Siostrzana więź

Sierpień, 1993

Sierpień, 1993

Ellen Russeau czekała przez cztery wieczory, żeby zobaczyć męża w stanie trzeźwości. Zarówno sześcioletnia Jessica, jak i czteroletni Christopher spali już od godziny, kiedy otworzyła drzwi szafy w sypialni i wyciągnęła głęboko zakopaną koszulę, w której mąż wrócił do domu kilka dni temu. Ponownie zanurzyła nos w kołnierzyku i zaciągnęła się powoli już wietrzejącym zapachem drogich perfum Sophie Taylor. Zacisnęła powieki i odchyliła głowę. Było tyle znaków. Tyle znaków, żeby nie wychodzić za Billa. Carmen ostrzegała przyjaciółkę wielokrotnie przed ukochanym mężczyzną. Nawet w dniu ślubu, zachęcała Ellie, żeby razem wskoczyły do Forda Mustanga zaparkowanego przed domem Ellen, w którym ktoś zostawił kluczyki i uciekły w świat. Powinna była zaufać przyjaciółce. Przecież ona znała go lepiej. To Carmen bywała na wszystkich prywatkach i potańcówkach, w weekendy jeździła do kręgielni i na ogniska. Widziała, jak Bill się zachowuje. Wiedziała, że jest porywczy i uwielbia kobiety. Nawet Frank ostrzegał Ellen przed swoim bratem – „Jesteś taka delikatna Ellie. Na pewno tego chcesz?".

Tydzień przed ich ślubem, Billy wylądował w areszcie. Jakiś chłopiec z sąsiedniej wsi zagwizdał na widok Ellen w sukience podczas festynu. Bill pobił chłopaka do nieprzytomności, ale Ellie była w nim tak bardzo zakochana, że puściła to przez palce, tłumacząc rodzicom, iż był to akt rycerskości, a chłopak, którego pobił narzeczony, dotknął ją w nieodpowiedni sposób. Zachwycona matka Ellen, wpłaciła kaucję za przyszłego zięcia i ocierając łzy wdzięczności, uściskała mu dłoń.

Pierwszy rok po ślubie był sielanką. Ellie nie musiała pracować. Bill harował za trzech, aby utrzymać ją i spełnić wszystkie jej zachcianki. W weekendy jeździli nad jezioro i do przyjaciół. Odwiedzali liczne dyskoteki, gdzie Bill i Carmen eksperymentowali z narkotykami, a Ellen piła wino. Carmen bawiła się z każdym, podczas gdy Ellie tańczyła tylko z mężem. Bill stawał na głowie by jego młodziutka żona nigdy się nie nudziła. Dopiero po dwóch latach Ellen zorientowała się, że żadna z rzeczy, które dla niej robił nie była gestem dobroci, a chęcią zatrzymania jej przy sobie. Russeau był mężczyzną zaborczym, a kiedy coś szło nie po jego myśli, rozwiązywał to za pomocą pięści, ale nie przeszkadzało jej to. Właściwie to nie przeszkadzało jej nic, aż do dnia, w którym kompletnie pijany Bill podniósł na nią po raz pierwszy rękę. Wydarzyło się to podczas rodzinnego grilla, niedługo po tym jak jego brat uściskał radośnie Ellie, na wieść o tym, że razem z Billem starają się o dziecko. Oczywiście następnego dnia kupił jej kwiaty i przepraszał tak żarliwie, że uwierzyła mu, iż więcej się to nie powtórzy. Tamtego lata w 1985 roku po raz ostatni bawili się wspólnie z przyjaciółmi. Bill powoli odsuwał od nich każdego, zarówno z rodziny jak i znajomych. Właściwie, odsuwał wszystkich od Ellen. Sam wielokrotnie wychodził na piwo z kolegami, które zazwyczaj kończyło się tym, że całkowicie pijany zasypiał na podjeździe pod domem.

Kolejny raz uderzył ją w lutym 1986 roku. Ellen była wtedy w ciąży i wyszła z domu, by pomóc Carmen w przeprowadzce od ojca. Pijany Bill czekał na nią na werandzie, niezadowolony z faktu, iż opuściła mieszkanie bez jego wiedzy.

Aktualnie ciężko było zliczyć, ile razy Bill nią poniewierał. Po alkoholu puszczały mu hamulce i stawał się agresywny, a że pił coraz częściej, Ellen coraz trudniej było ukrywać nowe siniaki. Carmen domyśliła się prawdy kilka miesięcy wcześniej. Zażądała, aby przyjaciółka opuściła męża, a kiedy ta odmówiła, wymawiając się dobrem dzieci i zależnością finansową, zgłosiła sprawę na policję. Podkomisarz Stevenson był zmuszony kilkukrotnie wyjaśniać jej, że policja nie ma w zwyczaju mieszać się w sprawy rodzinne, ale Carmen była niestrudzona. Poddała się dopiero w momencie, kiedy Stevenson zasugerował, że jeśli nie da mu spokoju to podciągnie ją do sprawy licznych kradzieży z rozbojem, za które obecnie sądzony był jej brat. Wściekła Carmen napuściła na Billa kilku mężczyzn z sąsiedniego miasta, ale i to nie przyniosło pożądanego rezultatu, a jedynie zaszkodziło Ellen jeszcze bardziej. Bill podczas jednego ze swoich wypadów do baru dowiedział się, kto stał za jego pobiciem i swoją urażoną dumę, postanowił odbudować na twarzy żony. I choć jego agresja wciąż objawiała się tylko po alkoholu, przestał już przepraszać za swoje wybuchy. Właśnie dlatego Ellen czekała przez cztery dni, by skonfrontować kolejną zdradę męża.