Beş Okulu, özel güçleri olan gençleri tam on altı yaşlarına bastıklarında onları eğitmek üzere okula kabul etmektedir. Ancak bu okula girmek öyle kolay olmayacaktır.
Özel güçlere sahip bu gençlerin her biri teste girecek ve güçlerine uygun kategori...
Oy ve yorumlarınız çok değerli, lütfen unutmayınnn💫
Kimsesizim diye sızlanma, aileni herkesten saklarken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
➰
Uğultular gittikçe artıyordu. Salondaki herkesin gözü üzerimizdeyken, en çok da Aslanlar'ın bakışları hapsediyordu beni bulunduğum yere. En çok onlar konuşuyor, en çok onlar çatık kaşlarını sergilemekten korkmuyorlardı.
''Ne demek oluyor bu?'' diye sordu içlerinden biri.
''Bu olamaz Lider, kurallarımız var!''
''Kendinde misin Karam?''
Liderleri az önce, hor gördükleri, yok saydıkları ve belki de nefret ettikleri Ağaçlar'dan birinin elini tutarak, her şeyi yerle bir edecek bir gösteride bulunmuştu ve Karam'ın bu hamlesinden haberdar olmadıkları, yüzlerindeki şaşkın ve öfke dolu bakışlardan son derece belliydi. Yine de neden bu denli öfkeli olduklarına anlam veremiyordum. Karam'sa hiçbir soruyu yanıtlamadı. Bunun yerine bana doğru eğildi ve kulağıma ''Seni ormanda bekliyor olacağım Çaylak,'' diye fısıldadı. ''Bu gece.''
Aslanların masasına doğru yürüdü. Beni tüm bu karmaşanın ve soru işaretinin ortasına iterek hiçbir şey olmamış gibi ailesinin yanına gitti ve onlara verdiği tek bir işaretle her birini peşine taktı. Aslanlar salondan çıktıkları an bir hareketlenme oldu, birçok şey söylendi, sesler yükseldi. Duyamıyordum. Duymayı istemiyordum.
''Afra,'' dedim sesimin titremesine engel olamazken. ''Çıkar beni buradan!''
Afra kolumdan tutar tutmaz gözlerimi yumdum. Yalnızca bir saniyeliğine ayaklarım yerden kesildiğinde, gücünü kullanarak beni başka bir yere getirdiğini anlamıştım. Bahçede, asansöre yakın bir yerdeydik.
''Az önce yaşananlar bir rüya mıydı, yoksa ben kafayı mı yiyorum?'' Bakışlarındaki endişe ve sorgulama sürüyordu. ''Karam az önce, tüm kategorilerin gözü önünde elini tuttu Feride. Bu nasıl olur?''
Afra düşünceliydi, benimle konuşmaktan ziyade, kendiyle konuşuyor, hatta tartışıyordu. Şaşkınlığını anlayabilirdim ancak yansıttığı duygu kesinlikle şaşkınlıktan fazlasıydı.
''Mantıklı değil, hiç değil.''
Daha çok korkuyordu sanki. Hala elimde hissettiğim baskı, Aslanlar'ın Karam'a verdiği tepki, Pamir'in öfkeyle salondan çıkışı... Hepsini bir kenara koyarak Afra'yı izlemeye başladım. Davranışlarındaki kuşkunun sebebini öğrenmek istiyordum.
''Çok garip.'' diye söylendi bir kez daha. Ardından volta atmaya başladı. ''Birinci dönemde bile olmadı bu.'' dedikten sonra sustu. ''Bir şeyin peşinde olmalı.'' Sesli düşündüğünü fark ettiği an bakışlarımız buluştu.
