Kaplancık Bey •Tk

11.Yoongi Hyungum

Gelen kişiye baktığımda onun Taehyung olmadığını gördüğümde nefesimi tutmuştum...

Jeongguk'un babası

O evden çıktıktan sonra o çocuğu öldüreceğime hatta öldürmekten beter edeceğime söz verdim. Oğlum olucak piç benim öz oğlum bile değildi. o pislik yüzünden annem vefat etmişti.

Annem karımın hamile olduğunu fakat çocuğun benden olmadığını duyunca zaten büyük bir şok geçirmiş. Kalp krizi geçirerek bu dünyadan gitmişti. O gün ona lanetler yağdırmıştım. O kadından benim olmayacak bir çocuk istemiyordum.

Keşke annemi dinleyip o kadınla evlenmeseydim.

Oğlu da tıpkı annesi gibiydi. Zorla evlendirildiğim bir kadının çocuğu umrumda olamazdı.

O oğlum olacak... , Annesinin ne boklar yediğini bilmiyordu. Bu yüzden annesi gittiği için oğlundan bütün öcümü alıcaktım.

Onun hayatını mahvedicektim.

Onun gibi birini dünyadan silicektim.

Bunu yaptıktan sonra asla pişman olmayacaktım.

İki-üç gün önce o lanet evden çıktıktan sonra onu bir yerde elbet tek yakalıyacaktım. Onu tek gördüğim ilk an onu kaçıracaktım. Ve hayatını kaydıracaktım. Ama yanında o adam varken yapamazdım.

Onun Busan'dan gittiğini öğrendiğimde gidebileceği tek yerin Daegu olucağı için adamlarımı oraya, onu bulmak için yolladım.

Kısa bir sürede adamlarım onun en son bir ormana girdiğini söylemişti. Onu orada bulma umuduğuyla oraya gitmiştim.

Orada bir ev görmüş bir polis tutarak gitmiştim. Ama elim boş dönmüştüm.

Bir çok yeri aratarak onun bir köy evinde kaldığını öğrendiğim gibi adamlarımla birlikte oraya gitmiştim...

Jeongguk

Nefesimi tutmuş, şaşkınlıktan ve korkudan salamıyordum.

O gelmişti o lanet adam gelmişti bir sürü adamıyla beni almaya gelmişti.

Ne olurdu gelen kişi Taehyung olsa.

Hızla Choe Teyzeye döndüm.

"Choe teyze benim gitmem gerekiyor. Sen onları oyala ama dikkat et sana zarar vermesinler" diyip hızla ona sarılmıştım.

"Ah oğlum seni çok sevmiştim. Ama biraz bir şeyler verseydim yanına" ona baktığımda her an ağlayacak gözleriyle bana bakıyordu.

"Choe teyze acil gitmek zorundayım çıkacak başka kapı varmı?"

"Misafir odasının camı büyük oradan atlarsın onlara çapraz kalıyor"

Hızla misafir odasına koşuyordum.

"Yolun açık olsun" diyerek beni karşılamış bense olağan gücümle koşuyordum.

Hızla camdan atlamış ve sadece koşuyordum. Nereye gidicem bilmiyordum. Ne yapabilirdim bilmiyordum.

Arkama baktığımda şükürler olsun benim peşimde olan yoktu. En azından şuanlık da olsa rahatlamıştım.

Lanet olsun. Arkama tekrar baktığım da babamın adamlarının bana doğru koşmaya başladığını görmüştüm. Aramızda çok mesafe vardı. Bu yüzden beni vurmazlardı.