Kadın yıkık paramparçaydı. Terk edilmiş terk edildiği gün öğrenmişti hamileliğini.Sonra bir adam geldi ilk parçasını kaldırdı.Tüm parçaları tamamlanmayana kadar durmayacağına sözler verdi.Bir bebek vardı ortada. Adam ne olursa olsun o bebeği koruya...
Başlama tarihi alalım buraya. Tamamlanmış haliyle yayındadir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-1.bölüm-
Şarkı: Scarborough Fair, Michael Silverman
Gecenin soğuğunda kadın bahçeye çıkmış kafasını kapıya yaslamıştı.Sevdiği adamı bekliyordu bu soğukta. Saat gecenin ikisi olmasına rağmen uyku girmemişti gözüne.Her gün erkenden eve gelen, ona sarılan, onu öpüp koklayan adam bu gece ortalarda yoktu. Bir terslik olduğu düşüncesi ile dolmuştu aklı. Üstelik art, arda gelen mide bulantıları, dayanılmaz bir haldeydi. Başını kaldırıp gökyüzüne baktığında,birkaç kar tanesinin süzülmeye başladığını gördü. Burak çok sever diye geçirdi içinden. O sırada bir araba ışığı vurdu yüzüne. Heyecanla ayağa kalktığında arabadan, Burak indi. Yüzündeki ifade çok tuhaftı. Kadın şimdiden anlamıştı bir terslik olduğunu. Gülerek kollarını açıp adama koştu. Adam çok severdi onun bu çocuksu hallerini. Oysa bugün bir tuhaflık vardı. Herşey çok farklıydı."Aşkım,çok özledim" diyerek kollarını boynuna doladığında, adam tepkisiz kaldı."Neler oluyor?"diye sordu kadın neşesini bozmayarak.Adam kadının kollarını çekip eve doğru adım atmaya başladı. Kadın birşeyler döndüğünün farkındaydı. Adam kendini koltuğa bıraktıktan sonra,kadın ürkek bakışlarla izledi onu."Burak?"dedi sorar gibi. Adam durmadan alnını ovuyor,oflayıp duruyordu. Kadın rahatlaması açısından yanına oturdu ve ceketini çıkardı. Ardından kıravatını çıkarmak için elini uzattığında,adam elini tuttu ve gözlerinin içine baktı.
"Miray"dedi ve yutkundu.
"Burak, neden böyle davranıyorsun? Kadının gözlerindeki korku açık ve net okunuyordu. Adam kadının gözlerine baktı ve sesli bir soluk bıraktı.
"Ben gidiyorum."
Kadın şok içinde,"Hayır "dedi ve gözünden süzülen bir damla yaşı elinin tersiyle silip, adamın yüzünü avuçları arasına aldı. "Hayır gidemezsin, söz verdin"dedi ve adamın yanağını öptü. Adam çaresizce "yapma!"diye mırıldandı."Nolur,gitme nolur!"Kadının çaresizliği adamın dikkatini çekmedi bile. Art arda adamın yanaklarını ellerini öptü."Burak yalvarırım, söz vermiştin. Söz vermiştin" dediğinde ağzından bir hıçkırık kaçtı.
"Miray,ben sana bunu başından beri söylemiştim."Adam acımasızdı, kadın kırılgandı. Adam öfkeydi, kadın neşeydi.
"Sen bana ailen gibi, seni bırakmayacağım demiştin. Sen bana ben senin bütün yaralarını saracağım demiştin Burak. Şimdi en büyük yarayı sen açıyorsun."
Adamın hareketleri, kadının sözleri hançerdi. Durmadan birbirlerini yaralayıp duruyorlardı. Adam ayağa kalkıp, merdivenlere yöneldiği sırada, kadın koşarak çıktı peşinden. Adamın hareketlerini izlemeye başladı. Hava soğuk olabilirdi ama adam daha soğuktu. Her zamanki sıcaklığı silinmişti üzerinden.
