Hoşgeldiniz ballarım bölüme
başlamadan önce oy vermeyi ve satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın.🤍🤍
İyi okumalarrr🤍🤍🤍
~~~~~
PARTİ
Her dönüş peşinden yeni bir başlangıç getirir. Ve her başlangıç bir sonu hak eder...
...
Hasretle, özlemle birbirimizi saran kollarımız yavaşça ayrıldığında alınma bir öpücük kondurdu. alınımda hissettiğim sıcaklıkla gülümsedim.
"Seni hep sevdim. Beni affet diyemem ama sevgimden asla şüphe etme olur mu? " Dedi hala akan gözyaşlarıyla. Gözlerim gözlerini sorguluyordu. İnanmayı her şeyden çok istiyordum.
Oldukça da gerçek gibiydi sözleri. Daha sonra zarif ince bir kolyeyi elinde tuttu. Takmak için arkama geçtiğinde rahat takabilmesi için saçımı tek omuzumun üzerinde toparladım.
Üzerinde gerçek bir kalp vardı. "Bu kolyeyi sana doğuma girerken baban takmıştı mesleğime bir göndermeydi sanırım." Dedi tatlı tatlı gülümseyerek. "Şimdide ben sana veriyorum."
"Teşekkür ederim çok güzel, çok beğendim." Dedim aynada kendime bakarken. Gülümseyerek beni gururla inceliyordu. Kapının çalmasıyla dikkatimiz kapıya döndü.
Kapıyı aralayıp "Sevilay hanım misafirler gelmeye başladı aşağı inseniz iyi olur." Dedi Güllü abla. Makyajını hafifçe düzeltti ve bana döndü "Yapalım şunu."
Odadan çıkarken içimde birikmiş bir heyecan vardı. Üzerimde büyük bir yük hissetmiştim. Kalabalığı gördüğümde git gide küçülüyormuşum gibi geliyordu.
Merdivenlerin korkuluğuna tutunmuş kalabalığı izliyordum. Aslında aşağı inecek cesareti topluyordum.
Annemin elini omuzumda hissettiğimde "Korkma onlar sadece bir gurup dedikoducu insan." Dedi Kocaman bir gülümsemeyle "Ve sen harikasın." Diye ekledi.
Dik duruşuyla ve özgüveni ile tamda olmak istediğim kişiydi. Sözleri benim de özgüvenimi tetiklemişti.
Derin bir nefes aldım. Ve aynı annem gibi duruşumu dikleştirip saçlarımı geriye doğru salladım. Tek tek indiğim merdivenleri takip eden topuk sesleri ile birlikte kalabalığa karıştım.
Daha attığım birkaç adımda bir kaç kadın önümü kesti. "Merhaba İris ben..." demesiyle cümlesi yarım kalan kadın yanıma gelen annemle göz göze geldi.
"Bir saniye benimle gelir misin?" Beni çekiştirircesine kolumdan tutup oradan uzaklaştırdı. Ben şaşkın şaşkın ona bakarken o da etrafına bakınıyordu.
En son sakin bir köşe bulduğunda oraya geçtik. "Bak şimdi şu kadınları görüyor musun? Hani şu kırmızı elbiseli!" dedi gizlice kendi aralarında sohbet eden kadınları işaret ederek.
"Evet?" dedim sorgularcasına. Bu sefer de duvara yakın bir masada duran iki adamı gösterdi. daha sonra başka bir masayı. Ve kapıdan yeni girmiş paltolarını çalışanlara veren bir çifti...
Gözleri hala birilerini arıyordu. "Başka insan kalmadı. Ne olmuş onlara?" dedim merakla. Ve aradığı kişiyi bulmuştu bu kişi yabancı değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞA DÜĞÜMLÜ KADER
Genç Kurguİris adlı başrol kızımız; Yaşadığı oldukça zor sabahın ardından babasının ricasıyla küçüklükten kalan kırgınlıklarınıda valizine koydu ve annesinin yanında kalmaya başladı. Yeni okul, yeni arkadaşlar, yeni sorunlar onu biraz yoracak olsada o bunları...
