Weedingအပြီးညကျpartyပွဲေလးကျင်းပဖြစ်တယ်partyကိုလာကြတဲ့ဧည့်သည်ေတွလည်းစံုေနကြပြီးပွဲစဖို့လိုတော့ပေမယ့်အဓိကသူဖြစ်တဲ့သူနှစ်ဦးထဲကတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ကင်ဆော့ဂျင်ကအပေါ်ထပ်ကနေအခုထက်ထိဆင်းမလာသေးတာကြောင့်
Jn omma"ဒီကလေးနှယ့် ဘာလုပ်နေလဲမသိပါဘူး အခုထက်ထိဆင်းမလာဘူး"
Jk"ကျွန်တော်သွားခေါ်လိုက်မယ် မား"
Jn omma"အေး သွားခေါ်လိုက်ပါအုံး"
ဂျောင်ကုလည်းအပေါ်ထပ်တက်သွားပြီးအခန်းတံခါးဖွင့်ကာဝင်လိုက်တော့ကုတင်ခြေရင်းမှာမေ့လဲနေတဲ့အကို~ဝတ်ထားတဲ့အ ဖြူရောင်suitလေးဟာလည်းနီရဲနေတဲ့သွေးတို့စွန်းထင်းနေသည်မှာမြင်လို့တောင်မကောင်းပေ စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်တို့နဲ့အတူအကို့ဆီပြေးသွားကာလှုပ်နှိုးခေါ်နေပေမယ့်တုပ်တုပ်မှလှုပ်မလာတဲ့အကို့ကြောင့်အိမ်အောက်ထပ်ကမားတို့ကိုအော်ခေါ်ရတော့တယ်
Jk"မား!!ပါး!!လာပါအုံး!!ဒီမှာအကိုဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး!!ခေါ်လို့မရတော့ဘူး!!လုပ်ပါအုံး!!မား!!ပါးး! အကို!!ကျွန်တော်ခေါ်နေတယ်လေ အကို!!ထပါအုံး!!အကိုကျွန်တော့်ကိုမနောက်ပါနဲ့ အကို!!"
ထိုစဉ်အခန်းထဲကိုပြေးဝင်လာတဲ့သူကကင်ထယ်ယောင်းပြီးတော့မားနဲ့ပါး
Th"ကိုကို!!"
Jk"လုပ်ပါအုံး ထယ်ယောင်း အကို့ကိုခေါ်လို့မရဘူး လုပ်ပါအုံး!"
Th"ဂျောင်ကု!ငါတို့ကိုကို့ကိုဆေးရုံကိုအမြန်ခေါ်သွားမှဖြစ်မယ် ကိုကို့ကိုမင်းချီနိုင်လား?"
Jk"အင်း"
Th"အဲ့ဒါဆို ကိုကို့ကိုမင်းချီခဲ့ ငါ့ကားနဲ့ဆေးရုံသွားမယ်"
ဆော့ဂျင်ရဲ့appaနဲ့ommaကတော့နောက်ကားတစ်စီးနဲ့လိုက်ကြပြီးဂျောင်ကုကတော့ထယ်ယောင်းနဲ့အတူပင် ဂျောင်ကုတို့ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ကားကိုအရှိန်အကုန်တင်ကာဆေးရုံကိုမောင်းနှင်တော့တယ် ဆေးရုံကိုသွားနေတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာကားမောင်းနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်လည်းစိုးရိမ်လွန်ပြီးလက်တွေတုန်ေနပေမယ့်လည်းအတတ်နိုင်ဆုံးစိတ်ကိုထိန်းကာမောင်းနှင်နေခဲ့သလို
ကားနောက်ခန်းမှာထိုင်လိုက်လာတဲ့ေဂျာင်ကုမှာလည်းသွေးတွေနဲ့မေ့မြောနေတဲ့ချစ်ရသူကိုတင်းနေအောင်ဖက်ကာဘာမှမဖြစ်စေဖို့ဆုတောင်းရင်းရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေခဲ့မိတော့တယ် အခုချိန်သူတို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့စိတ်ထဲမှာရှိနေတဲ့တစ်ခုတည်းသောဆန္ဒကကင်ဆော့ဂျင်ဘာမှမဖြစ်ဘဲပြန်လည်နိုးထလာစေဖို့ပင်
------------------------------------------
At hospital
Dr."ပြောရမှာစိတ်မကောင်းပေမယ့် လူနာကနောက်ဆုံးအခြေနေကိုရောက်နေပြီဒါကြောင့်ခွဲစိတ်ေပးဖို့ကတော့မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူးလို့ထင်တယ်ဒါကတော့ကျွန်တော့်သဘောထားကိုပြောပြတာပါ ခွဲစိတ်မယ်ဆိုရင်လည်းရပါတယ်လူနာရှင်တို့သဘောပါဒါပေမယ့်.."
Jn omma"ဒါပေမယ့်ဘာဖြစ်လဲဒေါက်တာ?"
Dr."ခွဲစိတ်လည်းအောင်မြင်နိုင်ချေက1%ဘဲရှိတာမို့.."
ထိုသို့ပြောလိုက်သည်နဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေကျသွားတဲ့ဆော့ဂျင်ရဲ့ommaဖြစ်သူ
ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ကာငိုကြွေးနေတဲ့ဇနီးဖြစ်သူကိုပွေ့ဖက်ကာနှစ်သိမ့်ရင်းတိတ်တဆိတ်ငိုကြွေးနေရှာတဲ့ဆော့ဂျင်ရဲ့appa
သူတို့နှစ်ဦးရဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာမျက်နှာကိုလက်နှင့်အုပ်ကာရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဆေးရုံကြမ်းပြင်ကိုဘဲစိုက်ကြည့်နေကာကျောက်ရုပ်လိုရပ်နေပြီးငိုလည်းမငိုဘဲဒီတိုင်းတွေတွေကြီးရပ်နေတဲ့ဂျောင်ကု
ထို့နောက်ကြမ်းပြင်ကိုကြည့်နေရာမှရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာ
Jk"ထယ်ယောင်း~အဲ့တာဘာသဘောလဲ?ဒေါက် ဒေါက်တာကဘာ ဘာတွေပြောသွားတာလဲ?ဘာလို့ ဘာလို့အကိုက နောက်ဆုံးအခြေအနေရောက်နေပြီလို့ပြောသွားတာလဲ?"
Th"........"
Jk"ထယ်ယောင်း!ငါမေးနေတာဖြေလေ!ဘာလို့ ဘာလို့ဒေါက်တာကအဲ့လိုပြောသွားရတာလဲလို့?!အကိုက အကိုကဒီတိုင်း."
Th"ကိုကိုက သွေးကင်ဆာဖြစ်နေတာကြာပြီ ဂျောင်ကု!"
Jk"ဘာ!!!"
