bodyguard ||fillie||

14. Pierdol się Finn'ie Wolfhardzie.

finn's pov

Minęło już pięć dni odkąd wsadzili Millie na odwyk.
Tęsknię za nią cholernie ale nie zamierzam się do niej wybrać bo nadal czuje się zraniony a ona chyba nie do końca zrozumiała swój błąd.

Od paru dni planowałem porozmawiać z rodzicami Millie i to o nie byle czym. Musiałem im powiedzieć co nas łączy żeby wytłumaczyć im dlaczego mój były przyjaciel próbował ją zabić oraz dlaczego muszą go pozwać.
Gorzej jak mnie też pozwą...

Westchnąłem i wybrałem numer ojca Millie aby uprzedzić ich o moich planach co do rozmowy z nimi.

- Dzień dobry, Panie Brown. Mam nadzieję, że nie przeszkadzam.

- Nie, jasne że nie przeszkadzasz Finn. Coś się stało, że dzwonisz?

- Chciałbym przyjechać do państwa bo muszę z państwem o czymś porozmawiać i nie jest to rozmowa na telefon.

- Oh w porządku. Wpadaj spokojnie, zawsze jesteś u nas mile widziany.

Myślę, że po tej rozmowie już nie będę.

Ogarnąłem się i wyszedłem z domu w stronę mojego samochodu.
Wsiadłem do auta i chwilę siedziałem bez ruchu.

- Japierdole co ja robię ze swoim życiem? - zapytalem sam siebie i westchnąłem. Sięgnąłem do schowka z którego wyciągnąłem fajki po czym wyciągnąłem jednego papierosa z paczki i go zapaliłem. Już się wszystko jebie więc mam wyjebane w swoje zdrowie.
Ruszyłem z pod domu w stronę domu Millie.

Gdy dotarłem chwilę posiedziałem w samochodzie na podjeździe aż w końcu zebrałem się w sobie i wyszedłem i poszedłem w stronę drzwi wejściowych.
Zapukałem i po chwili otworzyła mi matka Millie.

- Dzień dobry Finn, zapraszamy do środka - uśmiechnąłem się tylko lekko i wszedłem do środka.

- Oo cześć Finn, o czym chciałeś porozmawiać? - zapytał ojciec Mills gdy wszedłem do salonu

- Może usiądźmy. - powiedziałem po czym oni usiedli na kanapie a ja na fotelu na przeciwko nich. - Nie wiem jak to zacząć, ale powinni państwo wiedzieć nawet jeśli stracę przez to pracę.

- O czym ty mówisz Finn? - zapytał zakłopotany pan Brown

- Mnie i państwa córkę jakiś czas temu połączyło wyjątkowe uczucie... - powiedziałem, a mężczyzna zmarszczył brwi

- To znaczy?

- Kocham państwa córkę, ale nie możemy być razem. Możliwe że zranię ja tym co teraz mówię ale będzie dla niej lepiej gdy znikne z jej życia. - dopiero teraz gdy odwróciłem wzrok zobaczyłem stojącego Lucasa w wejściu do salonu a gdy napotkałem się z jego wzrokiem, chłopak pokręcił głową i odszedł

- Finn... To... Jestem wdzięczna, że nam o tym powiedziałeś - powiedziała po chwili mama Mills

- Miłości się nie wybiera i rozumiem ale będziemy musieli cię zwolnić... - westchnął pan Brown.

- Rozumiem jak najbardziej. Uważam że to bardzo rozsądna decyzja i tego się spodziewałem. Wyjadę z miasta. Tak będzie najlepiej dla Millie. - powiedziałem a oni pokiwał głowami

- Jeżeli tak uważasz to cię nie powstrzymamy... Byłeś świetnym pracownikiem i będziemy tęsknić - powiedział Pan Brown ściskając moją dłoń i odwzajemniłem lekki uśmiech.

- A no i prawie bym zapomniał - powiedziałem wyciągając kopertę z kieszeni - Proszę przekażcie to Mills - i wręczyłem im kopertę podpisana Mills. - Będziemy się jeszcze kontaktować w sprawie tego psychopaty, który ją prześladował i pojawię się w sądzie ale nie będę lepiej z nią rozmawiał.

- Jasne, powodzenia Finn - powiedział mężczyzna a ja podziękowałem i ruszyłem do wyjścia ale napotkałem Lucasa.

- Jesteś chujem. - powiedział bez zastanowienia a je westchnąłem

- To dla jej dobra. - powiedziałem i nie chciałem dalej prowadzić tej rozmowy

- Było by jej lepiej z tobą Wolfhard. Ona się zabije jak ciebie nie będzie.

- Poradzi sobie. Wierzę w to - powiedziałem i wyszedłem z domu a później odjechałem i wróciłem do domu.
Ona mnie znienawidzi...

skip time

millie's pov

W końcu wróciłam do domu. Stęskniłam się za wszytskimi ale najbardziej za Finn'em. Nie odwiedził mnie ani razu i było mi trochę przykro ale pewnie się złościł, no ale trudno. Spędziłam trochę czasu z rodzinką i przyjaciółmi aż w końcu postanowiłam pójść do swojego pokoju.

Odłożyłam swoje rzeczy obok drzwi i miałam zamiar walnąć się na łóżko ale zobaczyłam na nim jakąś kopertę i była podpisana moim imieniem. Szybko usiadłam na łóżku i ją otworzyłam.

Droga Mills,
Przepraszam, że nie powiem Ci tego osobiście ale tak będzie lepiej. Jak to czytasz to już wyjechałem z miasta i nie szukaj mnie słońce bo to nie potrzebne.
Jestem Ci wdzięczny za to co razem przeżyliśmy, jesteś najlepszą dziewczyną jaką poznałem i nigdy o tobie nie zapomnę. Zawsze będę pamiętać, że gdzieś na świecie jest taka dziewczyna, która uwielbia kolor fioletowy, Lane Del Rey, czerwone Marlboro, brzoskwiniową ice tea z starbucksa, nienawidzi Billie Eilish i teraz pewnie też mnie.
Wyjechałem dla twojego dobra bo po prostu oboje nawzajem pogorszalismy swoje zdrowie psychiczne i zasługujesz na lepsze życie beze mnie kotku.
Kocham cię i zawsze będziesz w moim sercu,
Finnie.

Siedziałam i zalewałam się łzami i cała się trzęsłam. Nie wiedziałam co mam kurwa ze sobą zrobić i miałam nadzieję że to wszytsko to tylko jakiś głupi żart mimo, że nim nie był. Jak on mógł coś takiego zrobić?

Finnie
*** *** ***

Ja
Pierdol się Finn'ie Wolfhardzie.

Ten numer cię zablokował.

Przeklęłam pod nosem czując swoje słone łzy.

Nigdy ci tego nie wybaczę, Wolfhard.

______
hehhe...

Ale spokojnie, to nie koniec :*