The Ninja Returns

Clan ko.... ???

Renkou's POV

Nagsimula akong mag lakad.
Parang bata itong babaeng to.

Kung sabagay, Hindi ko alam kung ilang taon na siyang nabubuhay.Siguro nga bata pa siya.

... Ilang sandali palang ay narinig ko na ang matinis na boses niya.

"Sandali!! Sandali lang!!.. uhhmmmn... w-wala kasi akong k-kasama ehh.. "

Napabuntong hininga nalang ako at Tumalikod.

Nagpatuloy ako sa paglalakad.

Napaka ignorante talaga ng batang ito.

Pero kung iisipin..

Para sa isang tao na buong buhay nanirahan sa lungsod, Hindi nga normal ang mga ganito.

Hindi nagtagal at narating din namin ang ilog ng kanjodakai.

"Kaya mo ba tong tawirin? "
tanong ko.
  Mas maganda paring magtanong.

" ahhmm.. p-para kasing... a-anlalim.
At isa pa--"

Di ko na siya pinatapos at muli ko siyang binuhat. .
Bawas pa sa oras niyang magsalita.
  Wala din lang halaga kung ano man ang sasabihin  nya.

Tinahak namin ang ilog at narating ang gubat ng Dilim.

Malapit na kami.

Kailangang maidala ko na siya sa Dojo.
At nang matapos na ang misyon na ito.
Nais ko nang bumalik sa aking bayan.

" ahh!"

Napalingon ako...
Nakita ko ang babae na muntik nang madapa at  saakin nakahawak.

Napa atras ako..

Itinaas nya ang titig nya at halatang gulat sakanyang posisyon.

Dali dali itong tumayo at inayos ang sarili.

Napailing nalang ako at muling naglakad.

Kahit na napaka-isip bata ng kasama ko, Kailangan ko parin itong tapusin.
Kung matatapos know ito, mabubuhay na ako ng tahimik.

Nagpatuloy kaming naglakbay sa masukal na gubat at narating din namin ang bato na senyales ng pasukan sa dojo.

Narito na kami .

Hinawakan ko ang kamay niya at tumalon paakyat

Nang nasa taas na kami. Pinagmasdan ko ang paligid.

Ibinaling ko ang tingin sa katabi ko.
Kita ang mangha sa mga berdeng mata niya.

Saya's POV

Halos mailuwal ko ang mga mata ko nakikita ko.

Angganda.

Parang sa anime ko lang nakikita ito ah!! May ganito pala sa pilipinas.

Mga ilang sandali ang lumipas.
Naglaho ang panandaliang kasiyahan ko. May mga itim na figures na nagsisi usbungan sa mga bubong.

Lumapit ako sa lalake.

Sa isang iglap nagsilabasan sa harap namin ang tatlong nakaitim.
  Hindi ko maitago ang gulat.

Kinausap nung isa yung lalake..

Haa??

Anu bang sinasabi nitong mga to?

Pinakinggan ko sila ng mabuti.

" haii, Renkou-senpai. ."

Ahh.. Hapon! Hapon sila!

Pinagmamasdan ko palang sila ng biglang nagsibow yung tatlo saakin.

Oookaaaaay????

" Okairi nasai,  hime-sama"
Sabi nung isa.
  Parang welcome ata ang ibig sabihin nun?
  Narinig kong sinabi yun ni Nadeshiko eh..
Pero yung hime ,
   Wait,  anu na ba yun???

Tinanggal nila isa isa yung mga maskara nila.

Waaw may babae sakanila.

Muli akong hinila nung lalake.
And in no minute.

I found myself in front of a room.

" Magbigay galang ka. ."

Bulong nung lalake saakin.
Tumango nalang ako.

Pumasok kami at Sinundan ko nalang yung ginawa niya.

Nagsalita yung tao sa likod ka ng cloth screen.

At sa pitch palang ng boses niya halatang babae siya .

Wala akong naintindihan sa sinasabi niya.

" kanojo ga kanjou-hime?"
Tanong nung babae.

" hai.. ojou-sama.."
Sagot naman nitong katabi ko.

Ibinaling nung babae ang tingin niya sa gawi ko.

"hmm.. tunay nga.. kamukang kamuka sya ng aking kaptid.."

Kamuka? ? Sino?

"Ilang taon ka nang nabubuhay? "

Ayun naintindihan ko.

Pero waaw ang deep ha.

"A-ahhh labing anim na taon na po."

" hmmmnn.. ganon ba? Kung ganon,Isang taon nalang at ipapadala ka na namin sa japan upang magsanay ."

amu daw??!

"Japan?? Bakit naman po ako pupunta don??Pano po ang buhay ko? Ang pamilya ko??Hindi ko po sil--"

"Hindi mo sila pamilya!.. at alam mo yan. Ako lang ang iyong pamilya.
Ang clan mo. "