Elanora Jones

new friend

Keyifli okumalarrrr

10 Haziran,2002

Elanora

Annemin mezarının başında bekliyordum. O iğrenç günden sonra ilk gez buraya gelicek cesareti kendimde bulmuştum.Ne kadar zamandır burdaydım bilmiyordum. İlk başta saatlerce ağlamıştım fakat şuan mezar taşının üzerindeki fotoğrafa bakmaktan başka hiç bir şey yapamıyordum.Küçükken annemle başımdan geçen her şeyi konuşurdum.Benim için ilaç gibi olan o zamanları özlüyordum.Saatlerce bıkmadan anlatırdım tüm duygularımı,hislerimi,fikirlerimi,kendimi...

Arayı kapatma vaktinin geldiğini düşündüm.Bunu yapabilecek kadar güçlü müydüm emin değilim ama ben annemin kızıyım. Bir efsane olan Ajan Maria nın kızıyım.Zorlanarak da olsa konuşmalıydım.

"Merhaba anne, bugün benim doğum günüm . Gittiğinden beri ilk kez gelip seninle birlikte olmak istedim. Artık 12 yaşındayım anne.Sen gittiğinden beri hiç bir zaman kutlamadım doğum günümü.Açıkçası bana göre doğum günümde yok artık.Sen o gün öldüğünde bende öldüm anne. Ben artık istesemde yaşayamıyorum ki ... Birinin doğum günüyle öldüğü gün nasıl aynı olabilir ki anne ?"

Gözlerimden elimde olmadan akan yaşları durduramadım. Ama devam etmeliydim.Cesaretimi toplamışken duramazdım.Durursam bir daha ne zaman konuşabilirdim bilmiyordum çünki

"Canım acıyor anne hemde çok. Her yaşıma sensizliğin verdiği acıyla giriyorum.Yaklaşık 7 yıldır böyle açıkçası. Babam zamanla alışacağımızı söylemişti ama olmuyor anne.Alışamıyorum geçmiyor bu acı . Her zaman daha da büyüyor sanki"

Derin bir nefes aldım ve devam ettim

" Bu konuları konuşursam sanırım devam edemem anne. O yüzden sana 7 yılımı anlatmaya başlıcam.Nerden başlıyacağımı bilmiyorum ama sen beni her şekilde anlarsın sonuçta .

İlk yıl çok kötüydü anne.Hemde herkes için.Babam her gece benden gizli gizli ağlardı. O kadar çok ağlardı ki bazen cidden onun için çok korkuyordum.Ama geceleri böyle geçmesine rağmen her sabah beni gülerek ve öpücüklere boğarak uyandırırdı.Sırf senin eksikliğini çekmiyim
diye çok çabaladı anne. Becca dan  yemek yapmayı bile öğrendi.Hala daha çok iyi sayılmaz ama en azından zehirlenmiyoruz anne.Evet bi keresinde bizi cidden zehirledi.Becca az kalsın onu öldürüyodu.Ha bu arada Becca da  hep yanımızdaydı.Bazı geceler rahat uyumam için benimle bile yattı.Ama genel olarak Fury e yardım ediyordu.Görevinizden sonra çok yaralandı ve kısa bir süre bizimle yaşadı.Kendini çok suçladı anne . Yüzüme bile bakamıyordu ama bunun onun suçu olmadığını söylediğimde bana sarılıp saatlerce ağladı.

İkinci yıl ise yavaş yavaş çoğu şey yerine oturmuştu. Sanırım alışmıştık ya da hepimiz numara yapıyorduk.Biliyor musun anne okula başladım o yıl. Okulun ilk günü herkesin anne babası da gelmişti. Sana alıştık demiştim ya anne aslında hiç de alışamamışım.O gün farkettim asla da alışamayacaktım. Ama üzülme babam hep yanımdaydı. Hatta okuldaki annelerle bile konuşup yemek tarifi alıyordu.Onu görmelisin aşırı komikti. Birde Kevin diye bir arkadaşım oldu. O da benim gibi annesini kaybetmiş ve babasınıda.O gün cidden babam sayesinde şanslı olduğumu farkettim. Tabi Becca  ve Fury i de unutmam lazım.

Üçüncü yıl ise benim için full okulla geçmişti.Tek arkadaşım Kevin dı. Diğerleri anlarsın ya biraz aptaldı.Babam ne kadar böyle söylememem gerektiğini söylesede öyleler.Ama Kevin çok zeki anne.Özelliklede bilgisayardaki her şeyi biliyor.Bana da öğretiyor ama onun kadar iyi değilim . Ama olsun sonuçta bende dövüşte iyiyim.Babamı ve Fury i o kadar zor ikna etmiştim ki... Yapmadığım şey kalmamıştı ama yaklaşık son 1 yıldır dövüş eğitimi alıyorum. Hatta biliyor musun bu konuda yetenekli olduğumu söylediler aynı senin gibi...