Hyunsung İle Çıkışa Doğru

19- Her Şey Rüyamıydı

İyi okumalarrr❣️

Kulaklarımda uğuldayan seslerle gözlerimi beyaz tavanda açmıştım, vücuduma bağlı olan kablolar ve makinelerin odada çıkardığı seslerle ilk başta ne olduğunu anlayamadan ağzımdan tek bi isim döküldü.

"Hyunjin"

"Tanrıya şükür Jisung bi an seni kaybedicem sandım." Ağzımdaki maskeyi çıkartarak sesin geldiği yöne çevirdim kafamı.
"Ne oldu bana?"
"Dostum, üçümüz eğlenmeye gidiyorduk Noel için bindiğimiz otobüs kaza yaptı"
Dostum derken! Kaşlarımı çatıp zorda olsa konuştum. "Üçümüz derken diğer kişi kim? Chan Hyung mu"

"Kardeşin Jeongin işte ayrıca Chan kim"

"Nasıl kardeşim!"

"Jii sanırım geçici hafıza kaybın oluştu ben bi doktora çıkıyım sorayım" yanıma gelip sıkıca sarılmıştı "bi an sen uyanmayınca en yakın dostumu kaybedicem sandım Jisung tam 4 ay oldu sen komada kalalı"

"Ben hemen geliyorum doktora bakıp"
Kapıdan koşarcasına çıktığında ciğerlerimdeki beni sıkan nefesi zor verdim.
Hyunjin benim en yakın dostum muydu ya grubumuz ayrıca Jeongin

Bunlar rüyaysa geri dönmek istiyordum sevgilim olan Hyunjin'e babam olan Chan Hyung'a civcivim Felix'e  aileme.

Ne yapacaktım ben hala duygularım varken Hyunjin'e nasıl sadece arkadaşmışçasına davranacaktım.

İçeri giren beyaz önlüklü Seungmin'e ve arkasından onu takip eden Jeongin ve Hyunjin'e baktım.

"Evet Jisung uyanmana sevindim. Ben senin dooktorun Seungmin. Bu  arkamdaki iki kişi sanırım seni çok seviyorlar yanından hiç ayrılmadılar.  Arkadaşının anlattığına göre geçici hafıza kaybı gözüküyor gibi tahminimce yakın zamanda geri gelecektir."

Seungmin'ni incelerken duygu karmaşası yaşıyordum bi yandan beyaz önlük çok yakışmıştı, aynı konuşma tarzıydı hiç değişmemiş sadece mesleği değişmişti.

Gözlerimin yaşarmaya başladığını hissediyordum , gözlerimi görmesinler diye kafamı hafif sağa çevirdiğimde Jeongin'nin kıpkırmızı gözlerini görmüştüm.  Kardeşimdi bizim bebek ekmeğimiz benim kardeşimdi.

"Evet şimdi bi kaç tahlil yapıp seni çıkartabiliriz burdan, siz biraz daha baş başa kalın hemşireyi göndericem ben çok yormayalım hastayı tekrardan geçmiş olsun"

Hyunjin ile Jeongin tebessüm edip doktor çıktığı gibi Jeongin gelip bana sarılmıştı.

"Hyung çok korktum bi daha sesini duyamicam diye bidaha böyle korkutma bizi, söz gıcık etmicem seni artık cebinden para da otlanmayacağım  yemeğini, yemicem"

"Tamam velet çekil kankamın yanından ben de özledim onu"
Hyunjin'nin konuşmasıyla  itişmeye başlamışlardı.

Hyunjin'nin telefonu çalmasıyla zafer Jeongin'nin olmuştu.
"Alo aa Hannah, evet evet iyiyim Jii uyandı.. yok tamam ben ararım canım sonra seni tamam ben de öptüm kapatıyorum."

Telefonu kapatıp bize döndü, "şey Jisung sen komadayken tanıştık. Hannah bana çok destek oldu bu 4 ay boyunca, geçen hafta sevgili olduk çok tatlı bi kız tanışsan seversin"

Hyunjin'nin anlatımlarıyla yüzüme zorla gülümseme takmıştım ama vücudum kavruluyordu. "Evet hyung tatlı bi kız ben de tanıştım iyileşince sende tanışırsın"

"Tanışırız sevindim senin adına"
Ortalığı dağıtmak istiyordum. Kabullenmek istemiyordum bu durumu Hyunjin'nin bana sevgilim demesini, öpmesini istiyordum.
Yorulmuştum oysa dinlenmiş olmam gerekmiyor muydu! Başımdaki ağrı gitgide ağrıyordu. Yüzümü buruşturmamla ikiside endişeli şekilde bakıyordu.

"Jii nouldu çağırıyorum doktoru hemen bekle dur"

Hyunjin koşarak dışarı gidip doktoru alıp gelmesi ortalama 30 saniye sürmüştü. Daha doğrusu sürüklemesi.

"Gittiğimden beri uyutmadınız mı hastayı, eminim şu an başı ağrıyordur.
Eminim fazla isim yüklemesi de oldu hafızasına şu an dinlenmesi gerekiyor.
Biraz dinlendikten sonra çıkış işleminizi yapabilirsiniz tekrardan geçmiş olsun."

Doktorun yani Seungmin'nin gitmesiyle baş ağrım şiddetlendi. Dayanamayıp gözlerimi kapamamla sesler duymaya başladım, iki farklı ses adımı sesleniyordu.

Sanki deprem olurmuşçasına aniden sarsılmamla gözlerimi açtım karşımda iki çift göz ve bunların sahipleri Felix ve Hyunjin vardı.

İkisinide görmemle kendime çekip sarıldım ve göz yaşlarımı serbest bıraktım. "Sincabım tamam ağlama kabus görüyordun seni uyandıramadık" Felix dinlendirici sesiyle konuşuyordu.

"Birden hıçkırmaya başladım ağlayıp Hyunjin uyandıramadı seni"

"Çok korktum bi daha sizi göremicem diye Hyunjin'e sevgilim diyemicem diye"

Hyunjin'nin yanağımı öpmesiyle biraz da olsa ağlamam azalmıştı

"Ne gördün sevgilim"

"Siz siz yoktunuz hayatımda Felix hiç yoktu. Sana soruyordum Chan Hyung'u tanımıyordun, sevgilim değildin kız arkadaşın vardı kaza yapmıştık hastanede yatıyordum Jeongin kardeşimdi."

"Seungmin doktordu ama tanışmıyorduk" derin nefes alarak devam ettim "çok kötüydü sizleri bi daha görememek çok korkuttu beni Hyunjin'nin başka biriyle sevgili olması"

Hyunjin'nin beni komple Felix'in kolları altından çekip kendine sarılmasıyla gözlerim yaşardı tekrar.
Başıma öpücükler konduruyordu.
"Her şey rüyaydı sevgilim merak etme biz hep yanında olucaz."

"Siz biraz beraber durun o zaman gelirsin sincabım içeri tama mı"

"Tamam Lix'im teşekkür ederim" öpücük atıp bizi yalnız bıraktı.

Hyunjin beni kendine çekip suratıma öpücükler konduruyordu
"yanımdasın, yanındayım merak etme"

beni sakinleştirici sözler söyleyip en sonunda dudaklarıma uzunca bir öpücük bıraktı
"Kaparsam gözlerimi gider misin"

"Ölsemde gitmem" alnıma bıraktığı son öpücükle gözlerimi tekrar kapadım.

______________

Bayrama kadar yayınlayacağım dedim ama maalesef ne telefonun çektiği biryerdeydim nede internetin yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın lütfen bi sonraki bölümde görüşürüzzz.