The Ninja Returns

The school.

Pagkatapos kong maligo lumabas ako sa bathroom at dumeretso sa kuwarto.
Haaayyyyy...

Anu bayann, hindi matanggal sa isip ko yung nangyari kanina. So to avoid any contact, nakatungo lang akong naglakad papunta sa kwarto.
Pagdating ko isinara ko agad ang door. Nakahinga rin ako ng maluwag.

I went to the closet and grabbed my uniform, I hanged it beside the whole body mirror.
Haaay.. wow. Namiss ko itong uniform na to ah.

Ang long sleeves na blouse. Ang grey knee length skirt. At ang grey din na blazer.
I have only bad memories in this uniform. Pero ngayon na ibang tao na ako.
Ano na kaya ang mga mangyayari?

Isinuot ko ito at ilinagay ang katana sa isang staff case. Ang alam ng mga magiging kaklase ko ay isa akong kendo player. Kaya ako may hawak na ganto.
Hmmmmmmnn..

But what they don't know is that,
A real katana lies inside..

Well of course kailangan kong idala to no!
Sa ngayon ang buhay ko ay parang palaging nasa bingit mg kamatayan.

I grabbed my bag and stepped outside my room. Bumaba ako at dumeretso sa may kitchen. Walang second floor ang apartment namin, may 3 step stairs lang talaga. Parang mga rooms yung nasa taas. Tas paglabas mo sa room kita na yung sala.. and to your left yung 3 step stairs na sinasabi ko. At Pagbaba mo, to the right yung sala at to the left naman yung kitchen.

Angganda talaga. Hayyy.. at well furnished pa,

Umupo ako sa harap ng table habang inilalatag ni Mizuki yung food sa table.
May scrambled eggs, bacon, toast and milk. At may rice din.

Waaaaaaw...

" Anggaling mo naman magluto .. saang sulok ng kweba mo ito natutunan?"
Tanong ko habang tinignan ang mga pagkain.
Napangiti sya..

" Nagsilbi din naman ako dati. . Sa mga magulang mo.." Sagot niya.

" Wait. Mizuki-chan? Ngayon lang mag occur sakin. So bata ka pa nagsisilbi ka na sa papa ko?"

Umiling sya.
" Iiye, I was around 400 when Satoshi-sama rescued me from the attack. "

Napanganga ako sa sinabi niya.

" 400!!!???"

Tumango siya na parang gulat sa tanong ko.

" Edi ilang taon ka na ngayon??"

Tumigil sya at nagisip..

" Hmmmmm... that was 42 years ago sooo... mga 443?? Hmm.. ah, Oo. 443 years na akong nabubuhay. " Sagot niya with a smile.

"443!!!!!!!????"

O_O???

" Bakit ang ingay mo?"
Napalingon ako sa nagsalita.

And I couldn't believe what I was seeing.

Si Renkou.

Naka uniform. He was wearing a white polo and a pair of cool looking slacks. He also had his blazer on.

O_O

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko.
Si Renkou ba ito???

He was holding his bag with his hands but it is on his back.

I can almost see sparkling lights around him.

Para akong nakakita ng stranger. A handsome one.

-wait what??-

No no no no. . Erase erase. .

Nakanganga lang ako doon. Until he spoke and broke the silence.

"Ayos ka lang? Para kang nakakita ng multo ah.."

I shaked my head and straightened myself.

"A-ahhh..h-hindi.. ayos lang ako.." sagot ko sabay harap muli sa pagkain. Lumapit sya at umupo sa kabilang upuan. So in short sa harap ko.

" Waaaahh..Renkou-san wa kakkui!!" Bulalas naman ni Mizuki.

Anu ba Mizuki! You always make the atmosphere more tensing!

Nakatungo lang ako the whole time. Lamon lang ako ng lamon ng pagkain. Dala-dalawang pagkain ang nasa magkabila kong kamay, toast sa kaliwa, muffin sa kanan. Alternation lang. Hindi ko maitaas ang titig ko.
Si Renkou ba talaga ito???
Yung parehong taong nagturo sakin na mag back hit? Mag meditate? Magdetect ng heartbeat??

Cause all I see now is the next school hottie.

Haaiishhh!! Anu ba??

Inom ng gatas.. kagat ulit. Hindi ko namalayan na nasobrahan ata ang pag lamon ko at nabulunan ako..

" Ahhck!"
Napatingin sakin yung dalawa. Nakita nila yung sitwasyon ko. Tarantang lumapit si Miyuki saakin.

" Saya - sama, Daijovou ??!" Tanong niya sabay abot sakin ng tubig.
Kinuha ko ito at uminom. At naramdaman ko din ang pagluwag ang lalamunan ko.

Hayyyy. Anu bayan.

Ng marinig ko ang mahinang tawa ni Renkou.

Tumingin ako sakanya. He looked amused. Nakangisi syang Nakatingin sakin.

" Bakit ganyan ka makatingin?" Tanong ko.

" Para ka namang di kumain ng isang taon eh..." Sarcasticong niyang sagot.

" Eh gutom ako ehh!!" Oo nagsinungaling ako, pero Alangan naman na sabihin ko na
'Nakakahiya kasi ang kagwapuhan mo eh!!'

Helo?? Ano ako sira??

"Tsk tsk tsk.. You are so childish. "

...........

Nasa school bus kami ngayon, at Ano pa nga ba ang aasahan mo??
Iba't ibang stuff na ang narinig.
Beginning from a new hottie in sight to a ghost that got revived.

Woooow..
Ang dreamy ng tingin sa katabi ko pero pagdating sakin para silang malalaglag sa upuan sa sobrang takot at gulat.

Bwahahaha..

That's right. Fear me people! !

=_=
Gosh.

Umupo kami at nagsimulang umandar ang bus. Tinignan ko si Mizuki, which is at the moment in her smallest fox form..
Hindi naman yung sa mga tao ang problema dahil kami lang na may spiritual abilities ang nakakakita sakanya. Yung kalalagyan lang reason.

I can almost hear her saying "gambatte" and she did with her eyes and I thanked her for that.
Tinignan ko ang katabi ko..

I guess I'm not the one who noticed na lahat ata ng babae eh Nakatingin sa direksyon nya.. samantalang ako,
Imagined as if I'm the shadow. As if I don't exist.
Napabuntong hininga nalang ako at tumingin sa bintana.

Ganon siguro talaga pag may katabing gwapo.

And after 15 minutes of being stared at, nakarating nadin kami sa school.

We went down the bus and faced our new second dwelling place.

I took a deep breath as I look at the place.

We're here again.

At school.