Սև Հայելի

Գլուխ 8

<Հե՜յ Նամջուն>> Ձայնը գցած գլուխը Յունգին անհանգիստ քայլում էր երկար միջանցքով։ Այն անծայրածիր էր թվում, քայլում֊քայլում էր բայց դեռ նրան չէր հանդիպել։ Նա կագնեց Երբ տեսավ պատուհանից ներ թափվող ադամանդե անձրևին<<Հե՜յ դուք>>դիմեց զինվորներին և մի փոքր առաջ գնաց֊ Գնացե՛ք և Ջիմինի սենյակը հսկեք։ Եթե ինչ֊որ տարօրինակ բան նկատեք ձայն տվեք։

Նրանք միայն գլխով արեցին, և հենվելով վերջույթեներին բարձրացան սենյակ։ Յունգիի ներսում մի բան իրեն հանգիստ չէր տալիս։ Վատ կանխազգուշացում ուներ։ Հասնելով սրահ նա Թեհյոնին տեսավ և մոտեցավ Նրան։

<<Նամջունից տեղյա՞կ ես>>հարցրեց նա իր խռպոտ ձայնով։

<<Նամջունը դղյակում չէ, Ջինը իրեն վատ է զգացել, գնացել են բժիշկ Լիի մոտ։ Անհագիստ ես այնպես չէ՞, դեմքիդ գույն Չկա, արի՛ իմ հետևից, քեզ բան ունեմ ասելու>> նրա կողից անցնելով քայլեց դղյակից դուրս։

<<Ի՞նչ, ու՞ր, Հե՜յ կագնի'ր>>նրա հետևից գնալով, դղյակից դուրս գնացին։ Չոնգուկը այնտեղ էր ' նրանց էր սպասում։ Բոլորը այդ ժամանակ մի թեթև խոնարվեցին, վերջինս Թեհյոնի հրամանով իրենց մոտ մի պարկ բերեցին։

<<Սա ի՞նչ է>>Կոպիտ ձայնով խոսեց Յունգին ով մեկ հայացք նետեց Թեհյոնին, վերջինս միայն գլխով արեց նույն այնպիսի պատասխան նաև ստացավ Չոնգուկից։ Մեկ գլխի շարժում և կապոցը բացեցին...

_

<< Ես զգուշացնում էի խորհրդին հետևանքների մասին, երբ ադամի որդին ոտք դրեց այս աշխարհ>>նրա ձայնի մեջ ավելի մեծ թշնամանք կար, քան դղյակից դուրս։

<<Մենք չենք կարող նրան մեղադրել առանց ապացույցների>>

<<Եվ ինչքան եք շարունակելու այդպես ասել մինչև այստեղ կդատարկվեն բոլոր աթոռները>>

<<Խորհրդի Լորդերի ներցեք ուշացմանս համար>> Խոսեց Մին Յունգին և մտնելով խորհրդի սենյակ նստեց գահին, իր հետևից ներս մտավ նաև Չոնգուկը։

<<Անկասկած դուք շատ զբաղված էիք>>հեգնանքով ասաց նույն թշնամանքով։

<<Կա մի բան, որի մասին դուք դեռ չգիտեք>> հստակ ասաց Յունգին։ ֊Կվինտիլիանոսը իր կյանքը նույնականացրել է, նրանք անմահ են իրենց սրտերում, և, որ հրեշը վերածնվել է։

<<Դա արդեն չափազանց է , մի՞թե կարծում եք կկարողանաք մեզ խաբել հին հեքիաթներով>> խոսեց մեկ ուրիշ մարդ, ով մինչ այդ լուռ էր մնացել։

<<հեքիա՞թ, Կարծու՞մ եք այս ամենը հեքիաթ է>>
Ընդամենը մեկ ձեռքի շարժում և Յունգիի հրամանով պարկի մեջ եղածը ներս բերեցին։
Բոլորը շշմել էին տեսարանից, բոլորը իրենց քթնների տակ կրկնում էին<<Ի՞նչ, չի կարող պատահել։

Պարկի մեջ եղածը արձաթե զենքեր էին, որոնք պատված ենք վանպիների արյունով։
Նրանց համար արձաթը թունավոր է
Եթե ​​որևէ մեկը նրանց վրա զենք է օգտագործում, այն արծաթի վրա է հիմնված լինում։ Այս ռեսուրսը կարող է մահացու լինել հատկապես երիտասարդ վամպիրների շրջանում: Նրանց համար նման է ծծմբաթթվի, այն այրում է նրանց մարմինը՝ թողնելով սպիներ նրանց մարմնի վրա իսկ ավելի վատ սպանում։

<<Նրանք հարձակվել են Միրատուրի վրա, երեկ երեկոյան, մենք սա վանպիրների մարմինների մեջ ենք գտել>> մի պահ լռեց Չոնգուկը և Նորից շարունակեց֊մարմինները հոշատանկված էին, իսկ ոսկորները փշրած, տեսարանը ողբերգական էր։

<<Դա նշանակում է Մարգարեությունում ինչ գրված է ճի՞շտ է>>

<<Այո՛, և դուք մեծ վտանգի մեջ եք >> Սարկազմով ասաց Յունգին։

_

<<Յունգի՜>>լացակումած գոչեց Ջիմինը, երբ նրան փակի տակ էին պահել սենյակում֊ես վախենում եմ ։
Ջիմինի ձայնը լսելով զինվորներից մեկը գնաց Յունգիի հետևից իսկ մնացածը Դուռը բացեցին' փորձելով հանգստացնել, սակայն ձայն չունենալու պատճառով Ջիմինը ոչինչ չեր հասկանում֊որտե՞ղ է Յունգի՜ն։ Այդ պահին Յունգին վազելով ներս մտավ և փոքրի մարմինը տարփագին գրկեց։ Զինվորները խոնարհվեցին և սենյակից դուրս գնացին։

<<Ամեն ինչ կարգին է ես այստեղ եմ, քո կողքին>>շոյելով Ջիմինի գլուխը հետ տարավ և մեղմ համբույր թողեց ճակատին֊քեզ ի՞նչ էր պատահել։

<<Ե՜ս...ե՜ս, չեմ կարողանում քնել, իմ երազները ինձ հանգիստ չեն տալիս >>֊Յունգին աչքը հառեց նրա վրա և մի փոքր աչքերը կկոծեց։

<<Երազնե՞րը.. պատմիր ինձ ի՞նչ ես տեսել>> .....