Bir rüya ile başladığım bu kitabı okursanız beni çok mutlu edersiniz. İyi bir kurgu yazdığıma inanıyorum. İnşallah sıkılmadan okursunuz.
Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.
İyi okumalar<3
Berfin Mis - Kabullendim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Yaralar öğreticidir "
****
İzmir'in sokaklarında yürümek bu kadar zor değildi, şimdi neden yürümek bu kadar zor ki ? Dönecek bir ailem ya da evim kalmadığı için mi böyle hissediyorum.
Ailemi kaybedeli iki ay oldu. Ailemi kaybettiğim yetmezmiş gibi şimdi de doğup büyüdüğüm şehri bırakmak zorundayım. Ama bu şehir eskisi kadar iyi gelmiyor. Hepsi benim yüzünden keşke ben ölseydim .
Yaşamak o zaman bu kadar zor gelmezdi. Özleme duygusunun bu kadar ağır hissetmezdim. Annemden,babamdan sık sık olmazsa ayrı kaldığımız oluyordu ama o zaman hep abim yanımda oluyordu. Abimle ise çok ayrı kalmazdık arkadaşlarıyla tatile gittiğinde ayrı kaldığımız oluyordu.
Ben içime çok kapanık olduğum için abim beni yalnız bırakmayıp bana zaman ayırmak için her şeyi yapardı. Bu yüzden tek dostum, arkadaşım o olmuştu.
Nasıl devam edeceğimi, nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum . Özellikle abimin, annemin, babamın kanlı yüzünü nasıl unutacağımı hiç bilmiyordum. Fiziksel ve ruhsal olarak çok yoruldum. Ama pes etmemem gerek ailem için dayanmalıyım. Onların beni izlediğini biliyorum ve bunu bilerek savaşmalıyım.
Bu gece dayımla İstanbul'a yola çıkacağız. Dayım öğretmen olduğu için tayini oradaydı. Okullar yeni başlamıştı dayım onla gitmemi istediği için kaydımı onun okuluna aldırdık. Ama yaşandığım şeyleri atlatamadığım için dört hafta bana ve kendine izin almıştı.
Ben düşünceler içine dalmışken ayaklarım beni mezarlığa getirmişti. Son kez onlarla vedalaşmam gerekiyordu çünkü uzun süre gelemeyecektim. Yavaş yavaş mezarlığa girip onların olduğu yere doğru yürümeye başladığımda kalbimde bir sızı oluşmuştu . Gözlerimdeki yaşlar yavaş yavaş akmaya başlamıştı.
Mezarlarının önüne geldiğimde önce başlarında fatiha okuyup , topraklarını suladım. Sonra annemin mezarına oturup büyümüş otları temizlerken
" Annemm, güzel kokulum seni çok özledim. Siz olmadan yaşamak çok zor anne. Bugün gidiyorum anne dayım beni yanında götürmeye karar verdi. Amcamlar zaten yurt dışında oldukları için onlarla gitmek istemediğim zaten sizi bırakmak çok zorken kilometreler bile canımı sıkıyorken birde daha uzak bir ülkeye gidemezdin. Sizi çok seviyorum anne biliyorum bana çok kızıyorsunuz. Kendimi suçlandığım için ama olmuyor anne kendimi suçlamaktan başka bir şey yapamıyorum. Alışmak için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Neyse zamanım çok yok birazda abimle , babamla konuşim ki sonra bana darılmasınlar . Seni çok seviyorum güzel kadın."diyip başımı sanki dizine koymuşum gibi toprağına yattığımda ağlamamda hızlandı. Bir süre öyle kaldıktan sonra gözyaşlarımı silip babamın mezarlığının başına geçtim. Onunda otları temizlerken ağlamaktan çatallaşmış sesimle
