អភិនិហារសេ្នហ៍ /ENHYPEN/SUNGHOON

22

សុងហ៊ុន បើកឡានធ្វើដំណើរទៅផ្ទះរបស់ខ្លួនទាំងល្ងាចព្រោះបើចាំព្រឹក ខ្លាចហួសពេល
បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលជាយូ ពេលនេះគេក៏បានមកដល់ភូមិគ្រឹះរបស់គេដោយសុវត្ថិភាព
   សុងហ៊ុនប្រញាប់ចុះពីឡានហើយរត់ចូលទៅក្នុង  ដើមទៅជួប ដ្យូប៊ី  ប៉ុន្តែប្រទះឃើញតែ ម៉ាក់របស់គេ កំពុងអង្គុយបិតម៉ាសនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវធ្វើមិនដឹង
« អីយ៉ា មកហើយនោ កូនប្រុសម៉ាក់!!
«បាទអ្នកម៉ាក់ ប៉ុន្តែឯណា
«មិនបាច់សួរទេច្រើនទេ ដ្យូប៊ីកំពុងនៅក្នុងបន្ទប់ ជាមួយមីនជី ឯងឆាប់ទៅ
« បាទម៉ាក់
  តុកៗ
អ្នកណាគេ ម៉ាក់ទេដឹង ?មីនជី ឮសម្លេងគោះទ្វារហើយក៏ដើរទៅបើកជំជួសតែម្តង ព្រោះដ្យូប៊ីកំពុងនៅក្នុងបន្ទប់ដាក់សៀវភៅ នៅឡើយ
ក្រាក
បងហ៊ុន "មីនជី ភ្ញាក់ផ្អើលដែលឃើញបងប្រុសរបស់ខ្លួននៅទីនេះ
«មិនបាច់ ធ្វើដូចឃើញខ្មោចទេមីនជី 
«បងមកតាំងពីពេលណា ? ហេតុអីម៉ាក់មិនប្រាប់ខ្ញុំថាបងមកសោះចឹងនែក
«បងទើបតែមកដល់មិញនេះទេ ហើយឯណា ដ្យូប៊ី
«អីយ៉ា! ដែលខំមកពីសេអ៊ូលកាត់ល្ងាច តាមពិតមករក បងដ្យូប៊ី សោះ គាត់កំពុង រកសៀវភៅ នៅក្នុងបន្ទប់ដាក់សៀវភៅបងទៅរកគាត់ទៅ ចឹងខ្ញុំទៅហើយ
«ដឹងចិត្តបងណាស់ឯងនេះ
មីនជី ប្រញាប់ដើរចេញមកក្រៅ ដើម្បីទុកឱកាសឲ្យសុងហ៊ុននិងដ្យូប៊ី បាននៅតែនិយាយគ្នា ហើយក៏ដើរទៅបន្ទប់ខ្លួនបាត់
សុងហ៊ុន ដើរទៅបើកទ្វារបន្ទប់ដាក់សៀវភៅ ថ្នមៗ ខ្លាចដ្យូប៊ីដឹងខ្លូន ដែលពេលនេះនាង កំពុងតែ ជក់ចិត្តក្នុងការអាន សៀវភៅ
  នាងតូចស្រដី ហៅអ្នកនៅក្បែរខ្លួន ព្រោះឮ សម្លេង សម្រឹបជើង ដើរចូលមកនាងគិតស្មានថាជា មីនជី
«មីនជីហា៎ មកនេះបន្តិច ខ្ញុំមិនយល់ពាក្យនេះទេ
សុងហ៊ុនដើរទៅរកនាងតាមការសុំ ដោយឈរនៅក្រោយខ្នងរបស់នាង
«មិនយល់ពាក្យណា?
ដ្យូប៊ី រហ័សងាកមុខទៅរក សម្លេង ព្រោះវាមិនមែនជាសម្លេងរបស់ មីនជីទេ
«លោក !
