Beş Okulu, özel güçleri olan gençleri tam on altı yaşlarına bastıklarında onları eğitmek üzere okula kabul etmektedir. Ancak bu okula girmek öyle kolay olmayacaktır.
Özel güçlere sahip bu gençlerin her biri teste girecek ve güçlerine uygun kategori...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Haklı olmak yetmiyordu çoğu zaman. İnsan haklı olmanın yanında güçlü de olmalıydı. Güce aşık insanların yanındaysanız eğer, onlar için her konuda geçerli sayılabilecek tek şeydi güç çünkü. İspatıyla birlikte tecrübelerime eklediğim bu acımasız gerçek, bambaşka bir yükü daha bindirdi omuzlarıma.
Bir Aslan olmanın, bir Aslan olduğunun herkes tarafından bilinmesinin ve sana bir insan olduğun için değil de yalnızca Aslan olduğun için duyulan o saygının, beni okuldan kurtaran şeyin yalnızca basit bir sıfattan ibaret olmasının yükü...
Ağaçların yatakhanesinden ayrılmak üzere giriş kata döndüğümden beri, üzerimdeki hiçbir bakış eskisi gibi değildi. Daha Karam'la birlikteliğime alışmamış yüzlerin her defasında sorgulayıcı ifadelerine maruz kalmaya alışmıştım. Ancak bir Aslan olduğumun ortaya çıkışı, ben Karam'ın kolları arasında uykuya dalmışken tüm Beş tarafından duyulmuştu.
''Neden sakladığını anlamıyorum. Bir Aslan olmak için nelerimi vermezdim!''
Ahşap dolabın kapağını kapatırken Afra ''Artık odayı boşaltabilir misiniz?'' diye söylendi. ''Görüyorsunuz, konuşmak istemiyor işte!''
Yatağımda bağdaş kurmuş bir iki kişi ayaklanırken, kapının önünde meraklı gözlerini üzerime dikmiş beni izleyen diğer Ağaçlar da Afra'nın isteğiyle gerilediler. Ancak fısıltılarını duyamayacağım kadar uzaklaşmamışlardı. Kimisi bana imreniyor, kimisi benim adi bir yalancı olduğumu düşünüp bunu sesli bir şekilde dile getirmekten de gocunmuyordu.
Bir de Karam kadar ürkütücü olmasam da bir Aslan olduğum için benden çekinenler vardı ki bu arkamdan konuşmalarından daha acınası bir durumdu.
''Beş senin için şimdi başlıyor Feride.'' dedi Afra. Gözleri kıpkırmızıydı, okulda kalıp kalmayacağım kesinleşene kadar uyku uyumamıştı ve dostumu bu halde bırakacak olmak içime sinmiyordu.
''Düşünsene, okuldan atılmadın, saklaman gereken hiçbir şey yok artık, ait olduğun sınıfta, aşık olduğun adamın yanında olacaksın. Her şey yavaş yavaş yoluna giriyor.''
''Keşke ben de senin gibi düşünebilseydim.'' dedim. ''Sanki her şey yoluna giriyor gibi gözükürken bindiğim o tren, esas şimdi rayından çıkacakmış gibi hissediyorum.''
''Aslanların eğitimiyle bizimki bambaşkaydı Feride. Belki de sırf bu yüzden bunca zaman kendini Beş'e tam anlamıyla ait hissedemedin. Belki de şimdi daha çok korkmanın tek sebebi budur.''
''Ya katil ne olacak? Pamir'in kılığına girip Deniz'i öldürdü, eğitmenlerin ve Özel Olanlar'ın gündeminde yalnızca bu olmalıyken onlar benimle ve Pamir'le uğraşmayı seçtiler. Size uyarı verdiler ve sanki her şey normalmiş gibi bir de cezaya kalacağımızı söylüyorlar.''
