i wanna be yours [jeongchan]

twenty two

yazarın anlatımı

Jeongin, Chan'in attığı mesajdan sonra hemen yatağından kalkmış dolabının önüne geçmişti.

Chan neden geliyordu hiç bir fikri yoktu ama neden geldiğini çok merak ediyordu.

Saat geç olmuştu evden kaçmayı planlıyordu, bu hep yaptığı bir şeydi. Eve geri geldiğinde mutlaka onu mutfakta bekleyen bir Jimin babasıda oluyordu.

Dolabından eline ilk geçen tişörtü ve şortu almıştı dışarıda dururlar diye tahmin etmiş hırkasını almış ve son olarakta şapka almıştı ardından dolabın kapağını kapatmıştı.

Yatmadan önce duş almıştı o yüzden saçları kıvırcıktı bu halini sevmiyordu ama hem Chan'in gelmesi yakındı hemde saçını yaparken ses çıkaracağı için o topa hiç girmemişti. Şapkayla kapatmıştı saçını.

Giyindikten sonra kendine bakmış ve odadan ilk kafasını çıkarmış ve etrafı kontrol etmişti. Ses gelmediğini duyunca kendiside çıkmıştı. Kapısını kapatmakla uğraşamazdı şu an o yüzden direkt aşağı inmişti.

Girişte duran askılıktan anahtarını almış tam çıkacakken telefonun titremesiyle telefona bakmıştı, Chan geldiğini söylemişti. Zamanlaması harikaydı.

Sessizce evden çıkmıştı ve yine yakalanmamıştı.

Hızlıca arabaya binmiş ve soluklanmıştı. Arabaya gidene kadar hızlı yürümüştü.

"Sanırım evden kaçtın?"

"Evet. Bu saatte çıkmam zor ama sorun değil alışkınlar." Alışkınlar kelimesini duyunca Chan'in tek kaşı havalanmıştı.

"Bakma öyle eskiden geç saatlerde hep çocuklarla buluşmak için kaçardım evden. Her neyse sen bu saate beni niye kaçırmaya geldin?" Bu sefer kaşı kalkan küçük olandı.

"Seni özledim ve seni görmek istedim." Gelen itirafla Jeongin gözlerini bir anda patlatmıştı ama ardından kendine gelmiş ve utançla gülmüştü.

Chan küçüğünün bu haline kıkırdamış ardından yanağına öpücük bırakıp geri çekilmişti.

"Tak bakalım kemerini."

"Nereye gidiyoruz?" Jeongin kemerini takarken sorusunu sormadanda geçmemiştide.

"Atıştırmalık aldım, bu saatte gidilcek bir yer yok. Bana gidelim biraz özlem giderelim ve ben seni geri getireyim yada bende kal." Chan son dediğinin olamayacağını biliyordu ama yinede sormak istemişti.

"O zor, biliyorsun." Chan kafa sallamış ve evinin yolunu tutmuştu.

Arabada bir kaç kez flörtleşmişler ve sonra susup eve kadar şarkı dinlemişlerdi.

Chan arabayı park etmeden önce elinde kamerayla dolaşan paparazzileri görünce gerilmeden edememişti. Kendisi için sorun yoktu ama Jeongin rahatsız olabilir diye düşünmüştü.

"Bebeğim, arkada benim uzun montum var üstüne geçir onu."

"Neden ki?" Chan bir şey demeden eliye ilerdeki paparazzileri göstermişti.