ដ្យូប៊ី ស្ទុះក្រោកចេញពីកៅអី យ៉ាងលឿន ពេលដឹងថាសុងហ៊ុននៅពីក្រោយខ្លួន
«លោកចូលមកទីនេះធ្វើអី?
«ខ្ញុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយ អង្គុយចុះសិនមក  និយាយបែបនេះទើបនាងព្រមនាញកៅអីមកអង្គុយវិញ
«លោក មានរឿងអីឆាប់និយាយមក !!
«អូនពិតជាចង់ត្រឡប់ទៅ ប្រទេសចិនវិញមែនឬ ?
«ពិតមែនហើយ ខ្ញុំចង់ត្រឡប់ទៅវិញ
«អូនពិតមិនចាំ ទំនាក់ទំនងរវាងយើងទាំងពីរមែនឬ?
«ខ្ញុំមិនចាំពិតមែន សុំទោសផង ហើយបើអស់ការអី្វ សំខាន់ហើយ ខ្ញុំទៅក្រៅសិនហើយ ថាហើយក៏ងើបដើរ ចេញពីសុងហុ៊នបម្រុងបើកទ្វារទៅ  ប៉ុន្តែសុងហ៊ុនក៏ស្ទុះ ទាញនាងទៅឱបជាប់ទ្រូង
ដ្យូប៊ីក៏រាងភាំងដែលនៅសុខៗគេមកឱបនាងបែបនេះបែបហ្នឹង
«លោក!! មកឱបខ្ញុំធ្វើអី លែង!!
ដ្យូប៊ីនាងខំប្រឹងរើសបម្រាស់ដែរតែ មិនឈ្នះកម្លាំងរបស់គេនោះទេ
« បងមិនលែងអូនទេ លុះត្រាតែអូនសន្យាថាមិនទៅចោលបងសិន
«ហេតុអ្វី ខ្ញុំត្រូវសន្យាជាមួយលោក ហើយហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវនៅទីនេះ ឆាប់លែងខ្ញុំភ្លាមទៅ
«អូនដឹងទេ ពេលដែលអូនភ្លេចបង តើបងមានអារម្មណ៍បែបណានៅពេលដែលមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់បែរជាភ្លេចយើង
«លោកនិយាយមានន័យថាម៉េច???
«ពួកយើងជា គូដណ្តឹងនិងគ្នា
«what?
លោកកុហកខ្ញុំម្តងទៀតហើយ សុងហ៊ុន
«អូនមិនជឿមែនទេ ចឹងមើលនេះទៅ គេបានបង្ហាញរូបថតរបស់គេជាមួយនាង និងវីដេអូ ពេលដើរលេងនៅJeju
មួយទៀតចិញ្ចៀននេះគេលើកដៃរបស់គេ បង្ហាញនាង
អូនមានឃើញចិញ្ចៀននេះដូចចិញ្ចៀនរបស់អូនដែលកំពុងពាក់នោះទេ
«នៅមានទៀត 
«បានៗ បានហើយ ខ្ញុំមិនចង់ស្តាប់លោកទៀតទេ
លោកឆាប់ចេញពីទីនេះទៅ ខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខលោកម្តងទៀតទេ
«បងមិនចេញ
«បើលោកមិនចេញទុកឲ្យខ្ញុំជាអ្នកចេញដោយខ្លួនឯងឯង  ថាហើយក៏ដើរទៅបាត់
សុងហ៊ុនឈរ បន្ធូរអារម្មណ៍មួយសន្ទុះក៏ដើរទៅតាមនាងដែលពេលមកដល់ឃើញនាងកំពុងរៀបចំខោអាវដាក់វ៉ាលីរបស់នាងជិតរួចទៅហើយ
