ගෙදරින් පිටත් වෙලා ආවා උනත් හිත තිබ්බෙම කේශූ ළඟ වෙද්දී මම හිටියේ කෑගල්ලට කිට්ටු කරලා...
"එක්කෝ ආපහු යනවා...."
ආපහු නුවරට යන්න කියලා මගේ හිත කියද්දී මම බැලුවේ මංජුලට කෝල් එකක් දීලා අද වැඩේ හෙටට දා ගන්න කියන්න...
"ශිට්... ෆෝන් එක රූම් එකේද කොහෙද..."
වාහනේ අයිනකට කරලා නවත්තලා වාහනේ හොයද්දි තමයි මම දැක්කේ ෆෝන් එක ගෙනත් නෑ කියලා... ඒ නිසාම මම ආපහු වාහනේ හැරෙව්වේ නුවරට යන්න...
"මම දැන් ආයේ යනකොට කේශූටත් සතුටු හිතෙයි..."
මම කල්පනා කරේ මම එද්දි මම එන දිහා දුකෙන් බලන් හිටපු කේශුව මතක් කරන ගමන්...
"කවුද ඇවිත් තියෙන්නේ??"
ආපහු පැයක් විතර දුර ගෙවාගෙන මම නුවරට එද්දි වත්තේ කලින් දැකලා නැති වාහනයක් නවත්තලා තියෙනවා දැක්ක නිසාම අයියත් නැති නිසා මම ඉක්මනටම ගේ පැත්තට ආවා....
"මට ආයේ කියන්න තියන්න එපා සහස්... කරුණාකරලා මේ දැන්මම මගේ ගෙදරින් එළියට බැහැලා යනවා... මට තමුසෙගේ මූණවත් බලන්න ඕන නෑ...."
ගෙට අඩිය තියද්දිම කේශුගේ සද්දේ ඇහෙද්දී මම දැක්කේ කේශුව අල්ලන් බයෙන් ඉන්න අක්කව වගේ ඒ ඉස්සරහ හිටන් ඉන්න සහස් ව....
"දැන්ද තමුසෙට මාව පේන්න බැරි බෝදි?? ඒ කාලේ මාව දකින්න හොඳයි.. තමුසෙගේ වැඩ වලට මාව පාවිච්චි කරන්න හොඳයි... එතකොට දැන් මාව නරකයි?? මම තමුසෙට ආදරේ කරපු එකද වැරැද්ද බෝදි??"
"පුතා... කරුණාකරලා ඔයා දැන් යන්න... ඔයාලගේ අපේ පවුල් අතරෙත් දැන් කිසිම සම්බන්දයක් නෑ.. ඒ නිසා ප්ලීස් මෙතනින් යන්න.... "
අක්කා කියද්දිත් මම හැම දෙයක්ම දිහා බලාගෙන හිටියේ සද්දයක් නැතුව... තාම කවුරුත් දැක්කෙත් නෑ මම ඇවිත් කියලා...
"මට ඕන ටිකක් කතා කරන්න විතරයි ආන්ටි... "
"මට තමුසේ එක්ක කතා කරන්න කිසිම දෙයක් නෑ සහස්.. මට අප්පිරියයි තමුසෙව.... "
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Lost Control (Zhanyi) ✅
Fanficආසයි මමත් නුඹේ පපුවට තෙරපෙන්න... ආසයි නුඹේ රතු තොල් මට සිප ගන්න... ආසයි නුඹේ නිල් නෙතු දැක සැනසෙන්න... එන්නද ඉතිං නුඹ වෙත ජීවත් වෙන්න... 💚 ආස උනත් බිය වෙමි මා වෙත ගන්න... ආස උනත් ඔය දෙතොලේ හිර වෙන්න... ආස උනත් නුඹ මත්තෙම සැනසෙන්න... බාධක බොහෝ ඇත නු...