" Babam, seni çok özledim. Özür dilerim baba verdiğim sözleri tutamıyorum. Güçlü olmaya çalıştıkça yıkıyorum. Gelip sarılsana eskisi gibi lütfen çok ihtiyacım var. Küçükken düşündüğümde sarılıp ağlama kızım sen Devrim Altay'ın güçlü kızısın , baban seni hep yanında demiştin. Şimdi nerdesin baba ben çok berbat düştüğüm lütfen yanımda ol. Lütfen bana kızmayın olur mu? Şimdi gitmeliyim. Seni çok seviyorum baba" "diyip toprağına sarıldım. Son kez mezar taşını öpüp abim mezarına oturdum. Otları temizlerken hem üzgün hem şımarık sesimle
" Prensim selam özledin mi beni ? Çünkü ben seni çok özledim. Senle konuşmayı, zaman geçirmeyi canım yandığında acımı geçirmeni özledim. Nefes alamıyorum gibi abi sanki boğuluyorum napacağımı bilmiyorum. Bu gece gidiyorum abi sizsiz gitmek zor geliyor ama bu şehirde sizsiz kalmak daha zor geliyor. Biliyor musun hep seni kaybetmekten çok korkmuştum. Çevrene yaklaşan bütün kızlara sevgilim olduğunu söylüyordum. Çünkü birini seversen beni unutursun diye korkuyordum. Belki bu düşünce bencilce geliyordur ama insanın her şeyi abisi olunca ister istemez kimseyle paylaşmıyor. Biz iki kardeş birbirimizi başkasıyla paylaşmıyorduk. Senin kıskanman ,benim seni kıskanman çok güzeldi bazende komik oluyorduk . Lütfen o günlerle dönerim. Bizim daha çok anımız olacaktı abi neden gittiğiniz ki beni burada yalnız bıraktığınız. Uyuyamıyorum abi rüyamda durmadan annemin , babamın kanlı halini seninde gözüme bakarak söylediğin o sözün güzelim beni dinle ne olursa olsun hayallerin için savaşacaksın sana hep diyordum ya beni özlersen ben gökyüzünde sana bakıyor olacağım bana bir şey olursa bu dediklerimi unutma seni seviyorum diyişini unutamıyorum abi o gece olanları her sefer daha çok acıyla yaşıyorum. Dayımla yeni bir şehire yaşamaya başlayacağım sizsiz yaşamak diye bilirsek tabi ama biliyorum ki siz hep yanımdasınız. Söz abim her zaman senin cadı kardeşin ,annemin güzelliği, babamın bebeği olarak kalacağım şimdi gitmeliyim ama en kısa zamanda yeniden geleceğim seni çok seviyorum kalbim ,abinler hep kardeşlerini korur demiştin şimdi galiba kendimi koruma zamanı geldi kardeşin büyüyor abim "diyip hıçkıra hıçkıra ağlayarak toprağına sarıldım. Daha fazla dayanamayıp ayağa kalktığım gibi mezarlığın çıkışına yürüdüm .
Yarım saat sonra eve vardığımda dayımın her şeyi hazırladığını gördüm. Artık gitme vakitimiz gelmişti. Odama girip duşumu alıp çıktıktan sonra sabah yatağın üstüne bıraktığım sade beyaz elbisemi giyip, eşyalarımı topladığım valizlerimi aldım. Odama son kez bakarak odadan çıkmıştım.
Evden çıkıp arabanın yanına geldiğimde dayıma eşyaları verip arabaya bindim. Dayımda valizleri koyup arabaya binince kemerimizi taktığımızda gülümseyerek bana dönüp
"Hazır mısın güzelim"
"Hazırım dayı" diyip gülümsediğim arabayı çalıştırıp sürmeye başlamıştı.
İşte gidiyorsunuz bakalım yeni hayatımda beni neler bekliyordu ? Mutlu olacak mıydım? Ya da arkadaşlarım olacak mıydı? Neler olacaktı ? Başıma neler gelecekti ? Hazır olun çünkü serüven yeni başlıyor...
