အပိုင်း(၃)

368 19 0
                                    

Unicode

"မိဆုနင်ကအဲ့ကောင်လေးနဲ့ဘယ်လိုသိတာလဲ"

အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာလာချင်းမေးလာသူကိုဘယ်လိုဖြေရမလဲမသိတာကြောင့်စကားတွေပါထစ်ကုန်သည်။ငရှုပ်ကတော့တော်တော်ဒုက္ခပေးတဲ့ကလေးဘဲ။အမြင်မကြည်တော့လဲဘာအရေးလဲ။

"ဟမ်.......uni....uniတုန်းကဂျူနီယာကလေးလေးလေ"

"အော်......"

မိဆုပြန်သွားတော့မှဘဲချမ်းရာလဲသိမ်စရာရှိတာသိမ်းနေလိုက်သည်။

"ဟဲ့ချမ်းရာ......"

"ဟုတ်အမေ"

ချမ်းရာထူးလိုက်သည့်အသံကပုံမှန်ထက်အနည်းငယ်ပိုကျယ်သွားတာကြောင့်အမေငအနားမှာရှိတဲ့ခေါင်းအုန်းနဲ့လှမ်းပေါက်လိုက်ရင်း

"ဖြေးဖြေးထူးလဲရတယ်ငနာရဲ့လာစမ်း
တီဗီရီမုလေးလာယူပေးစမ်းငါ့ကို"

"ဟုတ်ကဲ့"

TVစင်ပေါ်မှရီမုကိုအမေးဆီကိုသွားပေးလိုက်သည်။

"နှေးတိနှေးတုံ့နဲ့မျက်နှာကိုကသွားစမ်းအေဝေးဝေးသွားငါ့နားက"

"အမေကလဲလုပ်လဲပေးရသေးတယ်"

"လုပ်မပေးလို့ရမလား
နင့်ကိုမွေးထားတာဘာလုပ်ဖို့လဲခိုင်းစားဖို့မွေးထားတာလေ"

"ဟွန်း...."

ခြေကိုဆောင့်ကာအခန်းထဲဝင်မယ်ကြံတော့

"အော်မာငါ့ကိုများခြေကဆောင့်သွားသေးတယ်ငရဲအိုးဂျိုးကပ်မဲ့ငနာလေး"

အမေ့အပြောကိုနားထောင်မနေတော့ဘဲအခန်းပြန်ပြီးသာအိပ်နေလိုက်သည်။

‌"ချမ်းရာရေ......"

"ဗျာ......"

အိပ်နေရင်းအမေ့အခေါ်ကိုလေးလေးပင်ပင်နှင့်ထထူးမိသည်။

"ဗျာကနောက်ထားလူအရင်လာခဲ့"

"ဟုတ်ကဲ့.....ဟုတ်ကဲ့
‌ပြောပါ"

"ဒီကလေးရွှတ်နောက်နောက်နဲ့လာခဏထိုင်"

"အမေကလဲဗျာသားကအိပ်နေတာကို"

"‌အချိန်မရွေးအိပ်လို့ရတယ်ငါပြောတာအရင်နားထောင်"

"ပြောပြော"

𝐵𝑜𝑟𝑛 𝑇𝑜 𝑌𝑜𝑢𝑟(Ongoing)Where stories live. Discover now