LÜBBETÜLAYN

Defne'den:

Seven insan vazgeçer mi ? Herşeye rağmen, herkese rağmen yanında Durmaz mı?
Durmadı. Yapamadı. Belki de hiç sevmedi ki beni. Kandırdı sadece.
Tek taraf emek verince hiç bir halt olmuyormuş meğer. Bitmiyormuş ne kahır, ne cefa...

Yine kafam darma duman yürüyorum hiçliğe. Oynuyorum hayatın kurduğu kumarı yine ve yine.

Yine yürürken sessiz sakin, başıma bir ağrı girdi son 3 yıldır olduğu gibi keskin ve acı.

Çantamdan eksik etmediğim ağrı kesicimi çıkardım. Yine çantamdan bir şu şişesi çıkarıp hapı ağızıma attım. Suyumuda içtikten sonra kulağımda çalan hafif melodiyle devam ettim yürümeye.

Kafam yerde. Aklım darma dağın yine yürüdüm yürüdüm. İçimdeki dürtüyle kafamı kaldırdım. Karşımda o var.

Hiç değişmemiş gibi hiç üzülmemiş, hiç dağılmamış gibi gülümseyerek bakıyor bana yine o yeşilin en koyusu gözleriyle.

Benim gözlerimde yine acı var yine ve yine. Ama o sadece umutla bakıyor bir zamanlar sevdiğine.

"İlyas?"

"Lübbetülayn"