Ay'ın Kayıp Gücü

MEKTUP

Peter Parker'ın gözünden:

Yorucu bir yılın sonunda yaz tatiline girebilmiştik. Sevdiğim kız gözlerimin önündeydi bütün bir sene ama asla ona sevdiğimi söylemedim, söylememde...
Bütün o geçirdiğimiz güzel günler benim hala hafızamdayken o beni hatırlamıyor bile. Aynı okula düşmesine rağmen bu sefer aynı sınıfta değildik ve bu gerçekten benim canımı yakmaya yetiyor...

Eve yaklaşınca adımlarımı hızlandırdım, gerçekten ilk üniversite yılı çok zorlayıcı geçmişti ama her öğrendiğim şeyden zevk aldım. Apartmanın kapısını açıp içeri girdim, yukarı kattan her zamanki gibi sesler geliyord. Üst katımdaki komşularım gerçekten çok kibar insanlar, üç kişilik bir aileler. Kadın doktor, eşi ise polis, tabi birde 15 yaşlarında bir oğulları var. Merdivenlerden çıkıp kendi dairemin önüne geldim, yerde üç tane zarf vardı. Bir tanesi elektrik faturası, bir tanesi okul tanıtım ve bir tanesinin üstünde ise gümüş renkte ve ince bir yazıyla adımın yazılı olduğu bir zarftı. Diğer zarfları masama koydum ve ismimin gümüş renkte yazılı olduğu zarfı açmaya başlamıştım ki kapım çalana kadar. Kapının yanına gittim ve açtığımda üst komşum olan Bayan Morales'i gördüm

- Merhaba Peter, camdan eve geldiğini görünce uğrayıp bireyler getirmek istedim.
Bu kurabiyeleri daha yeni fırından çıkmadım umarım beğenirsin.

- Teşekkürler Bayan Morales, çok leziz duruyor ellerinize sağlık.

- Afiyet olsun, asıl gelme amacım aslında farklı. Jeff bir ay içerisinde terfi alacak ve haftaya pazar kutlama yapacağız, senide davet etmek istedik.

- Davetiniz icin çok teşekkür ederim Bayan Morales, geleceğimden emin olun sizi bu önemli günde yanlız bırakmak istemem.

- Bunu duyduğuma sevindim, kurabiye tabağı sende kalabilir Peter,daha sonra verirsin sana iyi akşamlar.

- Size de iyi akşamlar Bayan Morales.

Kapıyı kapattıktan sonra elimdeki tabaktan ağzıma bir tane kurabiye attım, tanrım bu kadın gerçekten de harika kurabiye yapıyor. Ağzımda verdiğim şenlikten sonra elim tekrardan mektubu aldım ve yavaş bir şekilde açtım.

Mektubu açtığımda parlak bir yazı belirdi, ama okuyabildiğim tek şey " bana güven" yazısı oldu ve odayı büyük bir ışık kapladı...

Bölümle ilgili not: No Way Home filminin sonunda Peter'ın taşındığı apartmanda Miles'a kızan annesinin sesi duyuluyordu bu yüzden kitaba da bu tatlı detayı eklemek istedim...

Merhaba sevgili okurlar, ben amatör yazarınız. Öncelikle bu benim ilk kitabım, yorumlarınızı ona göre yaparsanız sevinirim😊😊
Bu kurgu tamamen benim uydurmam, yani benzeri varsa inanın hiç bilmiyorum. Sadece bir gün aklıma böyle bir kurgu geldi ve bende dedim ki neden yazmayayım???

Marvel ile tanışalı daha bir yıl bile olmadı eğer yanlışım varsa affola. Kasım ayında 1 yıl olacak marvel evrenine düşeli, ve her zaman " neden daha önceden dikkatimi çekmedi, neden bu kadar geç tanıdım ki??" Diyerek kendimi baskı altına çekip iyice kendimi ezicem👍🏻

Ayrıca haftada en az 1 tane bölüm atmaya çalışacağım, eğer o hafta çok yoğun olursam diye de fazladan bölüm yazıp paylaşmayacağım ki acil durum bölümümüz olsun.

Umarım şimdiden beğenmişsinizdir, iyi okumalar 🥰🥰