KARANLIĞA DÜĞÜMLÜ KADER

Bölüm 5

Evet bebeklerimmm geldik yeni bölüme, hoşgeldiniz. Başlamadan oy vermeyi ve satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın.🤍🤍🤍🤍

İyi okumalarrr🤍🤍🤍

~~~

KADER'İN KEHANETİ

Kader kapıya dayandığında
kapıyı kitleyemezsiniz. Ya razı olacaksınız ya da kendiniz yazacaksınız.

...

O günün ardından üç gün geçti.
Üç gündür Uraz dan ve diğerlerinden bir haber alamadım. Ne okulda gördüm onları ne de evlerinde. Nereye gittiler? Neden gittiler bilmiyordum.

Merakıma yenilip Uraz'a yazdım. Ama mesajım ulaşmadı. Onların nerede olduklarını o kadar merak ediyordum ki başlarına bir şey gelmiş olma ihtimali beynimi yiyip bitiriyordu.

Sorun şu ki aileleri de aramıyordu. Hiç merak etmiyorlar mıydı çocuklarının yerini? Demek ki yerlerini biliyorlardı. 

Aksi taktirde bir aile nasıl çocuğunu aramaz. Bu yüzden telaşlanmamın gereksiz olacağını düşündüm.

Bir cumartesi sabahına uyandım. Odamdan çıkan yalın ayaklarım soğuk merdivenlerini hızla indi.

Mutfaktan gelen sesleri duyduğumda annemin olduğunu düşünüp mutfağa gittim.

Ama annem değildi. Bir kadın mutfakta birşeyler hazırlıyordu. "Günaydın İris hanım, kahvaltınız hazır." Dedi.

Hitap şekli garip gelse de üzerinde çok durmadım. "Annem nerede?
Siz kimsiniz?" Dedim merakla mutfak kapısından.

"Ben yeni başladım İris hanım. Anneniz erkenden çıktı. Siz masaya geçin isterseniz." 

Ellerimi, yüzümü yıkayıp bir kuş sütü eksik sözünün sözlük karşılığı gibi olan masaya geçtim. Tek başıma bu kadar şeyi yemem mümkün değildi.

Orta yaşlardaki kahve saçlarını enseden toplamış, renkli gözlü bu kadın yanıma geldi. "Başka bir isteğiniz var mı?" Dedi.

"Teşekkür ederim ellerinize sağlık." Dedim en sahici ve kibar gülümsememle.

Tatlı bir gülümsemeyle karşılık verdi kadın. "Anneniz kapıda bir şoför olduğunu bir yere gitmek isterseniz gidebileceğinizi söyledi." Dedi.

Şoförler, yardımcılar ben bunlara alışkın değildim. Belki hoşlanmam gerektiğini düşünecek insanlar olabilir ama bu durum beni çok rahatsız hissettirmişti.

Kadın yanımdan uzaklaştı. Sabah sabah pek iştahım yoktu. Bu yüzden pek birşey yemedim.

Sofrayı kaldırmak için birkaç tabağı alıp mutfağa götürdüm. Kadın beni kapının önünde fark ettiğinde "Ben hallederim İris hanım." deyip elimdeki tabakları aldı.

"Ne olacak canım iki tabak altı üstü." Dedim. Kadın "Teşekkür ederim ama sizin yapmanız hoş olmaz İris hanım." kadını zor bir durumda bırakmak istemediğim için kısa kesip konuyu değiştirdim.

"Adınız neydi uyku semesi soramadım." Dedim. "Adım Gül de genelde güllü derler." Dedi tatlı bir gülümsemeyle.

"Güllü abla desem rahatsız olumsunuz?" Dedim. "Nasıl isterseniz İris hanım." Dedi. Başımı sallayıp yukarı çıktım.

Can sıkıntısı, ve merakım arasında gidip gelirken telefonuma düşen bildirime baktım.

Bilmediğim bir numaradan bir mesaj gelmişti.