Zor Oyun

Bölüm 7 : Gizem

Bu tam olarak yüzünü görmesemde gözlükleri aynıydı , bu adam bizim resimde bulduğumuz adamdı. Ellerini ceplerine sokup bize doğru yaklaştı. Adam 10 metre ötede durdu.

"Sarah,David , Alex , Ed ve Edward son oyunu oynama vakti sizi tebrik ederim ama bu oyunu oynamak için 4 kişiye ihtiyacım var..."

Sözünü kesen Bay Ses'in öfkeli ve endişeli sesiydi.

Saçmalama bu benim oyunum. Sen ya hemen çekip gidersin ya da ölürsün A.J.

A.j'e baktığımızda kahkaha atmaya başladı. "sen mi daha kendini gösteremiyorsun." dedi ellerini iki yana açarak birkaç saniye ses gelmedi. Ellerini ceplerine geri koydu ve daha önce hiç görmediğim bir kapı açıldı ve içeriye orta yaşlarda uzun boylu bir adam girdi. Adamın yüzü karanlık olduğu için yüzünü göremedim.

"Geldim , ne isti....."

Bir sila sesi duyuldu ve adam ya da Bay Ses yere yığıldı.A.j boğazını temizledi ve üstünü düzeltti. Silaını da kemerine taktıktan sonra bize döndü.

"Neyse , nerede kalmıştık a , evet. Burası sizin korkularınıza göre değişebilir. Buradan dördünüz çıkacak . İyi şanslar ."

Dedi ve kapı kapandı." Şimdi içimizde biri ölmek zorun....." Ed 'in sözünü kestim.

" Hayır kimse ölmek zorunda değil. Bunu neden yapalım. Bu oyun bitse başka oyun başlayacak. Bunun sonu yok. Beni dinle A.j . Bizi dinlediğini biliyorum. Bunu asla yapmayacağız. "

Buna hiçbir mecburiyetimiz yoktu. Bu oyunların sonu yoktu.birden A.j 'in sesi Bay Ses'in sesinin geldiği yerden geliyordu.

İşte bnu senden beklerdim Sarah.Tamam o zaman ben yaparım.sizi uğraştırmam.

Duvardan mekanik bir elle bir silah çıktı ve silaın hedefi...... Bendim. Silaın tetiği çekildiğinde gözlerimi kapattım. Ama hiçbir acı issetmediğim için tekrar gözlerimi açtım. Gözlerimi etrafta gezdirdim ve yerde yatan Ed'i gördüm. Tetiği çektiğinde hedefini değiştirmiş. Alex'e baktığımda yere çökmüş kardeşine bakıp ağlıyordu. Aniden gözlerini bana çevirdi. Ayağa kalktı ve ben daha ne olduğunu anlamadan yanağımda bir acı hissettim ve başım yana düştü.

"Herşeysenin yüzünden oldu!! Sen konuşmasan bunlar olmayacaktı. Asıl ölmesi gereken sendin!!" diye bağırdı ve tekrar üstüme yürüeye çalıştı ama Edward onu tuttu ve David'de beni geri çekti. Birkaç saniye sonra beni kapıya kadar getirdi ve kapı açıldı. Geriye dönerek Edward'a birşeyler söyledi. Ama ben bunlarla ilgilenmedim. Gerçeken benim yüzümden mi öldü? Ama ben isteyerek bir şey yapmadım. Öyle yapacağını tamin etmeliydim. Tüm bu olanların suçlusu benim. Sonunda odama geldiğimizde beni yatağın ucuna oturttu ve kendi de sandalyeyi çekip oturdu.

"Herşey benim suçum." diye fısıldadım.

"Hayır Sarah , hiçbirşey sein suçun değil." dedi. Kafamı kucağımdaki ellerime çevirdim. Birkaç dakika sonra sessizlii bozan David oldu.

"Bir gariplik fark ettin mi bu A.j denen herifte? "

"evet bende birşey fark etti. Bay Ses konuştuğunda ellerini ceplerinden çıkarmadı. Ayrıca cepleri de hafif şişikti..."

Çenesini sıvazladı ve kafasını hızla kaldırp gözerini benimkilere dikti.

"Sanırım ne olduğunu buldum. Yarın Labaratuarda buluşalım." dedi ve odadan çıktı. Bende yatakta biraz debelendikten sonra kendimi huzuesuz bir uykunun kollarına bıraktım.