Do Not Connect +18 (Jenlisa G!P) ✓tamamlandı✓

34

Jisoo story atmış, ne fark ettim smcjksnxsjsm medyaya koydum

Jisoo'cum pardon ama hayırdır :D ? Mathilda falan ayıp oluyor Jennie'mize...

Aslında Mathilde yazıyor ama olsun bcbdjdödşdl
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Lisa's pov

Jennie kendini iyi hissedene kadar gerek hemşireler, gerekse biz elimizden geldiğince ilgilenmiştik.

Aramız iyiydi, çoğu zaman konuşmasak da el ele tutuşmuş ve birbirimize duygu dolu bakışlarla gülümsemiştik. Arta kalan zamanlarda ise Jennie'nin ağrı kesicileri ağır doz olduğundan, bedeninin dinlenmesi için sıkça uyumuştu ve ben de hiç sıkılmadan o güzel yüzünü izlemiştim...

Bugün taburcu olmuştu ve Jisoo'nun ricası üzerine Jennie'yi onun evine götürmüştük. Tabii bu süreçte dördümüz de Jisoo'nun evinde kalacak ve doktorun önerisiyle Jennie'yi psikolojik olarak yalnız bırakmayacaktık...

~

Jennie salondaki koltukta uyurken, ben de dibine çökmüş tatlı tatlı miniğimi izliyordum...

Güzel yüzüne düşen saçlarını geriye atarken, Rosé'nin fısıltılı sesini arkamda hissettim;

R: Yemek hazır Lisa...

Kan kırmızısı kirazlarına zarif bir öpücük bırakıp ayağa kalktım ve Rosé'yi mutfağa kadar takip ettim.

Jisoo, masaya tabaklarımızı koyarken konuştu;

Js: Soğutmadan yemeğimizi yiyelim. Ardından Jennie'yi uyandırırız. Ona da çorba yaptım. Hem ilaç saati de gelmek üzere.

Doktor bey, midesinden de hasar aldığı için, Jennie'nin en az üç gün sıvı gıdalar tüketmesini söylemişti...

Jisoo'yu onaylayarak sofraya oturduk ve yemeklerimizi yedik.

...

Jennie'yi uyandırmak için salona girdim ve elimdeki tepsiyi orta sehpaya bırakıp, miniğimin yanağından öperek saçlarını okşamaya başladım;

L: Sevgilim... Uyan hadi, ilaç saatin geldi...

Göz kapakları hafifçe kıpraşırken uyandı ve başını sola çevirerek yüzüme baktı.

Gülümsedim, o da gülümsedi ve yanağımı kavrayarak burnumun ucundan öptü. Ben de yanağıma yasladığı avcundan öptüm ve hemen ardından doğrulmasına yardım ettim.

Rahat edebilmesi için sırtını koltuk yastığıyla destekledikten sonra, tekli koltuğu yanına yaklaştırıp, sehpadaki tepsiyi kucağıma koydum.

Kaşığı elime aldığımı görünce, kendi kendine güldü;

J: Ellerim tutuyor Lisa, kendim yiyebilirim.

Çocuk gibi başımı salladım;

L: Olmaz. Kendi ellerimle besleyeceğim seni...

Eliyle ağzını kapatarak kıkırdadı. O an duygulanıp iç çektim;

L: Seni neşeliyken görmeyeli uzun zaman oldu. Nasıl da özlemişim... Hep gül, hep mutlu ol sevgilim...

Gözlerindeki sıcak bakışı iliklerime kadar hissettim. Durduk yere ağlamamak için burnumu çekerek kafamı silktim ve çorbayı kaşığa doldurup, elimi altından destekledikten sonra içmesi için miniğime uzattım. Hemen ağzını açıp yediğinde göz göze geldik. Gülümsedim ve o da yuttuktan sonra gülümsedi...

~ ~ ~

"Bir hafta sonra"

Jennie's pov