KARANLIĞA DÜĞÜMLÜ KADER

Bölüm 1

Öncelikle ilk kurgum ve ilk deneyimim olduğu için çok heyecanlıyım umarım beğenirsiniz okuyan herkese çok teşekkür ederimm🤍🤍🤍🤍🤍

İyi okumalarrr

~~~~~

YENİ HAYATA BAŞLANGIÇ

Her başlangıç sonunu da beraberinde getirir. Benim başlangıçım benim sonumu getirecekti.

...

Evde tek olduğum yeni bir günde yine kendime koyduğum çayın dumanı bir yanda dururken birkaç parça kahvaltılık la hazırladığım kahvaltımı masaya taşırken telefonum çaldı.

BABAMM ARIYOR...

Normal zamanda bu saatlerde aramadığından şaşkınlıkla telefonu açıp kulağıma dayadığımda babamın sesindeki endişeyi fark ettiğim an kaşlarım çatıldı. " Eve geliyorum çabuk saklan." Dedi tek nefeste.

Ne olduğunu anlamayarak buruşturduğum yüzümle " Ne? Neden? Baba ne oluyor? " diye yükseldim şaşkın ve merak dolu bir sesle.

"Kızım askeriyeye terör saldırısı oldu, bazı komutanlarımızın evlerine de olmuş ben geliyorum. Sen çabuk sığınağa in. " Nefes nefese kalmıştı ve onunda korktuğu çok açıktı.

Duruma hemen adapte olup emin ama korkulu bir ses tonuyla konuşmaya başladım. "Tamam iniyorum baba çabuk gel." Koşarak evimizdeki sığınağa indim ve kapıları kilitleyip babamın gelmesini bekledim.

Askeriye ile evin arası pek fazla değildi her an gelebilirdi. Bir kaç dakika sonra araba sesleri geldi, babamın olduğunu düşünüp tam çıkacaktım ki kapının kırılma sesini duyup saklanmaya ve bildiğim tün duaları okumaya başladım.

Öyle korkmuştum ki nefes dahi almadan sessizce saklandım. Telefonumu çıkarıp babama mesaj yollamaya koyuldum.

SİZ: Baba eve girdiler, sesler geliyor çok korkuyorum çabuk gel lütfen.

BABAMM: Sakın çıkma İris! duydun mu kızım. Sakın ses çıkartma hemen geliyoruz.

Babamın sözünü tutmaktan başka çarem yoktu. Evin her köşesinden bir sürü ayak sesleri geliyordu. İki kişinin konuşmasını duydum. " Hiç kimse yok ev boş."

Oldukça genç bir sesti. Daha sonra sert ve yaşlı bir ses "Sofra kurulu kör müsünüz? Birileri sesimizi duyup kaçmış olmalı, o kimse bulacaksınız! Anladınız mı!"

Bu konuşmaları duyduğumda beni bulma olasılıkların oldukça fazla olduğunu fark ettim. Sığınakta ki silahlardan birini alıp sessiz olmayı umarken tetiği çekip beklemeye koyuldum.

Babama öğrenmek için yalvardığım ama pekte benlik olmayan silah elimdeydi şuan. Kullanmak istemiyordum elbette ama ölmekte istemiyordum. En azından bu yaşımda.

Elimdeki silahı babamın öğrettiği gibi omuz hizasında hedefime yani kapıya doğru tutarak beklemeye başladım. Uzaklardan yaklaşan araba sesini duyduğumda babamın geldiğini anladım.

Aynı sesi onlarda duymuş olacak ki ayak sesler yükseldi, adımlar hızlandı. Bir anda bir silah sesi patladı elimdeki silahı fırlatıp, korkuyla, çığlık atmamak için ağzımı tuttum.