MAHRA

1

~1. BÖLÜM/ MARDİN'E GİDİŞ~

ZÜMRA

Odamdaki tüm eşyalarımı iki tane büyük valize yerleştirdikten sonra yanıma alacağım sırt  çantasını da doldurdum. Ardından salona geçtim Eda'nın yaptığı kahveyi elime aldım ve içmeye başladım. Evin içine hüzünlü bir şekilde baktım ve evin içinde geçen anılarım depreşti. Tam ağlayacaktım ki Eda odaya girdi. 

Bir kaç yudum aldıktan sonra Eda yanıma geldi ve sehpadaki kahveyi alıp bir yudum içtikten sonra bana bakıp "soğumamış mı ya kahven ?" diye sordu bende bir yudum aldım ve "yoo benim kahvem gayet sıcak tam bana göre" dedim o da kafasını sallayıp yanıma oturdu. 

Biraz daha bekledikten sonra hüzünlü bir şekilde bana baktığını fark ettim. Bende ona dönüp "ne oldu çiçeğim neden öyle bakıyorsun" diye sordum o da kafasını diğer tarafa çevirip yavaş yavaş akan göz yaşını sildi ve bana dönerek "bizim  hikayemiz burada son mu  buldu şimdi" diye sordu bende onu üzmemek için "hayır tabii ki güzelim ben  asla seni unutmayacağım" dedim ve o da bana bakıp "asla seni unutacağımı düşünme" diye cevap verdi. 

Elimdeki fincanı masaya bıraktım. Ve rahat bir şekilde oturmak için köşedeki yastığı alıp arkama bıraktım ve Eda'ya dönüp "hem ben gidince geleceğine söz verdin hatırlamıyor musun?" diye sordum o da "tabii ki geleceğim ama hemen olmaz bildiğin üzere benim de işlerim var" diye söylendi bende "tamam ya seni zorlamayacağım" dedim o da "ama her gün arayacağına söz ver" dedi bende ona yaklaşıp yanağından sıkıca öptüm ve "emrin olurrr" diye seslendim. Sonrasında saatine baktı ve "Zümraa geç kalıyorsun kalk hemen kalk hadii!" dedi öyle dediğinde saatime baktım ve ayağa kalktım.

Yarım saat sonra havaalanına varmıştık. Saatime baktığımda uçağın kalkmasına on dakika kaldığını fark ettim ve ayağa kalktım. Ayağa kalkınca Eda bana ne oldu der gibi baktı. Bende ona elimle  kalk işareti yaptım o da hemen kalktı. O kalkınca kollarımı açtım. Kollarımı açtığımı görünce hemen kollarımın arasına girdi ve sıkıca sarıldı sonrasında ise ağlamaya başladı. "Şimdi ben gidiyorum ama beni unutmak yok" diye sitemle söyledim. O da"senin yerin asla dolmayacak hep sen olacaksın yani" diye söyleyip güldü. Onun güldüğünü fark ettiğimde bende güldüm ve "ben burada yokken sakın çapkınlığa devam etme çünkü arkanı toplayacak bir Zümra olmayacak" diye söyleyip güldüm o da bana sıkıca sardığı kollarını açtı ve bana bakarak "tamam ya azıcık yaparız fazla aşırıya kaçmadan" diye cevap verdi. 

Elime valizlerimi aldım ve uçağa doğru gitmeye başladım. Biraz ilerledikten sonra arkamı döndüm. Arkamı döndüğümde Eda'nın ağladığını görünce bende duygulandım ve onu güldürmek için "odamı kimseye vermeyeceğine söz ver" diye seslendim o da gülerek "asla" diye cevap verdi  bende uçağa doğru ilerlemeye devam ettim.

.....

Bir buçuk saat sonra Mardin'e varmıştım. Havaalanı'ndan çıktıktan sonra taksiye binerek evin adresini verdim. Yarım saat sonra eve vardığımda taksiye ücretini verdim ve bagajdan valizlerimi indirmesi için rica ettim. Taksici de bagajdan valizlerimi çıkardı ve gitti. 

Konağın kapısını çaldım ve gökyüzüne bakıp derince bir iç çektim uzun zaman sonra memleketime gelmiştim. Kafamı aşağı doğru indirdiğimde Sibel abla kapıyı açtı ve "Zümra sen buralara gelir miydin?" diye sitem etti bende "valla biliyorsun Sibel abla buralara gelmezdim ama tayinim çıkınca mecbur" diye cevap verdim. "hadi geç içeri ben valizlerini odana çıkarırım" dedi bende onu dinleyip bahçeye girdim. 

Sonrasında eve doğru ilerleyip evin kapısını açtım. Ve içeri girdim salondan sesler geldiği için salona doğru ilerledim salona girdiğimde kahve içtiklerini gördüm, kimse beni fark etmediği için konuşma gereği duydum ve "bana da kahve ikram eder misiniz?" dedim. Ben öyle deyince hepsi şaşırmış şekilde bana baktı ve  annem seri bir şekilde yanıma gelip "oyy benim zümrüt gözlüm gelmiş" diye söylendi ve sıkıca sarıldı. Bende ona karşılık olarak "evet anne geldim ve uzun süreliğine" diye cevap verdim sarılmayı bırakıp "kötü bir şey mi oldu kızım" dedi bende kötü düşünmemesi için hemen cevap verdim "yok annecim kötü bir şey yok sadece tayinim buraya çıktı" dedim. Ben öyle deyince oda sevincine devam edip sarıldı.