Son Gecenin Veda Mektubu

...

Evet. Bunlar kötü değillerdi. Kendi hallerinde insanlardı. Çok da iyilerdi. İlk tanıştığım da mafya denince akla en kötü şeyler geldiği için bende öyle sanmıştım onları. Normal mafyalar gibi onlarda haraç kesip adam dövüp bıçaklıyordu ama sadece kendilerine bir şey olursa. Başkalarının işleriyle pek ilgilenmeyen insanlar...

Şuan pek konuşmuyoruz çünkü hemen hemen hepsi çoluk çocuk sahibiler.

Yine de arasam ve derdimi anlatsam kendi aralarında bana nasıl yardım edebileceklerini tartışırlardı. Çok iyi dostlar benim için.

İyi dostlar edinmek lazım. Hayat onlarsız geçmiyor gibi. Çok sevdiğin insanlar ve bir tek insan olabiliyor ama dost... Dostsuz bir insan düşünmek zor. Neyse ki benim dostlarım iyilerdi.

İstemiyorum ama bu gece her şey bitecek. Bugün kendimleyim. Etrafta hiç kimseler yok. Olmasına gerekte yok. Yalnızlığımla mutluydum.

Yaşadıklarım ağır gelsede her şeyi karamsara bağlamış olsamda iyi günlerimde oldu. Ailece gezdiğimiz günler çok güzeldi.

Ancak bu gezmelerde babam yoktu. Babam tabi ya hayatımı maafeden adam. Baba denir mi buna‽ O kim ki‽ Hiç biri benim için. Onu asla baba olarak kabul etmedim, etmeyeceğim de. O günleri esefle kınıyorum. Şiddeti, kavgası, laf kalabalığı hepsi lanet yağdırıyorum. Kendime kızıyorum. Keşke o adamı öldürseydim diye pişman oluyorum. Belki o zaman iki gözümün çiçeği annem daha rahat bir hayat yaşıyor olurdu. Yapamadım ama şimdi annem de yok.

Bu olanları unutmadım. Asla da unutmayacağım.

Daha yedi yaşındayım. Sabahları kavga sesleri ile uyanırdık. Aynı oda da kaldığım canımı istese verecek olduğum insan abim... Abimle az mı kalktık o sabahlara.

Suratını bile unuttuğum abim. Yıllardır görmediğim abim. Beni azarlamadan çekinmeyen, beni kırıp kırmadığını düşünmeyen insan...

Yine de abimle aram daha iyidi. Ta ki sevgilisi olana kadar. Bize gelmeye de başlamıştı. O gelince her şey ağırlıklarının iki katı kadar üstüme yıkıldı.

Bir tabir vardır ya; beyninden Vurulmuşa döndüm tam da bu duruma geldim işte. Ne kadar acizce.

Bana mı öyle geldi bilmiyorum ama abim sevgilisi olunca evden uzaklaştı. Hatta ilk başlarda eve geç geliyordu. Gerçi gelmese de sorun olmazdı. Yokluğuna alışılıyordu bir şekil. Gece üçlere, dörtlere kadar az mı bekledim onu. Sabahlara kadar beklediğim de vardır. Aradığım zamanda beni müthiş bir şekilde terslerdi.

Onun artık incisi vardı benim gibi sıradan bir boncuğu ne yapsın ki‽

Beni terslemesinin siniriyle bir sigara yakar ağzıma ne geliyorsa sayardım. O beni arkasından.

O beni hiç yerine koyuyordu bense onu hala önemsiyordum.

Abimle fotoğraflarımız vardı. Ben 4-5 yaşlarındayken ne kadar mutluymuşuz o zamanlar be. Benle dövüş yapardı kaybederdi hep. Yani öyle yapardı kırılmayayım diye.

O günleri özledim. Keşke aynı günlere geri dönebilseydik.

Amma ve lakin olmuyor böyle bir şey. Giden zaman geri gelmiyor. Giden geri döner mi hiç‽

Zaman ne kadar illet bir şeydir. Keşke dursa ve hiç akmasa. O zamanda yaşamanın bir anlamı kalmazdı. Akmak zorunda. Her an her saniye önemli bizler için. Kıymet bilmek ve ona göre hareket etmek lazım. Ayağımızı yorganımıza göre uzatmalıyız.

