Diary ni Hopia: Senior

Chapter 18

Dalawang araw na lang, graduation na. Last day ko na makikita si Jis this day dahil bukas graduation ng gradeschool at hindi na kame papupuntang school. Nakuha ko na din toga ko and somehow na accept ko na na aalisin ko na sia sa sistema ko. Tiningnan ko mg matagal yung Building kung saan nagsimula lahat ng pagmamahal, katangahan, at pamamantasya ko kay Jis.

"So ano? Iiwan na kita dito ha? Salamat talaga sa lahat ng magagandang ala ala." Sabi ko sabay silip sa room nila. Ayun, I've decided to leave all these things behind.

Lunch time na at masaya kameng nagkwekwentuhan ng mga friends ko sa labas. Si Alex, Kim, Shen at Pocs. Si Louie naman biglang sumipot. Nagulat talaga ako, swear.

"Tawag ka ni Jis, nasa taas siya kasi walang tao dun. Mag-usap raw kayo."

Wtf? Tama ba yung narinig ko? Si Jis ba talaga yung tumawag sakin? Aba siyempre hindi ako baliw para maniwala. Tbh, nasasaktan ako kapag binibiro nila ako ng ganito. Kasi alam ko naman na wala ng chance, alam ko na wala talaga. Wala rin naman kameng dapat pag-usapan. Dahil wala naman akong dapat sabihin sakanya, at siya rin sakin.

"H'wag ka magjoke. KSP. Sige alis ka na."
"Totoo nga sabi"
"Please. Wag na magbiro. Nagmomove on yung tao eh."

Umalis na si Louie, nabadtrip ako. Sabi na nga ba, joke lang yun. Masakit talaga isipin eh. Alam na nilang nasasaktan ako jojokan pa nila ako ng ganun. Bumslik ako sa pagchichismis kasama ng mga friends ko nang biglang...

"Si Jis papalapit omg"
"Ayan na the love of your life"
Gusto kong lumingon pero baka joke nanaman. Baka drawing nanman.
"Andito na siya, ayaw mo kasi maniwala eh."

Tumayo ako na nahulog na sa chair tapos natumba pa. Nasisirasn na ako ng bait. Gusto ko pumasok sa room kaso sinara nila yung pinto paramakapagusap kame. Si Jis naman nakangiti, hinihintay lang ako habnag tintingnan. Naiyak ako sa sobrang kaba at takot. Pumasok rin ako sa room. Nagantay si Jis dun pero umalis lang rin. Gaga ka talaga noh? Jis na, naging bato pa. Ayun, practice na namin sa graduation nung pagkahapon. Kahit ang dami g tao, siya parin ang gusto kong makita. Pero ang masaklap dun, wala siya. After niyang mawala sa paningin ko nung di ko siya kinausap, hindi ko na siya nakita. After naman rin nung graduation practice eh sumipot na siya. Saan siguro to galing? Natulog lang siya sa upuan niya. Turn ko na pala para magpractice ng psalm sa stage, ayun kinanta ko na. Nagkamali ak atnag joke sa gitna. Paano ba naman eh nakatingin siya sa akin, at ngumiti nung sinabi ko yung "ay joke lang". Ayun nakangiting aso tuloy ako sa gitna, halatang kinikilig. Ayoko na matapos yung araw na ito. Ayaw ko na hindi k siya makita, ayaw ko mawala sa paningin ko yung maganda niyang mukha. Jis, i love you so mch.