នៅព្រឹកថ្ងៃថ្មី ស៊ូហាងនាយបានក្រោកមកទាំងប្រលឹមដើម្បីហាត់ប្រាណ លុះត្រឡប់មកពីការហាត់ប្រាណវិញនាយក៏ទៅងូតទឹកដើម្បីជម្រះកាយចេញ ហើយនាយក៏បន្តទៅធ្វើអាហារពេលព្រឹកថែមទៀត អាហារពេលព្រឹកបានធ្វើរួចហើយ នាយក៏ដួសអាហារដាក់ចូលមាត់បានមួយម៉ាត់ឡើងពេញមាត់ ។ ខណ:នោះចាងជីក៏បានចេញពីបន្ទប់គេងមក ដោយភ្នែកជាំទាំងសងខាងតែម្តង មើលទៅសភាពពិតជាទ្រុតទ្រោមខ្លាំងណាស់ ស៊ូហាងទំពារអាហារមិនទាន់ទាំងអស់ពីមាត់ផង គ្រាន់តែឃើញចាងជីភ្លាមនាយក៏ញញឹមទាំងទាំងកំណួចហើយក៏ដើរចូលទៅរកចាងជីភ្លាមទាំងសប្បាយចិត្ត (មិនមែនសប្បាយចិត្តធម្មតាទេណ៎ា(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ*.✧)
" Good morning លោកពូខ្លាឃ្មុំ ញាំុអាហារជុំគ្នាអត់ ?! " និយាយទាំងញញឹមញញែមរស់រាយយ៉ាងចម្លែក (មិនគួរឱ្យទុកចិត្តសោះಡ ͜ ʖ ಡ)
" មិនញាំុទេ ញាំុតែម្នាក់ឯងទៅ !! " ចាងជីក៏តបទាំងមិនមើលមុខស៊ូហាងសោះ (កំពុងតែខឹង(ㆁωㆁ))
" មិនញាំុម៉េចនឹងកើតទៅបើខ្ញុំធ្វើមួយសម្រាប់ឱ្យឯងរួចហៃនឹង !! " និយាយទាំងធ្វើមុខអន់ចិត្ត ង៉ក់ងរយ៉ាងគួរឱ្យខ្នាញ់ ចាងជីមើលឃើញទឹកមុខរបស់ស៊ូហាងចឹងហើយក៏ដូចជាទន់ចិត្តតិចៗហើយនាយក៏សម្លឹងមើលទៅលើតុ ឃើញថាពិតជាមានសម្រាប់នាយពិតមែន ÷
" ល្អ ប្រថុយមួយក្តាចុះញាំុក៏ញាំុ !! " និយាយហើយក៏ដើរចូលទៅអង្គុយនៅនឹងតុភ្លាម ធ្វើឱ្យស៊ូហាងសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង
" ល្អៗ....ឆាប់ញាំុឱ្យច្រើនៗទៅ ខ្ញុំធ្វើវាសម្រាប់ឯងជាពិសេសណា... " ស៊ូហាងប្រញ៉ាប់ប្រញ៉ាលរត់ចូលអង្គុយនឹងតុទាំងសប្បាយចិត្ត
ចាងជីបានឃើញស៊ូហាងសប្បាយអរចម្លែកខ្លាំងពេកក៏គិតក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯង ÷
«ប្រាកដថាមានសុវត្ថិភាពឬអត់ទេនេះ ?»
" ម៉េចក៏មិនញាំុ ? " ស៊ូហាងកំពុងតែទំពារពងទាចៀននៅក្នុងមាត់ហើយក៏ឆ្លៀតសួរចាងជីទាំងធ្វើដូចមនុស្សត្រូវរ៉ូវគ្នាធម្មតាចឹង
" ញាំុគឺញាំុហើយ តែខ្ញុំម៉េចនឹងដឹងថាឯងដាក់ស្អីចូលទៅក្នុងនឹងខ្លះទៅ ?! "
