𝒯𝒪𝑀 𝑀𝒜𝑅𝒱𝒪𝐿𝒪 𝑅𝐼𝒟𝒟𝐿𝐸 / 𝐓𝐡𝐞 𝐝𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫 𝐢𝐭𝐬𝐞𝐥𝐟

B.14

——————————————————
Bu bölümde de şarkıyla alakalı bir kısım var. O yüzden 2. Kez buraya koyuyorum. İyi okumalar...<3
——————————————————

Gözlerimi bir kumaş parçası ile nazikçe bağladı. Elimden tuttu. Kendimi ona bırakmıştım. Bir yerde durdu ve gözlerimi açtı.Başımı yukarı kaldırdım. Ağaç ev yapmıştı manyak! Üstelik çok güzel görünüyordu...

Sara: Bunun için ne kadar uğraştın?

Tom bir şey söylemeden ağaç evin merdivenlerinden çıkmaya başlamıştı. İçerisi loş bir ışıktı. Harika dizayn edilmişti. Etrafa bakarken Tom birden eğilmişti. Ona döndüm ve gözlerinin içine baktım. Ellerimden tuttu ve konuşmaya başladı.

Tom: Sara... Sana sadece tek bir soru soracağım.

Gözleri elimizdeki kelebekli yüzüğe gitmişti.

Tom: Bu kelebeği içimde canlandırma lütfunda bulunur musun?

Ardından devam etti.

Tom:Benim sevgilim olur musun Sara?

Tom bana çıkma teklifi mi etmişti?kalbim.. Kalbim çıkacak gibi atıyordu. Nefes almak zorlaşıyordu.

Sara: S-sen.. Şimdi bana-EVET

Şoktaydım. Konuşamıyordum ve ağzımdan bir anda "Evet" kelimesi çıkıverdi.
Tom ayağa kalktı ve dudağıma bir buse kondurdu. Ben ciddi anlamda bir şok geçiriyordum.
Tom beraber dinlediğimiz şarkıyı mırıldanıyordu.

Tom: Tutup öpsene beni..

Gözlerine baktım. Herkesin korktuğu o adamda huzuru buluyordum. Gözlerinde o masumluğu görebiliyordum. Parmak uçlarıma yükseldim ve dudağından öptüm. Karşılık verdi. Geri çekildim ve gülümsedim. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki, bayılma ihtimalim %89'du! Tom'a sarıldım. Saçlarımı okşadı..

Sara: Gitmeyeceksin değil mi?

Tom: İmkansız güzelim. Seni bırakmam imkansız.

Saçımı okşamaya devam ederse uyuyacaktım. Hoşuma gidiyordu fakat uyumamak için geri çekildim.

Sara:Tom, iyi ki varsın sevgilim... O kadar harika bir yer ki burası! Fakat Hogwarts'a dönmeliyiz. Çok yorgunum, çok uykum var.  Gidelim mi?

Tom: Peki güzelim.

Tom ile yavaşça oradan indik. Elimi sıkıca tutuyordu. Beraber Hogwarts'a girdik. Beni odamın kapısına kadar bıraktı.

Sara: Söyleyecek misin Mattheo'ya?

Tom: Söyleyeyim mi?

Sara: Şimdi söyleme! Yarın sabah kahvaltısında beraber söyleyelim. Tepkilerini çok merak ediyorum!!

Tom'un sırıttığını gördüm.

Tom: Yarın sabah görüşürüz o zaman. İyi geceler miniğim...

Sara: İyi geceler...

Tom alnıma bir öpücük kondurdu ve kendi odasına girdi. Ben de kendi odama girdim ve Pansy beni bekliyordu.

Pansy: Kızım nerdesin sen??

Sara: Hiç

Pansy: Her yere baktım. Herkese seni sordum! Üstelik Tom da ortalıkta yok.

Sara: Beraber Yasak ormanda oturuyorduk sadece.

Pansy:Beraber miydinizz?

Sara: Arkadaş olarak.

Ona şu anlık bunu söyleyebilirdim. İçim içimi yiyordu ama belli etmemeliydim.

Sara: Çok uykum var. Ben şimdi yatıyorum sen de yat uyu hadi Pansy. İyi gecelerr

Pansy: Uyurum ben de şimdi iyi gecelerr

Gözlerimi kapattım ve Tom'u düşündüm. O cümlesi hala beynimde yankılanıyordu.

"Bu kelebeği içimde canlandırma lütfunda bulunur musun?"
"Benim sevgilim olur musun Sara?"

Düşüncelerle derin bir uykuya daldım...

——————————————————
Çiftimize hayırlı olsunn🫶🏻
——————————————————