"Telefonun Bende"

#5

Narekaygılı çevrimiçi (23:51)

Narekaygılı yazıyor...

Narekaygılı: Napıyorsun?
(Silindi)

Ânında sildiğim mesajla birlikte telefonumu kenarıya atarak bekledim.

"Hayır kadının mesajını sen ne diye söylüyosun ki? Sanki sekreterisin, kendisi alınca bakar."

Kollarımı bağlayarak omuzlarımı düşürdüm.

"Ama kadın acilen demiş."

Elimle kafamı tutarak şaşgınlıkla içerisinde doğruldum.

"Ya? Ya çocuklardan birine bir şey olduysa?, ya onları evlerine kadar takip eden bir sapık varsa?, ya da kadını rahatsız eden bir adam varsa?"

Ayağa kalkarak tekrar panikle evi turlamaya başladım.

"Ne yapmalıyım? Ne yapmalıyım?"

Telefonumdan gelen bildirim sesi irkilerek oraya doğru bakmamı sağladı.

Affan'dan bir mesaj...

Mesajımı görmüştü bile...

"Allah şuanda kahretmesin gerçekten!"

'Off' sesi çıkararak yatağıma uzandım.

Narekaygılı çevrimiçi

Affansabancı çevrimdışı

Affansabancı: İşten çıktım arabadayım.

Narekaygılı yazıyor...

Narekaygılı: Anladım, eve geçince sana bir şey söyleceğim ama...

Narekaygılı :bana kızma olurmu?

Mesajımı görmüş ve bir iki saniye düşünmüştü. Daha sonra yazıyor yazısı tekrar görüldü.

Affansabancı yazıyor...

Bana kızma olurmu?
Affansabancı: Neden böyle bir şey dedin bilmiyorum ama...

Affansabancı yazıyor...

Affansabancı: Eve geçince arayacağım, haberin olsun.

Affansabancı çevrimdışı

Elimdeki telefonla mal mal bakışıyordum, özellikle de çevrimdışı yazısı ile. Ne diyecektim ki? Mesajlarda en azından bir şekilde yırtardım ama aramada asla kekelemeden konuşamazdım, özellikle mesajını habersizce okuduğumu öğrenirse kim bilir hakkımda neler düşünecekti?

"Şey Affan, yani.. Ben şey.. Ee yani.. Şey..."

Kendi kendine bile konuşamayan birininden ne beklersin ki? Daha burada konuşamıyorum adama ne anlatacağım?

"Yaa evimde huzurlu bir şekilde otururken ne oldu biliyormusun? Tam su içecekken telefonunun üstüne bir damla sen düş! Ben onu sileyim edeyim derken telefonun ekranı sen açıl. E bende o an kör olamadım maalesef, görmüş oldum. Bir kadın sana 'çok acil' adı başlığı altında bir mesaj atmış. Bende sana söylemek durumunda kaldım."

Gülerek gururla kendime baktım.

"Abi on numara beş yıldız uydurdum şaka gibi... Yaani merakımdan çatlayıp baktığımı bilmesem inanıcam."

Ayağa kalkıp, içeri odaya televizyonun karşısına kuruldum. Acilen bir işe girmem lazımdı, aksi taktirde evim diyebileceğim bir yer kalmayacaktı. Eski işimden bir hafta önce istifamı vererek ayrılmıştım. Artık gerçektende çok bunalmıştım orada. İnsanlar ve patronlarım beni çok geriyordu, o şekilde çalışmaktansa hiç çalışmamayı tercih ederdim. Sonuçta imza atacağım iş olsada onlar yüzünden olmuyordu.