Gülmüştü Chanhee'nin cümlesini tamamladığında. Deliler gibi aşık olduğu kişinin adını hatırlamıyor olmasını kabul etmek istemezcesine söylemek istediği ilk şey bu olmuştu ona.
"Her şeyin bittiğini düşündüm. Sahip olduğum her şey kayboldu sandım. Aşık olduğum ruhunun beni unutması düşüncesi ölüm gibiydi."
Zor olmuştu karar vermek. Chanhee'nin uyandığını fakat hiçbir şey hatırlamadığını söylediklerinde zor olmuştu yanına gitmek.
"Adımı unutma istedim. Anılarımızı unutmamalıydın. Aileni unutamazdın. Her şey bitmiş olsa bile unutmaman gerekiyordu."
Pişman değildi her şeyi unutmuş bedenin hatırlaması için verdiği çabadan.
"Uzatmaya gerek yok gerisini biliyorsun zaten. Masalın sonundayız."
Chanhee anlıyordu söylediği her kelimeyi. Artık hiçbir şeyin açıklamasını yapmak zorunda değildi. Derince bir nefes alırken gitmesini istemediği bedenin incecik beline uzanmış ve kollarını sıkı sıkıya dolamıştı ruhuna.
"Artık huzurlu musun?"
Gözlerini kapamıştı önce. Her şey çok tanıdıktı. Bu duyguyu hissetmek için çok beklemişti. Younghoon'a dair her şeyi hatırlamak istediği tek şeydi. Omzunda yer edinmişti özlediği. Saçlarında gezindirmişti parmaklarını.
