Fake Boyfriend -Kaisagi-

fifth

İsagi'nin bakış açısından

Kaiser'in mal gibi odama dalmasının üstünden 5 dakika geçmişti ve Kaiser 2 dakika daha beklemediği için şu anda bornozumla duruyordum.

Kaiser karşı yatakta, Kurona'nın yatağı, ben de kendi yatağımda oturuyordum. Ne konuşacağımızı da bilmiyordum. Daha fazla bu saçmalığa dayanamadım.

"Kaiser. Sinirlenmeye başlıyorum. O yüzden ne söyleyeceksen söyle ve odamdan defol."

Yatakta daha çok yayıldı ve yan bir şekilde yatar pozisyona geldi. Ben ona odayı terk etmesini söylerken onun bu rahat tavrı dinmeyen öfkemi daha da arttırmıştı.

"Kaiser şu rahat tavrın beni daha da sinirlendiriyor. Buraya neden gediğini söyle ve kaybol yoksa ben seni atıcam buradan."

Telefonumu elime aldım ve zamanlayıcıyı açtım. 5 dakika olacak şekilde ayarladım. Telefonu Kaiser'e göstererek konuşmaya başladım.

"5 dakikan var çabuk k-"

"Benim fotoğraflarla bir alakam yok. Tamamen kendileri seçip koymuşlar. Ben de sen bana vurduktan sonra gördüm fotoğrafları."

Kaiser, yattığı yataktan kalktı ve ayağa dikildi. Ciddi duruyordu. Galiba gerçekten onun bir suçu yoktu.

"Kunigami, bana senin etrafta yoichi diye sekerek gezdiğini söyledi. Ben de o fotoğrafları senin seçtiğini sandım."

"Söyledim sana Yoichi, ben seçmedim. Çekimdeki yakınlığımızdan yararlanıp açıyı değiştirerek çekmişler. O fotoğrafta yaşanan olaya senin asla izin vermeyeceğini biliyorum zaten. İstiyorsan fotoğrafları hemen kaldırtabilirim."

Aslında fotoğraflar kalksa daha iyi olurdu ama şimdiye kadar bütün internete yayılmıştı. Şimdi kaldırmanın bir anlamı yoktu.

"Kaldırmana gerek yok. Zaten şimdiye kadar herkes görmüştür. Bi anlamı kalmadı."

"Tamam o zaman. Söyleyeceklerim bu kadardı. Bir yanlış anlaşılmayı düzeltmek için gelmiştim. Şimdi gidiyorum. Görüşürüz Yoichi."

Kaiser lafını tamamladıktan sonra kapıya doğru yürümeye başlamıştı. Ona haksızlık etmişim gibi hissediyordum. Ondan özür dilemem lazımdı. Ama yapmak da istemiyordum.

Kahretsin. Ne ara bu kadar cani biri oldum lan ben?

"Kaiser!"

Bir anlık kararla bağırınca Kaiser de şaşırmış, olduğu yerde donmuştu. Yavaşça bana doğru döndü. Utançtan kafamı eğmiş bir şekilde duruyordum.

"Yoichi?"

Kaiser'in sesini duyunca kafamı kaldırmadan bana göre sesli ama dışarıya sessiz çıkan sesimle konuşmaya başladım.

"Özür dilerim."

"Seni duyamıyorum. Ne diyorsun Yoichi?"

Bu sefer kafamı kaldırdım, Kaiser'e baktım ve biraz daha sesli konuştum.

"Özür dilerim."

Kaiser bu sefer kesin duymuştu. Yüzündeki ciddi ifade gitmiş, pis bir şekilde bana bakarak sırıtıyordu. Daha sonra yaklaşmaya başladı.

"Duyamıyorum seni Yoichi. Biraz daha sesli konuşmalısın."

Çoktan yanıma gelmişti. Ne yapmaya çalıştığını anlayamamıştım  ilk başta. Üzerime doğru eğilmeye başlayınca anladım. Yatakta geriye doğru kaydım ve konuşmaya başladım.

"Özür diledim işte. Az önce duyduğunu biliyorum. Yanlış anladığım için sana attığım yumruk yüzünden özür diliyorum."

Yüzünde ki sırıtma daha da büyümüş, yatakta üzerime daha çok eğilmişti. Şu an ben yatakta yatar bir şekildeydim. O da üstüme eğilmiş ellerini kafamın yanına koymuştu.