Toprak Bekçisi | Yarı Texting

26 | T

Bir yıl sonra biz geldik...Hukuk 2 bitti, atandım bölüm ancak gelebildi hahahwhsh yeni düzene alışmam biraz zordu o yüzden buraları çok boşladım özür dilerim🥹Sizleri çok özledim, yorumlarınızı açıp açıp okudum hep çok tatlısınız😭💘Kitabımız da 380 Bin okunma olmuş🥲🥳✨Teşekkür ederimm hepinize💘

Daha fazla tutmadan bölümle baş başa bırakıyorum sizi, bölüm sonunda görüşürüz iyi okumalar ballarım💘

"Çay tek şekerli olsun."

Toprak sınırları zorlayıp pimi çekilmiş bombayı ortaya attığında Aysima nefesini tutarak bakışlarını ona sabitledi. Bu adam gerçekten canına susamıştı. Abisi ve abisinin kardeşinden ayırmadığı adamların yanında bu yaptığı...yürek falan mı yemişti? Kesinlikle dayak istiyordu.

Dudakları aralanmış sudan çıkmış balıktan hallice onu izlerken abisinin kendini sıkmaktan alnında belirginleşen damarını ve yana doğru kütlettiği boynunu fark dahi etmemişti.

Tuğkan cephesinde ise bambaşkaydı. Salak biri değildi, hele ahmak hiç değildi. Dün gece Aysima'yı beklerken pencereden onları görmüş, en son Toprak'ın kendisine uzun uzun bakıp kafa selamı vererek uzaklaşmasından bir şeyler olduğunu anlamıştı. Akşamın o saatinde kardeşini eve bırakan ve üstü kapalı cevaplarla konuyu değiştirmesine sebep olan kişi sıradan bir arkadaşı olamazdı. Hele de şimdi böylece karşısına dikilmiş kızı tanıdığını, kendinden emin tavrıyla korkup kaçmadan açıkça belli eden biri kesinlikle düz bir arkadaş olamayacak kadar kendinden ve hislerinden emindi.

Ne kadar bu tavrı bir noktada hoşuna gitse de elbette sakince durmayacaktı. Abiydi o, Aysima'nın en küçük ve kıskançlığı ailenin diğer erkekleriyle yarışır cinsten olan Tuğkan abisi. Aysima'yı kendi canından olanlarla paylaşmak bile hoşuna gitmezken elin oğluyla olan ilişkisine paşa paşa izin veremezdi. Kıskançlıktan ölürdü.

"Çok hakimsin konuya?" dedi resmiyeti bir kenara bırakarak.

"Evet hakimim konulara."

Herkes durmuş tenis maçı izler gibi ikisini izlerken eğitim görecek askerler aynı ifadeleriyle soğukta put gibi bekliyorlardı.

Tuğkan tek kaşını kaldırıp "Nereden?" diye sorduğunda sonunda Aysima girdiği transtan çıkarak araya girdi. Eğer bunu yapmasa Toprak'ın hiç çekinmeden her şeyi pat diye anlatma kapasitesini gözlerinde görmüştü.

"Ay abi dün demiştim ya arkadaşlarımlaydım çay içtim diye, işte biz aynı lojmanda kalıyoruz hepimiz."

"Hay senin arkadaşına," diye çok kısık tonda mırıldanan Toprak bu durumdan hiç hoşnut olmamıştı. Arkadaş ne demekti ya? Ne arkadaşıydı bu? Asker arkadaşı?

"Hepiniz kimsiniz Aysima?"

"Ben, Toprak, Ali, Batuhan, Devri-"

"Aysima," dedi Tuğkan derin bir nefes alıp sakin kalmaya çalışır şekilde. "Güzelim senin hiç kız arkadaşın yok mu?"

Aysima birkaç saniye duraksadı. Kendisi hatırlayamadığında Toprak'a doğru baktı sanki isimlerini o sayacakmış gibi. Dudaklarını büzerek omuz silkti.

"Bilmem yok galiba abi."

Tuğkan sabır çekerek kafasını iki yana büktüğünde Kurtuluş araya girme ihtiyacı hissetti. Etrafında askerler varken bu konunun konuşulup güç gösterisi yapılması doğru değildi. Hem bu kadar adam buz gibi soğuğun altında eğitim için bekliyordu.

"Eğitime başlasak mı yüzbaşım?" dedi artık uzatmayın der gibi bir tonda. "Toplantı da var malum."

Nihayet konu kapanmış eğitime geçilmişti. Aysima ise bir köşeye oturmuş kendisi için getirilen çayı hüplete hüplete içiyordu. Toprak ondan biraz uzakta Kurtuluş ve ekibin yanındaydı. Tuğkan ise özel kuvvetler için seçilen adamların ilk eğitimi için gür sesiyle konuşma yapıyordu. Aysima tüm bunlara şahit olurken öylesine gururlanmış öylesine göğsü kabarmıştı ki, gözleri doldu. Abisi tıpkı babası gibiydi, güven kokuyordu. Abisi bayraktı, vatandı.