Սև Հայելի

Գլուխ 11

<<Ես կիսարյուն եմ սերված մարդկանցից, և մի բան էլ Կվինտիլիանոսը իմ մեծ եղբայրն է >>

Այդ խոսքերը այնքան ակնթարթային հնչեցին, որ նրանք նույնիսկ մի պահ խոսքերը իմաստը չըմռնեցին իսկ երբ հասկացան երկար ժամանակ շոգից դուրս չէին գալիս։

<<Դու այդ ինչո՞ւ մեզ չէիր ասել>> գոչեց Նամջունը և աթոռը հետ հրելով կագնեց' սարսափազդու աչքերը հառելով Յունգիի աչքերին։

<<Հիմա եմ ասում>>ասաց Յունգի ուսերը թոթվելով։

<<Յունգի՛>>բղավեց Նամջունը։

<<Այդպես կբղավեց քո մարդկանց վրա>>
Նամջունը աչքերը ամուր սեղմեց իրար և հետ նստեց։

<<Այս ամենը կբարդանա եթե ոչինչ չձեռնարկենք >>բացականչեց Չոնգուկը։

<< Այո՛ ես դա գիտեմ։ Ես ցանկություն չունեմ նրան սպանելու, այո՛ հասկանում եմ նա արդեն սահմաններից դուրս է եկել։

<<Մեզ ժամանակ է հարկավոր պետք է նրան կագնեցնեք>>հառաչեց Չոնգուկը֊նա չի հանգստանա մինչև քարը չդնի իր տեղում։

<<Իսկ եթե այնպես անենք կարծես քարը մեզ մոտ չէ։ Մենք առավելություն ունենք այն բանում, որ քարը մեզ մոտ է, մենք մեզ այնպես կպահենք, կարծես քարը մեզ մոտ չէ և երբեք էլ չի եղել։ Այդ դեպքում նա կնահաջի։>> վստահաբար խոսեց Յունգին։

<<Սպասի՛ր, եկեք այս ամենին հեռվից գանք>>սկսեց Չոնգուկը֊ Յունգի ներիր արտահայտությանս համար, բայց մարգարեությունը անընդհատ խոսում էր ձեր մահվան մասին, սակայն երբեք չի ասել այն մասին թե դուք ինչպես եք մահանալու։

Յունգին այդ խոսքերից մի փոքր տխրեց, սակայն իր հայացքը չէր մատնում իր տխուրություն այլ ընդհակառակը։

<<Ի՞նչ նկատի ունես>> նրբանկատորեն հարցրեց Նամջունը։

<<Միգուցե՞ այս ամենը ինչ֊որ կապ ունի քարի հետ>> կամաց ասաց Չոնգուկը։ Եվ մի պահ մտորեց֊ Մարգարեության այս տողերը'《փափագը խրված երկրի ներսում կկործանե իրարու》քարը, նա քարը նկատի ունի։

<<《Երկու բեվեռն խավարի մեջ լույս կընծայեն》Այդ երկու բեվեռն դուք եք>>խլամտորեն արտահայտվեց Նամջունը֊դժվար չէր գլխի ընկնել, դուք աշխարհն եք փրկելու։

<<Ո՞ր աշխարհը, որ իմ դեմ է դուրս եկել>>քմծիծաղ տվեց Յւոնգին֊Զառանցանք է։