«ចង់ទៅណា
«ចេញពីទីនេះ
«ឈប់សិន  នាយចូលទៅចាប់ដៃ តែត្រូវនាងក្រវាសចេញវិញ
«លោកគ្មានសិទ្ធហាមខ្ញុំទេ  ចេញទៅ ហើយក៏ជ្រុលដៃ រុញសុងហ៊ុន ឲ្យទៅ បុកនិងជ្រុងទូនៅទីនោះ 
ដ្យូប៊ីឃើញបែបនេះរាង បារម្ភពីគេតែ ហាមចិត្តដើរចេញ ឯសុងហ៊ុននេះ មិនបោះបង់ងាយៗទេ សុខចិត្ត ត្រដរ រត់ទៅតាមនាងម្តងទៀត
លើកនេះគេមិនលែងនាងទៀតទេ គេទៅ កញ្ចក់វ៉ាលីពីដៃនាង បោះទៅម្ខាងហើយ លើកបីនាងត្រឡប់មកបន្ទប់វិញ ហើយបោះនាងទៅលើ ពូកតែម្តងនិងមានគេទ្រោមពីលើ នាង
« លោកចង់ធ្វើអី កុំធ្វើរឿងឆ្កួតបែបនេះណា
អ្ហឹក ចេញពីខ្ញុំទៅ ឯ ជើងក៏ប្រឹង ធធាក់គេចេញ ប៉ុន្តែនៅតែមិនអាច ហាមឃាតគេបានដដែល
« បើព្រមស្តាប់ហេតុផលតាំងពី ដំបូងវាមិនបែបនេះទេ
«មិនស្តាប់ ខ្ញុំមិនចង់ស្តាប់ចេញទៅ
នាងស្រែកដាក់សុងហ៊ុនមួយទំហឹង
"អ៊ុប"
សុងហ៊ុនថើប
បំបិតមាត់ ព្រោះមិនចង់ឲ្យនាងស្រែក
អ្ហឹម ដ្យូប៊ីយកដៃគក់ទ្រូងឌឹបៗព្រោះនាងជិតអស់ខ្យល់ទៅហើយ ទើបគេព្រមព្រលែងបបូរមាត់នាងឲ្យមាន សេរីភាពសិន
«លោកឆ្កួតហើយសុងហ៊ុន អ្ហឹក
«ខ្ញុំឆ្កួតព្រោះនាងហ្នឹង" អុ៊ប"គេ ទម្លាក់បបូរមាត់ថើបនាងម្តងទៀត
លើកនេះបបូរមាត់របស់សុងហ៊ុន ទម្លាក់ទៅថើប ជញ្ចក់ បបូរមាត់ដ្យូប៊ី ខ្នមៗបបួលឲ្យនាង ភ្លេចខ្លួនបណ្ដាញខ្លួនទៅតាមគេ
សុងហ៊ុនបញ្ឈប់ការថើប បន្តិចហើយងើបមុខ សម្លឹងផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់ស្អាតរដែលនៅ ចំពោះមុខ
«សុងហ៊ុន កុំ "ដោយមិនទាន់ស្តាប់នាងនិយាយចប់ផងគេក៏បន្តឱនទៅ ថើបឈ្មុលកនាងម្តង ឯដៃរវាម ដូចមឹក របស់គេក៏ចាប់ផ្តើម រុករានអង្អែលពេញ រាងកាយរបស់នាង ធ្វើឲ្យដ្យូប៊ី ទោទន់ទៅតាមការប៉ះពាល់របស់គេ  ដៃប្តូរមក ប្រលះឡេវអាវ នាងម្តងមួយគ្រាប់ម្តងមួយគ្រាប់ 
ដ្យូប៊ីចាប់ផ្តើមតាំងស្មារតីមកវិញតែដោយមិនដឹងធ្វើបែបណាបើដល់ដំណាក់កាលនេះហើយបានត្រឹម យំ ខ្សឹកខ្សួល និងយកដៃទាំងពីរបិទភ្នែក ព្រោះដឹងថា បន្តិចទៀត បុរសដែលកំពុងនៅចំពោះមុខនាង និងបំផ្លាញ់នាងជាមិនខាន
«អូនយំធ្វើអី
