Tamamlandı
Hwang Hyunjin, ergenliğinin ortasında yaşadığı sorunlarla başa çıkamazdı ama Yang Jeongin onu her şeyden korumak isterdi. En yakınlarından bile.
☆+18, angst
☆Top Jeongin
☆Bottom Hyunjin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mcr/ The light behind your eyes
mis insectos merhaba :)
☆☆☆☆☆
Annemin kaldığı yer küçük bir akıl hastanesiydi. Etrafında bulunan küçük ormanlık alanın bıraktığı serin bir esenlik vardı. Her zaman giydiğim kort şortum ve dolabın derinliklerinde bulduğum tişörtümü giymiştim. Taktığım sırt çantasının cebinden çıkardığım sigara paketine baktığımda dudaklarımı birbirine bastırmak zorunda kalmış gibi hisettim.
İçmeyeli çok oluyordu. Aslında çok uzun bir süre önce bıraktığım sigaraya sarılmam gerçeklerin gün yüzüne çıktığı vakitlerdi.
Dudağıma yerleştirdiğim bir dal ile birlikte olduğum yerde durdum ve kot şortumun cebinden çıkardığım çakmakla sigaramı ateşe verdim. Duman süzüldü. Sakin ve huzurlu bir şekilde tertemiz havanın içine sinip o temiz havayı yok etti, sonra beni.
Yürüdükçe yaklaştığım akıl hastanesinin kapısına geldiğimde elimdeki sigarayı yere atarak ağır botlarımla ezdim.
Kapıdaki doktorun beni görmesiyle somurtması bir olmuştu. Buradaki doktorlar akıllı sevmezdi. Mesleğinden midir bilmem ama deliler ile birlikte olmak onları da deliye çevirmişti.
İçeri girdim.
Sessizlik bu koridorda devam ederken birkaç kat yukarıdan gelen çığlık seslerini duyabiliyordum.
"Hoşgeldin." Önümde beliren doktorla birlikte irkildiğimde bana güldü, "Kime gelmiştiniz?"
Bu doktor yeniydi, "Merhaba, Bay Choi yok mu?"
"Bay Choi babalık iznine ayrıldı. Geçici olarak ben ilgileniyorum, asistanıyım."
Bunu söylerken yürümeye başladığında onu takip ettim, "Hwang Young Su."
"Haa, siz oğlu olmalısınız. Kaça gidiyorsun?" Merdivenleri birlikte çıkarken sorduğu soruyla kadına baktım, "Lise dört."
"Yetişkin olmuşsun. Ne okumak istiyorsun? Gerçi annen çok güzel dans ettiğini söyledi." Merdivenlerden düşüp ölmek istemiştim. Doktor hanım ilerlerken yavaş adımlarla onu takip ediyordum, "Dans... Ah evet ama küçüklük hayalimdi. Güzel sanatlarda Resim bölümü okumak istiyorum."
"Harika... hah, işte burası annenin odası." Dedi bir kapının önüne geldiğimizde. Kilitliyorlardı annemi. Merak ettim. Annemin durumu sordum, "O iyimi?"
"Birkaç aydır dürtü kontrol bozukluğu var. İlaçlar ile iyileştirmeye çalışıyoruz ancak geçen hafta birkaç kez personellere saldırdı." Dedi kilidi açarken.
"Dürtü?" Dedim merakla. "Kendini kontrol etmede bir sıkıntı var. İleri düzeyde." Diye anlattı.
"Anladım." Dedim açtığı kapının ardındaki anneme bakarken.
