նա ձեռքը հետ քաշեց և տեսավ արյան հետքեր, նրա մկանները կծկվեց։ Նրա հոգին լցված էր անհանգստությամբ, ափսոսանքով' անցանկալի իրավիճակի համար։

Նա պատի խորքերից լսում էր մեկի ձայնը, որը թույլ էր, տկար, միևնույն ժամանակ մեղմ և վախեցնող։ 
Նա ցնցվեց երբ նրա ականջին հասավ նրա անունը։ Ձայնը իրեն էր կանչում, որը գնալով ավելի էր մոտենում։

Ջիմինը դրսից ոտնաձայներ լսեց ' ուղված դեպի իր հիվանդասենյակ։ Դռան ներքևից երևաց ստվերը և դռան բռնակը, որը թեքվում է դեպի նեքև։ Մայրը ներս մտնելով զարմացավ երբ տեսավ, որ որդին չկա իսկ մահճակալին երկու կաթիլ արյուն է։ Ձեռքի տոպրակները դնելով պահարանին դուրս եկավ։

Ջիմինը թակարդում էր ներքին հարթությունում։  Գիտակցում էր պահի լրջությունը և, այնուամենայնիվ, ի վիճակի չէ առաջ շարժվել: Նա տեսավ մորը, ով ներս մտավ բայց ինչո՞ւ մայրը իրեն չտեսավ։ Նա քայլ արեց դեպի մայրը և ձայն հանեց, բայց ապարդյուն նա իրեն ո՛չ նկատեց, ո՛չ լսեց։ Ջիմինը շրջվեց պատը և մի ակնթարթում մտավ ներս, և վերջույթներին հենվելով գնաց առաջ։

Սկսում էր անջատվել արտաքին աշխարհի հետ: Երկար խողովակ էր, որի եզրերը չէին երևում։ Օդը գնալով ճնշող էր դառնում և  սեղմվում պատերին։ Ջիմինը այդ սեղմվացքից միայն հաճույք էր ստանում, և  շարունակում էր առաջ գնալ։

Լույսի մի փոքր շողեր էին ի հայտ գալիս։ Մի փոքր առաջ գնալով ընկնում է ուղիղ դեմքի վրա։

Նա կագնում է և թափ տալիս հագուստը։
նա մի սենյակում էր, որի շուրջը ամբողջությամբ սև էր իսկ հատակը կարմիր գորգ։ հնաոճ միևնույն ժամանակ նոր ինտերիերի դիզայնը, որի կառուցվածքը հիշեցնում էր 19րդ դար։

Նա դանդաղ քայլերով սենյակից դուրս եկավ։ Սարսափելի լռություն տիրեց, երբ նա քայլում էր միջանցքով: Նրա քայլերի ձայնը արձագանքեց ողջ տարածքով: Նա նայեց պատուհանից դուրս, ամպերը գլորվում էին խորը սև ճակատով: Ծառերը ծռվում էին քամուց, կայծակի շողերը լուսավորում էին նրա դեմքը։ Այդ վախով լցված աչքերը և գզգզված շագանակագույն մազերը:

Երբ գլուխը թեքեց ներքև տեսավ մի հսկայական սրահ։ Տասնմեկ բարակ, քառակուսի աշտարակները այս նրբագեղ ամրոցի և՛ պաշտպանական, և՛ դեկորատիվ կողմն էին և կապված էին սև քարից պատրաստված հսկայական, հաստ պատերով:
Նրբագեղ պատուհանները բարակ սփռված էին պատերի շուրջ՝ թվացյալ կատարյալ համաչափությամբ:
Մետաղական լայն դռներով և մեծ կռնակներով զգալի դարպասը պաշտպանում էր ամրոցը օտարներից։