Ailemi özledim. Şuan yanlarında onlarla sohbet etmek isterdim. Ama maalesef yapılan hatalar geri dönülmez şeylere yol açardı. Bize böyle öğrettiler değil mi‽

Bir sigara daha yakacağım. Zaten son sigaralarım. Hayatım da bir sigara gibi.

Öğrenmiştim yalnızlığı ama bu gece en sevdiğim insan, hayatımın merkezinde dediğim o adam beni başka bir kadınla aldattı.

Gözlerimle gördüm. Nasıl şehvet verici bir şekilde birbirlerine sarılıp olduklarını. O dudaklarının nasıl bir şehvet duygusuyla birbirine değdiğini.

Ben o adamı, b ni paramparça eden adamı sevdim ve hala seviyorum. Ah! Kahretsin. Ne kadar acı verici duygularımı yeniden ortaya koymak ve buna inanmak‽ Duygusuzluğun tadını tam çıkaramamışım demek ki.

Bu son gecemi değerlendirmeliyim.

Acaba diyorum yeglngem ne yapıyor‽ Unuttu mu beni ve o güzel günlerimizi‽ Çok eğleniyorduk ama. İnsan büyüyünce bile bunlardan vazgeçebikiyor işte.

Abime dönelim tekrar. Yengem gelince o da unuttu beni. Gerçi annemde hemen hemen öyle yapmıştı.

Aslında hep birbirlerinin arkasından konuşurlardı. Her şeyi bilir hiç bir şey yapmazdım.

Bir gün sadece bir gün yaptım bu hatayı ve o gün benim için önemli bir ders daha olduğunu ortaya çıktı. Her şeyi dedim. Arkadan konuşulan ne varsa hepsini saçmıştım ortaya. Sonra evdeki varlığım ve yokluğumda belli olmamıştı. Evde bile yalnızdım artık.

Aklıma takılıyor da bu insanlar neden böyle‽ Doğru söyleyeni neden dışlama gereği duyuyorlar‽

Bu huyundan nefret ederlerdi. Onlara göre yaşamak için arada yalan atmak lazım.

Oysa ki hakikatin yanında olan ben bu sebepten ötürü fazlaca insanı yola koymuştum. O fosilleşmiş kafalara ihtiyacım yoktu çünkü. Gereksizler.

Pişman mıyım‽ Asla pişman değilim hatta iyi ki kaybetmişim. Benim öyle abuk zubuk insanlara ihtiyacım yoktu çünkü. Aklı yetişmiş insanlar lazımdı bana ki beni iyi yerlere getirsinler.

Nasıl biriyim ben gayet biliyorum. Ama  bana yakınmış gibi davranan aslında benimle hiç alakalı olmayan insanlar ve daha fazlası siz bunları görmemekte ısrar ettiniz. Oysa ben gayette kartları açık oynuyordum.

Bunların bana ne verip benden ne aldığını her santimine kadar biliyorum.

Beni şuan bulunduğum duruma sokanlara yazıklar olsun. Mutlu olacağımı düşündüğüm günler haram oldu. Yaşamın bir çok zorlu evresini atlattım ama bu evre ayrı bir şey. Atlatılacak bir yanı yok bunun.

Birikenler bu olay üzerine patladı ve benim daha dayanacak gücüm yok.

Birinin beni bırakması ne kadar da duygusuz olduğumu ortaya çıkarıyor yeniden. Sinirim kendime. Kimseye gitme kal diyemem artık. Hayatıma neden yeni birini aldım ki yalnızlığımla ben gayet mutluydum. Bir kere daha yanlış bir karar verdim. Bu hayatı tek başıma yaşamalıydım. Dert tasa olmazdı hiç olmazsa.

Kimseye ihtiyacım yoktu. Oysa benim birine ihtiyacım olduğuna beni inandırmıştı.

Her şeyi yalandı. Sevgisi, ilgisi vs. Her şeyi. Bense aklımı bırakıp o masum kalbimle ona inanmıştım. Söylediği tüm yalanlara inanmıştım.

Yazık bana. Çok yazık. Kendimi nasıl da parçaladım, dağıttım‽ Bulunduğum duruma acıyorum. İki yılım boşa gitti. Zamanıma acıyorum. O kendimden feda ettiğim zamanıma ve kendimi verdiğim bu insanın beni bu denli yaralanmasına acıyorum.

Öfke, kin ve nefretten yanıyorum. Darlandım. Solarken bile aldığım nefes artık canımı yakıyor.

Hiç bir şey istemiyorum. Lüzumu yok artık.