Tamamlandı
Hwang Hyunjin, ergenliğinin ortasında yaşadığı sorunlarla başa çıkamazdı ama Yang Jeongin onu her şeyden korumak isterdi. En yakınlarından bile.
☆+18, angst
☆Top Jeongin
☆Bottom Hyunjin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne kadar güzel oldu bilmiyorum. Yazım yanlışı varsa özür dilerim. çünkü 2000'e yakın bir kelime yazdım.
Veee yeni bir fic planım var minsung düşünüyorum. Sadece düşünüyorum evet...
İyi okumalar mis insectos 🕳🏃♀️💨
☆☆☆☆
Uçaktaydık. Jeongin ve ben yan yana otururken annesi ise koridor tarafında oturmuştu. Sonra şansımıza koltuğun kemeri çalışmayınca Soojin Teyze ön koltuklardan birine yerleştirilmişti. Tabii, gitmeden önce bizi tembihlemişti.
Jeongin yine salaş kıyafetlerinden birini giyerken bende yine şort ve gömleğimle birlikteydim. İnmemize birkaç dakika vardı, ''Hyun, iyi ki birlikte gidiyoruz ya.'' dedi telefonundan şarkıyı değiştirirken. Evet, aynı kulaklığı takıyorduk. Hatta benim için playlist yaptığını arabadayken söylemişti. Mutlu olmuştum.
''Neden?'' dedim ona dönerek. Güldü, ''Changbin gelseydi sıkıntı çıkardı.'' kaşlarım havalanınca düzeltti, ''Yani, çok çabuk acıkıyor. Onu beslemek çok zor.'' ikimizde gülünce pilot anons yapmıştı. Jeju-do'ya gelmiştik nihayet. Jeongin yere iner inmez telefonunu açmış ve gruptaki arkadaşlarına nispet yaparcasına fotoğraf çekinmişti. Kemerlerimizi çıkardığımızda hazırladığım birkaç günlük kıyafetlerimin içinde olduğu el bagajını üstümüzdeki bölmelerden almıştık. Soojin teyze bize elini sallayarak gelmemizi işaret etmişti. Jeongin elimi tutup kalabalığın arasından yönlendirdiğinde hosteslerin nazik vedalarına karşı gülümsemiştik.
''Hava çok güzel değil mi?'' Jeongin elini belime atıp kendisine çektiğinde annesi bize bakıp gülmüştü, ''Tatlım çocuğu sıkmasana!''
''Anne ya-'' jeongin bana bakarak konuşmuştu. ''Sorun değil...'' mırıltıyla birlikte havalimanından çıkıp bizi bekleyen otel aracına binmiştik. Heyecanlıydım da. Daha önce hiç ailemle tatile gitmemiştim. Durgundum birazda. Transport araca bindiğimizde Jeongin elimi bırakmamıştı. Huysuzca elimi çekip başımı cama çevirdiğimde Soojin Teyze seslendi, ''hyunjin, aslında bu konuşmayı başta yapmak isterdim ama hazır sakinken yapayım...''
Beklemiyordum. Jeongin de annesine bakıp başını iki yana salladığında onun da beklemediğini gördüm. ''Annenin ölümü seni etkilemiş olmalı canım. Biliyorum belki annen gibi olmasam da bana teyze demek yerine anne diyebilirsin olur mu?'' gözleri dolmuştu kadının. Dayanamadım ve Soojin Teyze'nin dizlerinde duran elini tutup sıktım, ''Teşekkür ederim efendim.''
''Ah, ağlayacağım şimdi!'' Soojin Teyze burnunu çektiğinde elimi geri çekip Jeongin'e dönmüştüm. Şaşırmıştı, ''Anne! kıskanıyorum.'' diye bağırdığında Soojin Teyze ortaya geçip konuştu, ''Gelin yanıma.''
Jeongin beni de yanında çektiğinde ikimiz Soojin teyzenin sıcak kolları altına girmiştik. Saçlarımızı okşayıp yanaklarımızı sevgiyle dövmüştü. Dudaklarım kıvrılırken huylanmamla bağırmıştım, ''Soojin Teyze!'' sonunu uzattığım cümleyle Jeongin bana bakıp konuşmuştu, ''Anne diyeceksin anne!''
