Ay'ın Kayıp Gücü

Geçmişin Derinliklerinde...

< Aydınlık tarafın taht varisi, üç kardeşin içinden ortancası, savaş perisi Nora Dainty. Kraliçe Christine ve Kral Gordon'un kızı. Üç kardeş içinde en kibar, en sakin, en ılımlı fakat savaşlar için biçilmiş bir kaftandı Nora. her peri gibi kusursuz bir güzelliği vardı ve sorumluluk sahibiydi. tek kusuru vardı ama o da her perinin kusuru olan yalan söylemekti. Bazı perilerin üç lafından ikisi yalan oluru, fakat Nora yalan söylemekten yana değildi pek fazla. Sadece istisnalı durumlarda ve 14 yaşında ilk istisnalı durum ile karşı karşıya geldi...>

< Kral Bosten ve Kraliçe Rowena'nın küçük oğulları, karanlık büyünün lordu, üç kardeşin arasından tahta layık görülen tek kişi, Kaspar. Her adımından emin, cesur, otoriter, buna rağmen sevdikleri karşısında kibar, zarif ve biraz çekingen. Kraliyet ailesi ne kadar onun bu yumuşak hallerinden nefret etse bile tahta tek çıkabilecek kişinin Kaspar olduğunu biliyorlardı. Kaspar'ın en iyi özelliği ise asla yalan söylememesiydi. Perilerin aksine cadılar, doğruluktan asla şaşmayan canlılardı. Ama Kaspar 16 yaşına gelince işler biraz karıştı...>

Nora her gün yaptığı gibi sınırdaki muhafızları kontrole gelmişti ama bu sefer bir farklılık vardı, sınırın karşısındaki muhafızlar ile konuşan bir çocuk. Anlını kapatan siyah saçlı, mavi gözlü, muhtemelen 16 veya 17 yaşlarında bir cadı. Hafifçe esen rüzgarla arkasındaki siyah pelerini uçuşuyordu. Nora bu yakışıklı oğlanın karşısında dona kalmıştı ki çocukla göz göze gelesiye kadar. Hemen bakışlarını çekti Nora ve yakalanmanın verdiği utançla beyaz teni pembeleşmişti. Bilmiyordu ki bu hali çocuğu kendine sırılsıklam aşık edeceğini...

Prens Kaspar'ın gözünden:

Kızla göz göze geldim ve hemen bakışlarını yanındaki muhafızlara çekti, ben tarafından yakalandığı için o ay gibi beyaz yüzü hafifçe pembeleşti. Mavi gözleri dünyayı, pembe dudakları yeni açmış karanfilleri andırıyordu. Güzelliği ile sanki dünyayı aydınlatan güneş değil de kendisiymiş gibiydi. Bir kaç dakika onun güzelliği ile büyülenmiştim ki bir muhafız konuşana kadar.

"Prensim, burada her şey yolunda eğer bir sorun olursa zaten size saniyesinde ulaşırız."

"Pekala muhafız, görevinde başarılar dilerim. Bu kutlu görevi yaptığın için Yüce Kral Bosten seninle gurur duyuyor."

Kıza son bir defa baktım, arkasını dönmüş ve beyaz uzun etekli, salaş, kolları tül kumaştan olan elbisesi ile tam bir güzellik abidesiydi. tam güzel peri kanatlarını açıp uçacak iken arkasını döndü, beni fark etmemesi için hemen arkamı döndüm ve havalanarak karanlık şatoya döndüm.

Babam Kral Bosten'a bilgileri verip hemen odama doğru ilerledim. odama girip çizim malzemelerimi ve şövalemi önüme çektim ve hemen o güzelliği ile etrafı aydınlatan peri kızını çizmeye başladım. Kız o kadar güzeldi ki nasıl çizersem çizeyim onun kadar güzel olmuyordu, çizdiğim resim ne kadar çok ona benzese de...

Prenses Nora'nın gözünden:

Arkama son bir defa baktığımda siyah pelerini ile havada süzülen çocuğu gördüm. Nasıl oldu da bu çocuğu gördüğümde hiç hissetmediğim bir şeyler hissettim? Neydi bu şimdi, daha ilk defa bu cadı nasıl bağlamıştı beni kendine? Tüm yolu bu düşüncelerle gittim. Şatoya vardığımda annemin yanına gittim, peri selamımı verip kendi tahtıma geçtim. Tahtın altına sakladığım defterimi çıkartıp başladım yazı yazmaya. "Gece kadar karanlık saçları, gözlerindeki ışıltılar yıldızlardan bile daha çok aydınlatır Ay'ın gecesini, masmavi gözleri denizdeki hırçın dalgalar gibi sürükler içinde bulunduğum gemiyi. Periler nasıl anlar ki bu duyguyu, yalanlar içinde? özellikle karmaşık ve sonsuz olan aşkı. Bu çocuk yaşımda hissetmem doğrumu ki, yoksa fark etmeden işlediğim bir günah mıydı? Ne demekti aşk, bize öğretmişler miydi, yoksa sadece üstünden mi geçilmişti? Eğer bu aşksa. düşmanım olan onun gözlerinde, kalbinde, ruhunda yaşamak isterim bu duyguyu. ne kadar onu tanımasam ve celladıma aşık olsam bile..."