«ខ្ញុំខ្លាច អ្ហឹក (តាមពិត នាងជាមនុស្សទន់ខ្សោយណាស់តែ ខំប្រឹងសម្តែងថាខ្លួនឯងរឹងមាំដើម្បីដេញសុងហ៊ុនចេញ ហើយ ដែលនាងតែងតែគេចពីគេ ព្រោះតែនាង ខ្លាចមនុស្សប្រុស នាងមិនទុកចិត្តអ្នកណាទាំងអស់  ព្រោះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចពេលដែលនាងត្រូវគេ ចាប់យកទៅជួញដូរនោះម្តងទៀត រឿងនោះវាដក់ជាប់ក្នុងអារម្មណ៍នាង តាំងពីនាងដឹងខ្លួនមកម្ល៉េះ
«កុំយកខ្ញុំទៅលក់អី
សុងហ៊ុនឮពាក្យនេះហើយ អស់សំណើចដែរ តែគេទើបតែនឹកឃើញ ថានាងធ្លាប់ត្រូវគេធ្វើបាប និងចាប់យកមកលក់នៅទីនេះដោយម៉ាក់របស់បានប្រាប់ពីថ្ងៃមុន ប្រហែលនេះជាហេតុធ្វើឲ្យនាងឆាប់ភ័យខ្លាចហើយ
«យកទៅលក់ អ្នកណាទៅដាច់ចិត្តយកអូនទៅលក់នោះ អូនមិនមែនទំនិញឯណា
នាយត្រកងនាងឲ្យមកអង្គុយទល់មុខគេវិញ ហើយយកដៃ ទៅទាញដៃរបស់នាង ចុះមកក្រោមវិញ  តែនាងនៅតែ មិនព្រម បើភ្នែកដដែល
« បើកវិញភ្នែកសិនមក បងមិនធ្វើវាទៀតទេ បើអូនខ្លាច ( មុន ដំបូងគេគិតថា បើនាងនៅតែ មិនព្រមស្តាប់គេទេហើយនៅតែរត់ គេចពីគេ គឺមានតែធ្វើបែបនេះទេដែលអាច ឃាត់នាងមិនឲ្យទៅវិញបាន ព្រោះគេគិតថា និងទទួលខុសត្រូវលើនាងដោយការរៀបការតែម្តង ដើម្បីកុំឲ្យនាងរត់ទៅវិញបាន តែពេលនេះប្តូរចិត្តវិញ )
សុងហ៊ុនដាក់ឡេវអាវ ឲ្យនាងដូចដើម វិញហើយ ដៃគេលើកទៅទាញដៃនាងទាំងពីរចុះមកវិញ តែនាងនៅមិនព្រមបើកភ្នែកទៀត សុងហ៊ុនស្រវានាងមក ឱបជាប់ទ្រូង
«បងសុំទោស បងមិនគួរធ្វើបែបនេះដាក់អូនទេ
បងប៉ិស តែបំផ្លាញ់ មនុស្សដែលបងស្រលាញ់ទៅហើយ ឈប់យំទៅ ហើយ សម្លឹងភ្នែកបងមក  ទើបនាងព្រម បើកភ្នែក សន្សឹម សម្លឹងមករកគេ កែវភ្នែក ពោពេញទៅ ទឹកភ្នែក គួរឲ្យអាណិត ពេលសម្លឹងមុខសុងហ៊ុនហើយ ក៏ ស្រក់ចុះមកម្តងទៀត ដោយឃើញនាង នៅតែយំទៀតគឺមានតែ នៅលួងលោម នាងទើបបាន
« ឈប់យំទៅណា
បងសន្យាថាមិនបង ធ្វើបែបនេះទៀតទេ នាយទាញនាងមកឱបម្តងទៀត
«អ្ហឹក!  ខ្ញុំខ្លាច ខ្លាចលោកធ្វើបាបខ្ញុំដូចជាគេ
« គេងទៅ យប់ហើយ  គេផ្តួលនាងឲ្យគេងហើយក៏
ប្រាស់ខ្លួនគេងក្បែរនាងដែល...