Naznaczona krwią - Urodzona by nieść śmierć

Prolog

     Nauczona zabijać, kłamać i mordować z zimną krwią w oczach, zaledwie 12 letnia Charlotte nie chcąc sprzeciwiać się ojcu, całą tą rzeź traktowała jako zabawę i okazję do wykazania się przed wymagającą rodziną. Nie czuła bowiem czegoś takiego jak litość i współczucie, owe słowa wychodzące z ust śmiertelników wydawały jej się zwyczajnie śmieszne. W końcu który demon nosi w sercu wyrzuty sumienia? Mała dziewczynka wysyłana była na noszenie śmierci i targowanie się z niejednym o wiele silniejszym od siebie, zarówno człowiekiem jak i demonem. Łapanie wrogów taty i wyrywanie im serc były dla niej niczym zabawa w chowanego. Dumnie trzymając głowę w górze wyciągała dłoń z sercem jakiegoś grzesznika, któremu nie udało się uciec od potwornej dziewczynki, w stronę swojego ojca. Ten natomiast uśmiechnął się tylko i poklepał młodszą po głowie, ciesząc się bardziej z martwego serca niż z żywej córki. Charlotte nie przestawała się poddawać, a każdy mord podobał jej się z dnia na dzień coraz bardziej. W końcu stał się on jej rutyną.

     Kobieta w wieku 18 lat stała się znana ze swojej brutalności w całym piekle, z czego niezwykle się cieszyła. Nie osiągnęła podziwu i uznania ze strony swojego ojca, lecz to nie stało się teraz dla niej najważniejsze. Liczyły się tylko krzyki jej ofiar i błagalny wzrok proszący o to by nie stracili życia. Z tego ciemnowłosa odczuwała największą przyjemność. Posiadała władzę, pozwalającą jej na decydowanie kogo oszczędzi, a kogo skaże na zakończenie swego żywota. Zabijanie stało się jej ulubioną formą zabawy, zupełnie jak za dawnych lat...

     W momencie gdy dziewczyna została wyzwana na pojedynek przez swojego ojca, zdała sobie sprawę, że jej ojciec nigdy nie chciał jej kochać, a chciał tylko wykorzystać. Te wydarzenie utwierdziło ją w przekonaniu, że to czas, w którym zakończyła chęć upodobania się mu. Zjawiła się na sparingu. Nie wystraszyła się nawet najsilniejszego demona, którym był jej tata. Wiedziała że ma przewagę, że ma wszystko czego potrzebuję by zrzucić ojca z tronu i posadzić na nim siebie. Była potężna i gotowa by stać się władczynią, nie miała do tego żadnych wątpliwości. Jednak gdy nastał czas walki, Charlotte została oszukana i wystawiona samej sobie. W trakcie bitwy, król zwerbował całą armię i rozstawił ją przed zamkiem, tak aby córka nie miała już do niego wstępu. Kobieta pomimo tego, nie poddała się i całe swoje zdobyte doświadczenie zabójczyni z lat dziecięcych, zastosowała na żołnierzach władcy. Jeden za drugim, krzyki, błagania i jęki bólu wypełniały plac zamku. Stała się potworem. Krew drażniła jej nozdrza, a krzyki radowały jej uszy, jednak najgorsze w tym, było to, że dziewczyna kochała to co robiła. Oczy błyszczały jej jak dwa czerwone rubiny, odbijające widok martwych ciał pozbawionych serc. Znowu to zrobiła, znowu nie czuła się winna. Straciła nad sobą panowanie. Wrzeszczała, piszczała i zabijała obiecując, że zamorduje każdego faceta, który będzie miał odwagę jej się sprzeciwić. Zdarła całe gardło mordując po kolei wszystkie pionki swojego ojca. Stała się potężna, zbyt potężna, co wypełniało ojca dumą. Poczuła to, gdy upadła na ziemię ciężko oddychając i płacząc. Nie miała już siły. Cała moc wyparowała z jej ciała, a wtedy pojawił się on. Stanął naprzeciwko córki łapiąc ją mocno za podbródek i szepnął:

     – Gdyby nie ja, byłabyś nikim. Spójrz na siebie Charlotte, zostałabyś zerżnięta jak zwykły królik i roztrzaskana na drobne części, gdyby nie moja pomoc. Powinnaś mi dziękować za to, że zrobiłem z ciebie potwora. Tylko potwór coś osiągnie, a tacy jak oni – mówiąc to wskazał na martwych żołnierzy, których zabiła – Staną się paszą dla ptaków i owadów. Jednak popełniłaś niewybaczalny błąd przeciwstawiając się mi.

     Dalej dziewczyna nie czuła nic oprócz strasznego bólu w plecach.

     Po przebudzeniu się doszło do niej, że została pozbawiona mocy i obdarta ze skrzydeł. Przemieniona w człowieka, została wyrzucona z piekła na ziemię niczym zbłąkany i zagubiony piesek.